Ten tom zdecydowanie odbiega od wszystkich innych, jakie było mi dane czytać w tej kolekcji. Autorka darzy Comte’a nieskrywaną wrogością i ciągle pisze o nim ironicznie. Można to porównać do wykładu kogoś, kto rozumie, że zawiłe fakty i precyzyjne daty nie pozostaną w pamięci studentów, za to żarty na temat jednego z największych umysłów pozytywizmu – jak najbardziej.

I choć na początku trochę mnie to oburzało, ponieważ granica między dowcipem a wyszydzeniem została tu przekroczona już na pierwszych dziesięciu stronach, to muszę przyznać, że autorka swój cel osiągnęła – czytało mi się to szybko i dobrze. Nie sądzę też, bym prędko zapomniał to, czego udało mi się dowiedzieć z tej pozycji.

Gdyby cała kolekcja była utrzymana w podobnym duchu, uznałbym ją za swego rodzaju paszkwil i nie poświęcił jej swojej uwagi (wszak o poważnych rzeczach wypada pisać poważnie). Jest to jednak jednorazowa odskocznia od normy. Skok w stronę żartu i cynizmu. Tym milszy, że tak niespodziewany. Z tego też powodu oceniam tę pozycję tak wysoko, choć nie zalecam jej komuś, kto o pozytywizmie nie wie za dużo, a chciałby się nieco lepiej z nim zapoznać.

Ten tom zdecydowanie odbiega od wszystkich innych, jakie było mi dane czytać w tej kolekcji. Autorka darzy Comte’a nieskrywaną wrogością i ciągle pisze o nim ironicznie. Można to porównać do wykładu kogoś, kto rozumie, że zawiłe fakty i precyzyjne daty nie pozostaną w pamięci studentów, za to żarty na temat jednego z największych umysłów pozytywizmu – jak najbardziej.

I...