Diane Setterfield, choć na polskim rynku wydawniczym pojawiła się zaledwie w zeszłym roku, już zdołała podbić serca mnóstwa czytelników. Prawdopodobnie dzięki przepięknym wydaniom w serii butikowej, ale także magicznymi historiami zawartymi w „Była sobie rzeka” i „Trzynastej opowieści”, która nieoficjalnie została obwołana współczesną Jane Eyre. Jak na tle tych książek wypada jej chronologicznie druga powieść?

Wznowienie „Czarnych skrzydeł czasu” zostało obudowane równie piękną i szczegółową oprawą, co poprzednie książki tej autorki. Czyli są idealną pułapką na okładkowe sroki, bo która z nich oprze się takiemu wydaniu? Obawiam się, że żadna. A sama historia, podobnie jak poprzednie sennie sunie, by ostatecznie wciągnąć czytelnika do zupełnie innego świata, który na swoje szczęście lub nieszczęście będzie musiał opuścić wraz z przewróceniem ostatniej strony.

William Bellman jako dziecko zabił kruka. Niczym nieuzasadniony akt okrucieństwa, szybko opuszcza jego myśli. Jako dorosły mężczyzna powoli pnie się w drabinie społecznej, zakłada szczęśliwą rodzinę i mogłoby się zdawać, że jego życie to tak naprawdę sielanka. Że na życiowej loterii kupił życiowy kupon. Los jednak niczego nie zapomina i za każdy zły uczynek czeka kara, nawet jeśli z początku wydaje nam się błahy.

Jak to już bywa u Setterfield, jest to powieść skryta za specyficznym klimatem, owiana nutą mrocznej tajemnicy i przepięknie napisana. Dla tych, którzy zakochali się w piórze autorki, będzie to kolejna doskonała lektura. Pisarka ma prawdziwy talent do snucia długich, bardzo plastycznych historii, które na pierwszy rzut oka mogą wydawać się nudne, a tak naprawdę są w stanie zabrać czytelnika do zupełnie innego miejsca. Co prawda, widać, że nie jest to jej najlepsza powieść i jako autorka mocniej się rozwinęła, jednak wciąż jest to powieść warta polecenia i przeczytania. Dla każdego, kto pragnie, choć na chwilę opuścić otaczającą go rzeczywistość, dać się otulić miejscami mrocznej tajemnicy i zakochać. Nawet jeśli nie w samej konkretnej powieści, to w piórze Diane Setterfield.

Kinga Kolenda