Gangsterskie porachunki, brudny szmal, nielegalny hazard i alkohol. Los Angeles czyli ukochane miasto aniołów od dawna lubiło się plugawić. Wylęgarnia mafii, początku niechlubnie sławnych bossów takich jak Al Capone czy Mickey Cohen. Antybohaterowie, którzy niejeden raz gościli na kartkach powieści i ekranach kin. Ten drugi nawet podczas aresztowania rozdawał autografy. No cóż, jakie czasy takie gwiazdy.

Ale co z tymi, stojącymi po drugiej stronie barykady? Zwykle niewiele się o nich mówiło. Pogromcy mafii, strażnicy uczciwości nie wzbudzali takiego zainteresowania co wrogowie publiczni. Ale co jeśli policjanci naginają prawo, przeinaczają je albo całkowicie łamią? Czy wtedy wzbudziliby większy entuzjazm? Z pewnością zamieszanie wokół ich metod postępowania z podejrzanymi, robiło niewiele mniejszą burzę.

Okoliczności wymagały brutalnej siły. Walczysz albo giniesz. Stąd, rozrastającej się mafii, musieli się przeciwstawić ci najtwardsi. I tak powstał Gangster Squad. Ta również bezwzględna, elitarna jednostka otrzymała jednoznaczny rozkaz: pozbyć się sławnego Mickey’a Cohena.

„Gangster squad: Pogromcy mafii” dziennikarza Paula Liebermana to opasłe tomisko z dość ciekawym stylem kreślenia historii i opisywania bohaterów. Niejednokrotnie ma się wrażenie iż czyta się fabularyzowane artykuły z gazet, wzbogacone wtrąceniami autora. A świadomość, że większość z tych historii wydarzyła się naprawdę, powoduje, że przechodzą ciarki na plecach.

Książka ma świetną formę. Dziennikarz postanowił zebrać wszelkie artykuły z „Los Angeles Times”. Powieść czyta się jednym tchem, a mocno nakreślone, autentyczne postacie niemal wrzynają się w pamięć. Nie czuje się podkoloryzowania, choć wiadomo jak to bywa w przypadku literatury na faktach. Zwłaszcza, jeśli były tworzone na podstawie mediów.

„Gangster squad” nie ma filmowej strzelaniny. Ani wybuchów i przysłowiowych fajerwerków, fajnych postaci o twarzach gwiazd z Hollywood. Są ofiary, zbrodnia, zemsta i bohaterstwo. Oraz świadomość, że aby osiągnąć „wyższy cel” niejednokrotnie trzeba ubrudzić sobie ręce.

Katarzyna Barańska