Ernst Cassirer

No nie zrobił dobrego pierwszego wrażenia Cassirer. Uproszczona historia filozofii, religii, filologii, sztuki, historii i nauki. Gdzieś w tle nawraca nieuchronny temat symboli. Książka nie jest zła… ale też nic z goła nowego nie wnosi. ----------------------------------------------------- „Mamy tu nową, pośrednią odpowiedź na pytanie: „Czym jest człowiek?”. Człowiek – powiada się – jest stworzeniem ustawicznie poszukującym siebie – stworzeniem, które w każdej chwili życia musi badać i szczegółowo roztrząsać warunki swego istnienia. To rozpatrywanie, ta krytyczna postawa wobec ludzkiego życia stanowi o jego prawdziwej wartości. Sokrates powiada w Obronie: „Ja sam rozmawiam i własne i cudze zdania roztrząsam, a bezmyślnym życiem żyć człowiekowi nie warto”. Możemy wyłożyć w skrócie myśl Sokratesa, mówiąc, że określa on człowieka jako istotę, która potrafi dać rozumną odpowiedź na rozumne pytanie. W tym kręgu tkwi zarówno jego wiedza, jak i jego moralność. Człowiek staje się istotą „odpowiedzialną”, moralnym podmiotem, właśnie dzięki tej zasadniczej umiejętności udzielania odpowiedzi sobie i innym”. „ Żyć to walczyć z demonami w sercu i w głowie. Pisać to odprawiać sąd nad sobą”. H. Ibsen „Mądry człowiek jest kapłanem i sługą bogów”. Marek Aureliusz. „Nie jest niczym niezwykłym … dzięki porównywaniu myśli, które pewien autor wypowiada o swym przedmiocie, rozumieć go nawet lepiej, niż on sam siebie rozumiał, nie określiwszy dostatecznie swojego pojęcia i wskutek tego czasami mówiąc, a także myśląc coś wbrew własnej intencji.” Kant (o Platonie) „Daj mi punkt oparcia, a poruszę wszechświat”. Archimedes