Ucieczka z mroku

Książka przygodowa - lekka, z triumfującym dobrem, czasami naiwna, ale ciekawa i piękna. Uwiedzie nie tylko młodego, ale i starszego czytelnika. Cudowne ilustracje nadające powieści charakteru, mapy, podział na bohaterów ułatwia śledzenie poczynań postaci. Polecam na każdą porę roku.

Książka przygodowa - lekka, z triumfującym dobrem, czasami naiwna, ale ciekawa i piękna. Uwiedzie nie tylko młodego, ale i starszego czytelnika. Cudowne ilustracje nadające powieści charakteru, mapy, podział na bohaterów ułatwia śledzenie poczynań postaci. Polecam na każdą porę roku.

Pokaż mimo to

Bardzo chętnie zabrałam się do czytania książki, od razu zakochałam się w okładce pierwszej części. Od razu powiem szczerze, iż jest to jedna z najlepszych książek jakich przeczytałam w życiu. Niespotykana historia, przygody bohaterów, oraz brak zbędnych opisów sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem, i nie ma zamiaru się jej odłożyć. Tyle o tej książce można powiedzieć, że aż braknie słów i zapewne i tak nie uda mi się napisać tego wszystkiego, co bym chciała przekazać.

Może nam się wydawać iż historia która dzieje się w czasach wojny będzie żmudna, nudna i bez sensu. Natomiast jest na odwrót. Sama kreacja bohaterów, Adama i Aleksa- dzieci z sierocińca, którzy budują maszynę szczęścia, aby uszczęśliwiać ludzi, rozpala iskierkę uczuć w sercu. Od razu bohaterowie przypadli mi do gustu. Książka zawiera dużo przygód, zagadek, a także nutkę fantastyki, więc radzę wam znaleźć sobie dużo czasu, ponieważ ciężko będzie się od niej oderwać


Moment na początku książki, gdy Adama adoptuje "Ciotka" strasznie mnie przeraził, nie przewidywałam że już na samym początku książki chłopcy będą rozdzieleni. Szczęśliwym trafem chłopak ucieka od "nowej rodziny" i znów jest ze swoim bratem. Szczęście nie trwa długo, chłopcy zostają rozdzieleni w dwa różne światy, a ich przygody dopiero się zaczynają. W książce nie zabraknie przygód, to mogę gwarantować. Tyle się dzieje, iż nie chciałam odkładać książki, jedna przygoda rozpoczyna drugą, a tajemnic i zagadek jest coraz więcej, co bardziej kusi czytelnika.

Najbardziej w książce podobały mi się momenty gdy Aleks spotyka tajemniczą dziewczynkę, która za pomocą magicznego znaku konika polnego znika w kościele, a jeszcze bardziej podziemne wędrówki z Adamem, oraz znalezienie gigantycznych szkieletów! Moment gdy zostają uwięzieni, spowodował u mnie wielki smutek, sama nie wiedziałam jak mogą się oni wydostać z pułapki. Na szczęście jak wspomniałam jedna tajemnica ciągnie za sobą drugą, a bohaterom udaje się dostać w jeszcze bardziej tajemnicze miejsca. Rozczulił mnie moment, gdy pies Adama został nazwany kotlet. Nowy pupil bohatera nie raz towarzyszył mu w podróżach i ratował z opresji, każdy z nas chciałby mieć przy sobie takiego kompana jak pies ukazany w książce.

Jestem pełna podziwu dla młodzieńców, którzy mimo swojego młodego wieku, oraz trudnych sytuacji w których się znajdowali, radzili sobie, dążąc wytrwale do celu.

Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani, nie mogłabym sobie wymarzyć innych, historia jest niespotykana - nigdzie nie znajdziecie takiej książki! Powiem wprost że z wielką chęcią i zapałem sięgnę po drugą część trylogii. Jestem pełna podziwu dla autorki, dzięki której powstała tak dobra książka. Jeśli Monika Marin będzie chciała napisać kolejne książki, z wielką chęcią sięgnę po każdą jej książkę.
Jeśli chcecie przeżyć podróże po świecie, zmierzyć się z Tajemnicą Saltamontes, przeżywać zaklinanie szczurów, tajemnicze drzwi w drzewie, tunele podziemne prowadzące do komnat, z starymi księgami czy skarbami, lub samochody znikające pod ziemią, to książka jest wprost dla was. Według mnie każdy kto chce przeżyć prawdziwą przygodę powinien sięgnąć po trylogię.
Dodatkowym atutem książki, które zachęcają do czytania są ilustracje. Pięknie przedstawiają akcję dziejącą się w książce, oraz są osadzone w idealnym momencie powieści.

~Atramentowe Książki~

Bardzo chętnie zabrałam się do czytania książki, od razu zakochałam się w okładce pierwszej części. Od razu powiem szczerze, iż jest to jedna z najlepszych książek jakich przeczytałam w życiu. Niespotykana historia, przygody bohaterów, oraz brak zbędnych opisów sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem, i nie ma zamiaru się jej odłożyć. Tyle o tej książce można powiedzieć, ż...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę oceniam dobrze. Jest napisana fajnym językiem, nie ma za długich opisów. Akcja dzieje się szybko.

Książkę oceniam dobrze. Jest napisana fajnym językiem, nie ma za długich opisów. Akcja dzieje się szybko.

Pokaż mimo to

Zapraszam na recenzję:
http://mojezycieitpblog.blogspot.com/2017/02/kroniki-saltamontesucieczka-z-mroku.html

Zapraszam na recenzję:
http://mojezycieitpblog.blogspot.com/2017/02/kroniki-saltamontesucieczka-z-mroku.html

Pokaż mimo to

Kto by pomyślał, że od wydania tej pozycji minęły już cztery lata. Czytałam ją dawno temu, a miałam wrażenie, że to było jakby wczoraj, do dziś wszystko dokładnie pamiętam. Warto powracać do ulubionych tytułów.

Kto by pomyślał, że od wydania tej pozycji minęły już cztery lata. Czytałam ją dawno temu, a miałam wrażenie, że to było jakby wczoraj, do dziś wszystko dokładnie pamiętam. Warto powracać do ulubionych tytułów.

Pokaż mimo to

Znakomite otwarcie trylogii. Super debiut. Książka jest długa, ale czyta się lekko, pomimo że nie jest oderwana od życia – bo to hasło z filozofii wyznawanej przez autorkę.

Znakomite otwarcie trylogii. Super debiut. Książka jest długa, ale czyta się lekko, pomimo że nie jest oderwana od życia – bo to hasło z filozofii wyznawanej przez autorkę.

Pokaż mimo to

Prawdziwa impresjonistka, pisze o uczuciach, a robi to w sposób piękny i zarazem głęboki. Stałam się wielbicielką prozy autorki i wracam co jakiś czas do książek na nowo odkrywając nowe smaczki.

Prawdziwa impresjonistka, pisze o uczuciach, a robi to w sposób piękny i zarazem głęboki. Stałam się wielbicielką prozy autorki i wracam co jakiś czas do książek na nowo odkrywając nowe smaczki.

Pokaż mimo to

Recenzja również na:http://bookparadisebynatalia.blogspot.com/

Adam i Aleksander to dwójka chłopców, których domem jest sierociniec. Ich wyobraźnia jest bujna, a swój czas spędzają na konstruowaniu różnych dziwnych maszyn.
Pewnego dnia Aleks wpada na pomysł skonstruowania Maszyny do Produkowania Szczęścia i tak realizacja ich marzeń się rozpoczęła.
Jednak pewnego dnia obaj zostają rozdzieleni. Dzieli ich mnóstwo kilometrów i każdy doznaje coraz to nowszych przygód, ale ich punkt docelowy jest taki sam, a jest nim miasto zwane Iano.
Czy ponownie się spotkają? Jak potoczą się ich losy?



Historia jest opowiadana przez Adama, który ma już prawie 70 lat, jednak historia Aleksa przedstawiona jest w drugoosobowej narracji. Wydawałoby się, że takie przedstawienie historii jest nudne, a jednak są to tylko pozory.









Chłopcy nie przejmują się tym, że ktoś się z nich naśmiewa, wytyka palcami. Oni żyją po swojemu, we własnym świecie. Nie dbają o opinie innych, ich głównym celem jest wspólna, dobra zabawa.
Niesamowite jest to, jakie ogromne serca mają i jak wiele potrafią poświęcić dla innych. Obaj są mądrzejsi, od niejednej dorosłej osoby.
Mimo wszystko nie potrafię ocenić, jacy oni są, mam wrażenie jakby byli bezosobowi, bez wyraźnego charakteru. Jest to minus książki i ciężko jest mi cokolwiek na ich temat napisać.
Chociaż wydawałoby się, że jest to coś ważnego, tak naprawdę z czasem przestaje się zwracać na to uwagę.

Akcja książki ciągle się toczy, nie ma chwili, w której by jej nie było. Adam i Aleks nie mogą narzekać na nudę, czy też brak rozrywki. Ich życie w jednej chwili jest pełne radości i szczęścia, a zaraz zagraża im niebezpieczeństwo. Wiedzcie, że ich drugie imię to KŁOPOTY, w które uwielbiają się pakować.

Niesamowite jest połączenie czasów wojny, z historią dwóch chłopców. Cudownie jest móc poznać rąbek przeszłości, kawałek ważnej historii w sposób dziecięcy i najprościej przedstawiony.
Czytając tę książkę, możemy zobaczyć warunki, jakie panowały za czasów wojny. Głód, cierpienie, ruiny, to wszystko jest tutaj opisane, w sposób, o którym nie można zapomnieć.









Cenię sobie pokazanie psa - Kotleta - jako bardzo mądre i inteligentne zwierzę. Może nie do końca jest to realne, bowiem rzadko kiedy spotyka się takie mądre zwierzaki, jednak to niczego nie zmienia.
Dzięki takim książką, dzieci nabierają szacunku do drugiej istoty, a los stworzeń nie jest im obojętny.
Takie książki powinno czytać każdego dziecko, może wówczas nie byłoby tylu krzywd na świecie.

Książka pokazuje, że warto spełniać marzenia. Bez nich świat jest brzydki, pełen smutku, a one niosą nadzieję na lepsze jutro, dają motywację i kopa do działania.
To jest książka dla każdego. Czy będziesz mieć 8. 25. czy też 65 lat, z tą książką spędzisz miło czas.
Ciężko jest stworzyć książkę, która będzie idealna dla każdego, niezależnie od wieku. Autorka zdecydowanie sprostała zadaniu i stworzyła niesamowitą książkę, z jeszcze bardziej niesamowitą historią.

Wbrew pozorom, to nie jest lektura lekka. Ma w sobie ogromne przesłanie, poucza, przekazuje mądrości. Może i jest idealna dla dzieci, ale żeby ją w pełni zrozumieć, trzeba być trochę starszym.


Podsumowując:
Jeśli chcecie sięgnąć po "Kroniki Saltamontes", to zróbcie to bez wahania i przede wszystkim nie sugerujcie się opisem, który jest z tyłu książki. Owszem, Maszyna do Produkowania Szczęścia jest ważnym, a nawet bardzo ważnym elementem tej książki, jednakże jest mnóstwo innych zdarzeń, o których pojęcia nie będziecie mieli, aż nie sięgnięcie po książkę. Jeśli miałabym ją opisać w dwóch słowach, to mówię "Gorąco polecam".

P.S. Chciałabym pochwalić grafikę i jej twórcę, ponieważ jak już wspomniała wcześniej Iza, jest ona niesamowita.

Recenzja również na:http://bookparadisebynatalia.blogspot.com/

Adam i Aleksander to dwójka chłopców, których domem jest sierociniec. Ich wyobraźnia jest bujna, a swój czas spędzają na konstruowaniu różnych dziwnych maszyn.
Pewnego dnia Aleks wpada na pomysł skonstruowania Maszyny do Produkowania Szczęścia i tak realizacja ich marzeń się rozpoczęła.
Jednak pewn...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka przystępna dla młodego czytelnika. Na długi czas, ponieważ nastolatki niestety nie są przyzwyczajone do długich książek. Uniwersalny przekaz - jak być dobrym człowiekiem i osiągać właściwe cele.

Książka przystępna dla młodego czytelnika. Na długi czas, ponieważ nastolatki niestety nie są przyzwyczajone do długich książek. Uniwersalny przekaz - jak być dobrym człowiekiem i osiągać właściwe cele.

Pokaż mimo to

Nie będę udawać, że książkę tę przyjęłam z ogromnym entuzjazmem. Nie wiedziałam czego się spodziewać, nie czytałam opisu - te ostatnimi czasy potrafią na dużo zdradzić - a jedyne co wiedziałam to, że lektura adresowana jest głównie do dzieci oraz młodzieży. Po przeczytaniu mogę śmiało stwierdzić, że ta książka nie może być adresowana do jakiejkolwiek grupy wiekowej, gdyż jest odpowiednia dla każdego. Dla młodszego czytelnika będzie ciekawą przygodą, dla nastolatków lekturą pełną wartościowych sentencji, a dla dorosłych na pewno chwilą wytchnienia.

,,Kroniki Saltamontes'' to dzieło przepełnione złotymi radami. Najczęściej są to jednozdaniowe wskazówki, które młodszy odbiorca po prostu ominie nie zwracając nad nimi zbytecznej uwagi, a starszy chwilę się nad tym zastanowi. Książka wyróżnia się również wszechobecnym dobrem. Mimo, iż nasi główni bohaterowie na swojej drodze spotykają złodziei oraz oszustów to te wszystkie złe postacie są jedynie tłem dla tych, które postępują zgodnie z sumieniem. Z jednej strony jest to bardzo nierealne. Mówimy przecież o okresie powojennym, gdzie nikt niczego nie miał, ale z drugiej jest to na swój sposób urocze i łapię za serce.

Pierwszym moim zastrzeżeniem co do sposobu pisania jest narracja. Historia zaczyna się od opowieści Adama - który jest już w podeszłym wieku - po czym przenosimy się w świat powojenny, gdy przyjaciele byli jeszcze młodzianami. Nie byłoby w tym nic złego, jednak autorka kilkakrotnie wraca do starca, który niby opowiada nam tę historię, a później znów przenosimy się wstecz i wszystko prowadzone jest z perspektywy osoby trzeciej. Nie ma ,,ja i mój przyjaciel'' tylko ,,Adam i Aleks''. Moim zdaniem wprowadza to lekki zamęt, aczkolwiek nie przeszkadza zbyt w czytaniu.

Wątek podróżniczy wiedzie prym wśród wszystkich innych. Już od pierwszych stron chłopcy ciągle się przemieszczają i walczą z nieudogodnieniami losu. O dziwo, był to mój ulubiony motyw w całej tej powieści! Lekki język, wiele świetnych postaci z marzeniami, to wszystko sprawiło, że cała ta podróż minęła mi w okamgnieniu. Występują tu również motywy poboczne; wątek fantastyczny oraz miłosny. Związków w tej książce jest wiele, poczynając od małżeństwa z wieloletnim stażem, a kończąc na dziecięcym zakochaniu, które dopiero kiełkuje.

Doszukałam się tu również miłości niewłaściwej, kiedy to prywatny nauczyciel Katarzyny - przyjaciółki Aleksa - darzy swoją uczennice uczuciem. Moment, w którym spotkałam się z taką treścią ,,Chciał jej powiedzieć, jaka jest piękna, ale wystraszył się swoich uczuć'' Gdy uzmysłowił sobie, że mógłby być jej ojcem, natychmiast obrócił się w kierunku klawiatury.'' dowiódł, że o wiele bardziej wolę wędrówki dzieciaków niż wątki romantyczne. Kwestia fantastyki jest już nieco trudniejsza, gdyż w tym tomie wraz z bohaterami dowiadujemy się dziwnych rzeczy, ale tak naprawdę nie zagłębiamy się w cały ten świat. Założę się, że jest to po prostu wstęp do tego co ma się wydarzyć w kolejnych częściach trylogii. W tej serii podoba mi się również fakt, iż większość intryg, zagadek została zakończona wraz z pierwszym tomem. Co pozwala ci wybrać czy chcesz brnąć dalej w tę historię czy jednak zrezygnować na rzecz przesłodzonego romansu czy mrożącego krew w żyłach horroru.

Lektura była bardzo szybka i bogata w życiowe rady, a dzięki ilustracją także przyjemna dla oka. Nie jest to książka, która całkowicie mnie pochłonęła, ale spodobała mi się. Polecam ją szczególnie fanom motywu podróży oraz fantastyki. Ja niestety nie należę do tej grupy osób, więc nie wciągnęłam się tak w ten świat.

Nie będę udawać, że książkę tę przyjęłam z ogromnym entuzjazmem. Nie wiedziałam czego się spodziewać, nie czytałam opisu - te ostatnimi czasy potrafią na dużo zdradzić - a jedyne co wiedziałam to, że lektura adresowana jest głównie do dzieci oraz młodzieży. Po przeczytaniu mogę śmiało stwierdzić, że ta książka nie może być adresowana do jakiejkolwiek grupy wiekowej, gdyż jest o...

więcej

mniej

Pokaż mimo to