Bedzie bardzo subiektywnie, bo z jednej strony mam duzy sentyment do tej pozycji, gdyz wiaze sie z roznymi zakretami w moim zyciu, a z drugiej strony jestem doskonale swiadomy tego, ze jest to pozycja ciezka i dla wielu osob bedzie nieprzyjemna w lekturze, ba, dla mnie samego wielokrotnie byla droga przez meke...
Autor pisze ja po prostu w bardzo specyficzny sposob i pewne rozdzialy czyta sie przez to na jednym tchu, a w innych czesto i gesto nie wiadomo do konca o co mu chodzi. Nie dosc, ze w calej tej historii jest ilus Erykow, Stenow, Svenow, Nilsow, itd, ktorych latwo pomylic, to pan Knut non stop polemizuje z innymi autorami i historykami, odwoluje sie do listow, podrecznikow, itd. Nie pomaga tez wcale tlumacz, ktore dodaje sporo tekstu od siebie. Wszystko to sprawia, ze wielokrotnie ciezko jest sie polapac o co kaman, o to czy w danej chwili mamy do czynienia z narracja, cytatem historyka, czy samego krola itd.
Prowadzi to do absurdalnej sytuacji w ktorej, w ktorej pewne tematy bedace motywem przewodnim ksiazki - zwlaszcza zabojstwa dokonane przez Eryka na wiezniach - sa dla mnie nadal jedna wielka czarna dziura, nie pamietam juz kto zginal, dlaczego i czy slusznie.
A wszystko to pomimo tego, ze autor sledzi ta sprawe w najmniejszych detalach! A moze wlasnie dlatego?
Z drugiej strony czasami takie jego podejscie przynosi naprawde fajne chwile w tej ksiazce - to jak autor np odkrywa przed nami tajemnice tego jak Eryk zostal zraniony w reke przebywajac w wiezieniu jest naprawde niesamowite.
Z drugiej strony taki np rozdzial o astronomii jest koszmarkiem i przyznaje sie bez bicia, ze tutaj ustepy zwyczajnie przeskakiwalem.
Takze NIE jest to zdecydowanie ksiazka, ktora mozna polecic wszystkim, nawet milosnikom historii, tej ogolnej czy tej szwedzkiej.
Ja sam byc moze do niej jeszcze wroce szukajac jakiejs konkretnej informacji, ale na pewno nie siade do niej juz kolejny raz jako do zwyklej lektury - sa inne ksiazki w kolejce, inne biografie wladcow, a i pewnie o samym Eryku XIV cos jeszcze sie ciekawego trafi.
Sam fakt, ze ukonczenie tej pozycje zajelo mi z przerwami 3 lata, i ze WRESZCIE dotarlem do ostatniej strony, o czyms swiadczy i naprawde traktuje to jako pewne osiagniecie ;)

Bedzie bardzo subiektywnie, bo z jednej strony mam duzy sentyment do tej pozycji, gdyz wiaze sie z roznymi zakretami w moim zyciu, a z drugiej strony jestem doskonale swiadomy tego, ze jest to pozycja ciezka i dla wielu osob bedzie nieprzyjemna w lekturze, ba, dla mnie samego wielokrotnie byla droga przez meke...
Autor pisze ja po prostu w bardzo specyficzny sposob i pewne...