Tak wiele już było różnych książek, filmów i publikacji o potwornościach, które się działy w Salem, że chyba nie znalazłby się nikt, kto by o tym nie słyszał.
Książkę wzięłam z półki w bibliotece i postanowiłam zagłębić się trochę w historii.
Cały czas, podczas czytania, miałam świadomość, że autorka jest potomkinią głównej bohaterki - ale nie mam pojęcia w jakim stopniu jest to opowieść biograficzna, a w jakim fikcyjna. Jednak całość odbierałam jak historię prawdziwą, opowiedzianą oczami kilkunastoletniej dziewczynki.
Cofamy się w czasie do siedemnastego wieku. Czasów trudnego, ciężkiego życia. Próby przetrwania wbrew prawom natury. Główna bohaterka, wspierana przez małomównego ojca i hardą, nieskorą do czułości matkę, próbuje dać sobie radę w życiu pełnym niedokończonych historii, pełnym zagrożeń chorobami, pełnym zimna i głodu. Nie jest jej dane przez całe życie zaznać spokoju i miłości - wszędzie czai się wróg - w postaci ospy, rodziny, przyjaciółki, znajomych. Na sam koniec dochodzi do najgorszego - ona i jej najbliźsi zostają postawieni w stan oskarżenia - o czary. Ten dramat, wbrew pozorom, pozwala na zacieśnienie się więzów rodzinnych, i lepsze zrozumienie siebie nawzajem..
Ale się rozpisałam, i skończyć nie mogę. Więc przerywam tutaj, ale sięgnij po tą książkę. Warto.

Tak wiele już było różnych książek, filmów i publikacji o potwornościach, które się działy w Salem, że chyba nie znalazłby się nikt, kto by o tym nie słyszał.
Książkę wzięłam z półki w bibliotece i postanowiłam zagłębić się trochę w historii.
Cały czas, podczas czytania, miałam świadomość, że autorka jest potomkinią głównej bohaterki - ale nie mam pojęcia w jakim stopniu...