Były policjant, pisarz cierpiący na chorobę psychiczną zostaje wciągnięty w zaskakujący eksperyment, który ma na celu nie tylko pomóc samemu pacjentowi, ale także przysłużyć się do ujęcia Organisty i Kanibala... Nic więcej ode mnie nie wyciągniecie, gdyż nie chcę spoilerować czy psuć Wam zabawy 😉

To pozycja to dość oryginalny kryminał, który potrafi nieźle namącić w głowie. Styl autora jest niekonwencjonalny oraz mocno podszyty czarnym humorem, co moim zdaniem okazało się jego wielką zaletą. Pisarz lubi bawić się słowem, widać, że sprawia mu to ogromną przyjemność. Intryga stworzona na potrzeby tej opowieści może wydawać się nieco zagmatwana, jednak w ostatecznym rozrachunku wszystkie elementy idealnie się ze sobą spinają, tworząc niebanalną układankę. Na pochwałę zasługuje kreacja bohaterów – zwłaszcza Tymona Danteja alias Adama Wrony – została bowiem dopracowana w najdrobniejszych szczegółach.

Sam pomysł na fabułę to dla mnie mistrzostwo. Jej skupienie wokół cierpiącej na schizofrenię głównej postaci, pozwoliło twórcy na głębsze wejrzenie w umysł takiej osoby, lepsze ujęcie tego problemu. Dzięki temu czytelnik może niejako wczuć się w emocje, uchwycić wszelkie komplikacje czy starać się zrozumieć chorych zmagających się z rozdwojeniem jaźni.

Rafał Wałęka duży nacisk położył również na pojęcie zła. Stara się je rozłożyć na czynniki pierwsze, przedstawić jego genezę i rozwój, a także przybliżyć próby jego racjonalizowania. Żeby motyw był dla nas bardziej zrozumiały przywołuje termin efektu Lucyfera, który został wprowadzony przez Philipa Zimbardo i na stałe zagościł w dziedzinach psychologii bądź psychiatrii.

Były policjant, pisarz cierpiący na chorobę psychiczną zostaje wciągnięty w zaskakujący eksperyment, który ma na celu nie tylko pomóc samemu pacjentowi, ale także przysłużyć się do ujęcia Organisty i Kanibala... Nic więcej ode mnie nie wyciągniecie, gdyż nie chcę spoilerować czy psuć Wam zabawy 😉

To pozycja to dość oryginalny kryminał, który potrafi nieźle namącić w...