Muszę przyznać, że ta historia wyciągnęła mnie od samego początku. Przede wszystkim sam pomysł na fabułę jest niezmiernie intrygujący. Postacie są bardzo dobrze wykreowane, a dodatkowo - co dla mnie jest atutem, możemy poznać parę szczegółów z historii, które są umiejętnie wplecione w treść powieści.
Piętnastoletni Krystian Błachowicz to z pozoru niemal zwyczajny nastolatek. Ma co prawda mroczny image i kilka kompleksów, które wynikają z wrodzonych przypadłości. Jako dziecko przesilenia zimowego ma wielki, choć jeszcze ukryty dar, przez który staje się celem złowrogiego Zakonu Boleyneus. Przerażające wizje są zapowiedzią jego nieuchronnej śmierci w dniu szesnastych urodzin.
Czy chłopakowi uda się znaleźć sojuszników w nierównej walce z prastarymi mrocznymi siłami?
Pomimo, że główny bohater ma piętnaście lat nie jest to książka przeznaczona jedynie dla młodzieży. Czytelnik w każdym wieku znajdzie tu coś dla siebie. Powiem więcej - myślę, że właśnie bardziej dojrzały czytelnik będzie w stanie docenić umiejscowienie w tej historii elementów filozofii i religii dalekiego wschodu.
Tym bardziej, że według naukowców czakry odpowiadają za wiele zmian, które dzieją się w naszym organizmie.
Czakry to ośrodki energii osobistej, które są rozmieszczone wzdłuż pionowej osi ciała. Każda z nich w zależności od swojego umieszczenia odpowiada za sfery zdrowia oraz życia. Dbają one o to, aby organizm pozostał w równowadze.
Połączenie dwóch gatunków literackich dało naprawdę interesujący efekt. Czakrament jest powieścią obyczajową z elementami fantastyki.
Historia rozwija się powoli pozwalając nam poznać głównego bohatera i jego rodzinę, by później rzucić nas w wir wydarzeń. Potem ponownie mamy element wyciszenia, jak cisza przed burzą, która stopniowo się rozrasta, by w końcu wszystko pochłonąć.
Znajdziemy tu momenty, które sprawią, że nasze serce mocniej zabije.
Wiecie, co jest dla mnie najistotniejsze w tej historii? Miłość najbliższych. Miłość matki do dzieci oraz rodzeństwa do siebie.
Uczucie, które potrafi sprawić, że dla najbliższych robimy rzeczy niemożliwe, a także będziemy gotowi do największego poświęcenia.
Jedno natomiast mnie zastanawia - co będzie dalej? Jestem ogromnie ciekawa, czy autor planuje kontynuację tej historii, bo przyznaję że końcówka powieści tylko zaostrzyła mój apetyt na więcej.
Ogromnie gratuluję autorowi udanego debiutu i czekam na kolejne powieści, a wam polecam tą intrygującą historię.
Za możliwość przeczytania i recenzji książki dziękuję autorowi - Krzysztofowi Ilnickiemu.

Muszę przyznać, że ta historia wyciągnęła mnie od samego początku. Przede wszystkim sam pomysł na fabułę jest niezmiernie intrygujący. Postacie są bardzo dobrze wykreowane, a dodatkowo - co dla mnie jest atutem, możemy poznać parę szczegółów z historii, które są umiejętnie wplecione w treść powieści.
Piętnastoletni Krystian Błachowicz to z pozoru niemal zwyczajny...