Czytając tę książkę odbyłem swoistą podróż w czasie. To spis felietonów z lat 2009-2011, które opisują stan polityki, świata, mediów tamtych lat. Jarosław Gugała z niezwykłym wdziękiem, czarnym humorem i erudycją komentował na bieżąco ówczesną rzeczywistość.
To co wyłania się z tego "felietońskiego" kolażu to swoisty dualizm optymizmu i troski autora o losy kraju. Z jednej strony autor dostrzega skok cywilizacyjny jaki przez 20 lat został dokonany w Polsce. Z drugiej jednak strony opisuje szereg negatywnych zjawisk, które toczyły nasz kraj, społeczeństwo, a zwłaszcza medialno-polityczną elitę. Wszystko to ubierając w wisielczy humor.
Dziś czytając "Świat w mgle absurdu" chciałbym z dystansem ocenić wydarzenia tamtych lat. Niestety jest to jednak niemożliwe. Bo większość negatywnych zjawisk jakie z troską opisywał Gugała są aktualne do dziś. A zdecydowana lwia część omawianych problemów współczesnej Polski nabrała jeszcze bardziej posępne jeśli nie złowieszcze barwy.
Najbardziej pesymistycznie brzmią zadawane przez autora pytania: o stan edukacji, służby zdrowia, polityki historycznej, bezpieczeństwa, gospodarki, kultury, mediów a zwłaszcza politycznych elit. Żadne z nich przez 10 lat nadal nie doczekały się pozytywnych odpowiedzi.

Czytając tę książkę odbyłem swoistą podróż w czasie. To spis felietonów z lat 2009-2011, które opisują stan polityki, świata, mediów tamtych lat. Jarosław Gugała z niezwykłym wdziękiem, czarnym humorem i erudycją komentował na bieżąco ówczesną rzeczywistość.
To co wyłania się z tego "felietońskiego" kolażu to swoisty dualizm optymizmu i troski autora o losy kraju. Z jednej...