Mnie się wydaje, że czytałem pierwsze wydanie. Gdy trzymałem w swoich rękach, to jeszcze czułem świeżość farby drukarskiej. Wedle mojej pamięci było to latem 2000 roku, bo to był szczególny czas w moim życiu duchowym (kolejnym takim intensywnym momentem była śmierć papieża Jana Pawła II 2 kwietnia 2005 roku, godzina 21:37, i w związku z tym sięgnięcie do lektur religijnych – było to powiązane z głęboką refleksją). Dobrze, że ludzie ocknęli się. Natomiast media za bardzo "zawiesiły się" tylko na temacie śmierci Jana Pawła II, bo według dziennikarzy przez wiele następnych dni na świecie... nic więcej nie wydarzyło się ani w polityce światowej, ani w gospodarce czy kulturze itp., jakby media nic więcej nie zauważyły?!? Papież umarł, czyżby świat również dla wszystkich ludzi przestał istnieć?!? My nadal żyjemy. Zostawił swoje dziedzictwo duchowe, więc my żyjąc na tym świecie korzystajmy z tego dorobku papieskiego. Wspominał o Trójcy Świętej i Bogu Ojcu, na znajomość którego położony jest nacisk w tej książeczce. Bóg Ojciec kocha ludzi, jest Miłosierny, ale jest też Sprawiedliwy. Treść wywarła na mnie duży wpływ, jej przesłanie od razu uznałem za coś wspaniałego. Przypomina o miłości Ojcowskiej, daje do zrozumienia więcej niż religijne dyskusje. Nie ma zbyt wielu stron, więc to jest zachęcające dla ludzi mających awersję do czytania – warto poznać to orędzie.

Mnie się wydaje, że czytałem pierwsze wydanie. Gdy trzymałem w swoich rękach, to jeszcze czułem świeżość farby drukarskiej. Wedle mojej pamięci było to latem 2000 roku, bo to był szczególny czas w moim życiu duchowym (kolejnym takim intensywnym momentem była śmierć papieża Jana Pawła II 2 kwietnia 2005 roku, godzina 21:37, i w związku z tym sięgnięcie do lektur religijnych...