W filozofii zawsze jest możliwość przeorganizowania własnych ustaleń. Czytając fenomenologię percepcji choć z pozycji krytycznej powoli przekonywałem się do wizji Ponty'ego. Odkrył przede mną mnie samego oraz mój związek ze światem i z innymi. Uczynił to jako jedyny spośród wszystkich filozofów których poznałem. Niewątpliwe mocne doświadczenie egzystencjalne osadzające się na odkryciu i umocnieniu owych wewnętrznych związków, co do których wcześniej miałem jedynie przeczucia i niejasne intuicje. Wcześniej nigdy nie umacniałem swojego bycia-poprzez-ciało a jedynie refleksyjnie, kontemplatywnie zupełnie od niego abstrahując. Wzmacniałem więzy ze światem przyrody ale jedynie za sprawą różnych koncepcji ewolucjonistycznych, które z kolei pomijały rolę samego podmiotu w całości poznawczej. Uczyłem się na filozofach dialogu, myślicielach hermeneutycznych i filozofach życia związku z Innymi z Innym niemniej i oni pozostawiali istotne kwestie dla sprawy nieporuszone czyniąc wrażenie niekompletności. Tutaj doświadczyłem owego domknięcia w jedno Całości w jakiej żyjemy: świata postrzeganego i przeżywanego, świata zewnętrznego i wewnętrznego, czasowości i przestrzeni, ciała i cogito, przyrody, w której jesteśmy zakorzenieni i wolności, która promieniuje z naszej świadomości. Doszło do ustalenia syntezy, którą na siebie przyjąłem i obecnie doświadczam na wielu płaszczyznach. Ciało zaczęło mieć znaczenie, każdy akt zyskał na ważności, objawiło się przekonujące pole wolności, związek z Innymi uległ głębokiej afirmacji, przestrzeń i czas przestały być ode mnie zewnętrzne, oderwane a stały się spójną i wewnętrznie przeżywaną jednością życia. W przyszłych momentach zawirowań życia sądzę, że to dzieło będzie na powrót mnie jednało z całością. Nie chciałbym wyrażać przedwczesnych nadziei, że będzie dla mnie ostoją przez resztę życia. Mam świadomość przemijalności nawet takich dzieł i zdaję sobie sprawę, że rozwój polega na ciągłym poznawaniu, przez co wykluczyć nie mogę, że w przyszłości Fenomenologia Percepcji straci na ważności. Do tego czasu czynię z zawartych w niej treści należyty użytek przyjmując je jako objawienie Innego, który objaśnił moje-bycie-w-świecie.

W filozofii zawsze jest możliwość przeorganizowania własnych ustaleń. Czytając fenomenologię percepcji choć z pozycji krytycznej powoli przekonywałem się do wizji Ponty'ego. Odkrył przede mną mnie samego oraz mój związek ze światem i z innymi. Uczynił to jako jedyny spośród wszystkich filozofów których poznałem. Niewątpliwe mocne doświadczenie egzystencjalne osadzające się...