Dawno nie czytałam niczego bardziej lapidarnego. Fantastyczna opowieść o wędrówce czterech baśniowych postaci to jakby komiks - według mnie piękniej ilustrowany niż napisany. Byłoby rozkoszą bibliofila obejrzeć te przepiękne ryciny w mniej siermiężnej formie niż bieda-wydanie tej książeczki. Celem wędrówki opisywanej gromady jest zdobycie ksiąg buddyjskich w Indiach. Największą przeszkodą w podróży okazuje się demon, który przybrał postać Małpy Prawdziwego i czynił różne złe rzeczy, jak to demony mają w zwyczaju. Żadna z boskich postaci napotkanych po drodze nie jest w stanie odróżnić obu Małp. Dopiero buddyjski mnich bez trudu demaskuje demona. Może przesłaniem opowieści jest fakt, że w to właśnie buddyzmie tkwi prawda i mądrość i siła? W przedmowie piszą, że Małpa jest niezwykle cenioną w Chinach postacią (nie, nie kulinarnie) jako bohater ludowy łączący w sobie ducha twórczego buntu i rozumu. Jestem Małpą według chińskiego horoskopu i czasem czuję jak walczą we mnie demon i mnich. Ale jestem też dzieckiem kultury śródziemnomorskiej i chyba dlatego wolę myśleć o swych wewnętrznych konfliktach w kategoriach biblijno-mitologicznych niż dalekowschodnich. Jeśli wędrować – to tylko z Odyseuszem. A Małpa, Nefrytowy Cesarz, Bogini Łaski i inne Wieprzki to smakowity kęs egzotyki, który raczej nie wywołał u mnie chęci poznania innych chińskich eposów.

Dawno nie czytałam niczego bardziej lapidarnego. Fantastyczna opowieść o wędrówce czterech baśniowych postaci to jakby komiks - według mnie piękniej ilustrowany niż napisany. Byłoby rozkoszą bibliofila obejrzeć te przepiękne ryciny w mniej siermiężnej formie niż bieda-wydanie tej książeczki. Celem wędrówki opisywanej gromady jest zdobycie ksiąg buddyjskich w Indiach....

Zanim powiem słów kilka o "Opowieści o małpie prawdziwej i małpie nieprawdziwej" - małe porównanie. W Polsce za pierwszego historycznego władcę uznajemy księcia Mieszka I, który urodził się i zmarł w X wieku naszej ery. Tymczasem pierwszym historycznym władcą Chin był Tang z dynastii Shang, która doszła do władzy z początkiem epoki brązu, prawdopodobnie ok. 1750 r.p.n.e. "Opowieść o małpie prawdziwej i małpie nieprawdziwej" wchodzi w skład liczącej 100 rozdziałów powieści chińskiego pisarza i poety z czasów dynastii Ming, panującej w latach 1368-1644, Wu Ch'eng-ena (1500 - 1582) "Wędrówka na zachód". Epizod o małpie, wydany w Polsce w postaci powyższej książęczki, na podstawie owej powieści napisał Zhang Cheng a zilustrował Zheng Jiasheng. Jak z wielu innych dzieł Dalekiego Wschodu przebija tu typowa dla tamtego rejonu świata filozofia oraz mądrość życiowa, połączone z tradycją, kulturą i religią. Rzeczywistość miesza się tu z fikcją i legendą ale przesłanie jest czytelne i realistyczne a nauki płynące z tej lektury są jasne, uniwersalne i ponadczasowe. Nie ma dobrej metody na odróżnienie kopii od oryginału. Łatwo więc kogoś skrzywdzić. Tripitaka, uczony mnich też dał się nabrać oszustowi biorąc go za prawdziwego Małpę. Ludzie często przybierają maski, pod którymi starają się ukryć swoje złe cechy. W tej opowieści zło usiłuje się skryć pod maską dobrego, poczciwego małpy i w jego imieniu czyni wiele niegodziwości, za które w rzeczywistości odpowiada ten prawdziwy. Walka dobra ze złem toczy się od zarania, od początku istnienia człowieka. Ta walka odbywa się na zewnątrz, wokół nas, ale również w nas samych, w naszych sercach. Dobro zawsze zwycięża. Polecam "Opowieść o małpie prawdziwej i małpie nieprawdziwej" Myślę, że każdy czytelnik znajdzie tam odpowiednią dla siebie interpretację oraz inspirację.

Zanim powiem słów kilka o "Opowieści o małpie prawdziwej i małpie nieprawdziwej" - małe porównanie. W Polsce za pierwszego historycznego władcę uznajemy księcia Mieszka I, który urodził się i zmarł w X wieku naszej ery. Tymczasem pierwszym historycznym władcą Chin był Tang z dynastii Shang, która doszła do władzy z początkiem epoki brązu, prawdopodobnie ok. 1750 r.p.n.e....

Czytając wstęp do książki przestraszyłem się nie na żarty. Autor wstępu (nie podpisał się!) porównał "Wędrówkę na Zachód", na podstawie której osnuto "Opowieść o Małpie prawdziwej i Małpie nieprawdziwej", do "Odysei". A mnie od świata hellenistycznego wprost odrzuca (jedyne, co mieli super to totalną nagość w czasie Igrzysk Olimpijskich). Na szczęście "Opowieść" nijak ma się do "Odysei", a przede wszystkim jest ciekawsza i bardziej zrozumiała. Dużym plusem są postaci, czyli Małpa (ale ten prawdziwy!),posłuszny Wieprzek, w pewnych momentach także Piaskowy Mnich, choć akurat on jest zbyt miałki.
Sama "akcja" książki też jest ciekawa. Oto z Chin do Indii podążają czterej wędrowcy: Tripitaka (w oryginale Xuanzang),Małpa (Sun Wukong),Wieprzek (Zhu Bajie) oraz Piaskowy Mnich (Sha Wujing). W pewnym momencie zostają napadnięci przez bandytów. Wprawdzie Małpa radzi sobie z opryszkami, ale... dalszej treści nie zdradzę. Warto przeczytać samemu.
Zazwyczaj opowieści mityczne nudzą mnie, a niesamowite wyczyny, typu transport na kolorowej chmurce do innych krain, śmieszą. Tu tak nie było, co tylko dowodzi wielkości dzieła.
Oczywiście bez tekstu oryginalnego, czyli "Wędrówki na Zachód" autorstwa Wu Cheng'ena (1505-1580),nie byłoby dzieła Zhanga Chenga, to nie ulega wątpliwości. Chylę więc czoła przed oboma pisarzami, tym z XVI w., i tym z czasów Chińskiej Republiki Ludowej.

Czytając wstęp do książki przestraszyłem się nie na żarty. Autor wstępu (nie podpisał się!) porównał "Wędrówkę na Zachód", na podstawie której osnuto "Opowieść o Małpie prawdziwej i Małpie nieprawdziwej", do "Odysei". A mnie od świata hellenistycznego wprost odrzuca (jedyne, co mieli super to totalną nagość w czasie Igrzysk Olimpijskich). Na szczęście "Opowieść"...