Dość prosta historia, w której pogubić się można tylko przez ilość bohaterów drugo i trzecio-planowych. Książka stanowi gratkę dla osób, które pamiętają czasy PRLu jak i dla mieszkańców polskiej stolicy. Ani opowiedziana historia ani całokształt książki mnie nie zachwycił. Czytałem o wiele lepsze książki ale i o wiele gorsze. Jeśli zapytano by mnie o przykład przeciętnej książki - podałbym "Słowika Moskiewskiego".

Dość prosta historia, w której pogubić się można tylko przez ilość bohaterów drugo i trzecio-planowych. Książka stanowi gratkę dla osób, które pamiętają czasy PRLu jak i dla mieszkańców polskiej stolicy. Ani opowiedziana historia ani całokształt książki mnie nie zachwycił. Czytałem o wiele lepsze książki ale i o wiele gorsze. Jeśli zapytano by mnie o przykład przeciętnej...

PRL,czasy zamierzchłe byłe,różnie ocenianie.
Książka przenosi nas w czasy,PRL lat 60.Mamy tu połączenie wątku kryminalnego ( według mnie nie wielkiego ),oraz naprawdę dobrej i śmiesznej farsy.Tamtych lat,przecież to istne komediowe show.
Działacze partii grający wielkim globusem.Już coś jest zabawnego.
Bohater książki,nie orientuje się w naszym kraju.Zdziwiony,że jest tylko jeden program w tv.
Zabawna była też postać kobiety,co modliła się do Lenina,gdy była obozie-łagrze.

Słownik Moskiewski to napisana z humorem,parafraza PRL.

PRL,czasy zamierzchłe byłe,różnie ocenianie.
Książka przenosi nas w czasy,PRL lat 60.Mamy tu połączenie wątku kryminalnego ( według mnie nie wielkiego ),oraz naprawdę dobrej i śmiesznej farsy.Tamtych lat,przecież to istne komediowe show.
Działacze partii grający wielkim globusem.Już coś jest zabawnego.
Bohater książki,nie orientuje się w naszym kraju.Zdziwiony,że jest tylko...

Mam pewną słabość do rodzimej literatury, która nie jest klasycznym "kryminałem" lecz umiejętnie naśladuje pewne wzorce i czyni to "z premedytacją". Mam też zamiłowanie do polskich książek, które w dobrym stylu potrafią zaciekawić treścią zwaną historią alternatywną czy political fiction. Wreszcie, lubię krajowych pisarzy tworzących we wspomnianych konwencjach i fabułę rozpostartą w realiach niezbyt odległej przyszłości lub niemal wczorajszej dekady czy dwóch, a nawet jak w przypadku "Słowika moskiewskiego" o pięćdziesiąt lat wcześniej. Wiele z tych dość nieskomplikowanych historii jakie od jakiegoś czasu ukazują się na rynku wydawniczym ma pewną charakterystyczną cechę, wręcz detal niczym akroterion jakiś lub ozdobny zwornik nad drzwiami, które zawsze zwracają w jakiś sposób uwagę mimo pospolitości całej budowli. Takiego kolorytu z pewnym szczegółem doszukuję się w książce Gortata. Ta z pozoru bardzo prosta historia ma swój urok zawierający się w akcji mającej miejsce w Warszawie początku lat 60-tych. Jest w tym rzewna nuta przywołująca wspomnienie codziennego życia i jego uroków ze wszystkimi nieodłącznymi dla takiej opowieści atrybutami jak znane lokale i mordownie, czarny rynek, magia dolara i propagandy. Podobnego oddechu nieodległych dziejów dostarcza choćby sensacja rozgrywająca się na kartach powieści kryminalnych Ćwirleja. Tam mamy do czynienia z folklorem i peerelowskim czasem jaki kształtował Poznań, zaś w książce Grzegorza Gortata przemierzamy wraz z bohaterem stolicę i poznajemy powab ówczesnego wielkiego miasta. "Słowik moskiewski", gwoli wyjaśnienia, stanowi w swojej fabule pewien szczególny rys, a mianowicie jest to utwór z wyraźnym dążeniem ku szańcom political fiction i historii alternatywnej, a wszystko to pozostaje spowite mgiełką pure nonsensu i absurdu. <br />
<br />
Przebywający w stolicy Amerykanin o swojsko brzmiącym nazwisku Niczyj skaptowany zostaje przez praworządne siły i władze celem rozwiązania zagadki nie do końca kryminalnej. Nie powinienem zdradzać przedsmaku zakończenia ale dość powiedzieć, że plan podstawiania sobowtórów, które będą zastępować znane osoby miał już w literaturze swoje miejsce i jest to temat wdzięczny. Tak więc, Al Niczyj bierze udział w poszukiwaniu pewnej zaginionej towarzyszki, a na dokładkę zastanawia się co oznaczają trzy głowy, które ktoś pozbawił kontaktu z ich czarnoskórymi ciałami. Nieprawdopodobna historia ma swój urok, jednak pozostawia duży niedosyt, tym bardziej gdy pole do popisu dla autora stworzył znakomity pomysł intrygi, której najjaśniejszym punktem pozostawała pewna bardzo znana kobieta; podpowiem, że w owych czasach jej uroda i wykonanie "Happy Birthday (to You)" przyćmiewało blask wielu heroin świata sztuki. <br />
<br />
Dramatis personae utworu przedstawiono w dość naturalny sposób, żeby wspomnieć bohaterów fikcyjnych, których można, co oczywiste, kojarzyć ze znanymi postaciami. Towarzyszka Zajcewa, która jest pensjonariuszką przybytku dbającego by jej uczucie do Lenina nie obróciło się w niewłaściwym kierunku czy oficjel Cyrano. Nie sprawiają złego wrażenia postaci autentyczne wplecione przez autora w wir wydarzeń i miejsca w których są nadal wspominani jak Leopold Tyrmand. Pojawiają się też osoby zaskakujące swoją obecnością i budzące sympatię w swoich epizodach czego przykładem legendarny Bruce Lee, który jak nie trudno się domyśleć prezentuje w pewnym momencie swój artyzm i w granicach praskiej "jurysdykcji" rozstrzyga pewne sporne kwestie we właściwy sobie sposób. <br />
<br />
Książka wywołuje u wielu czytelników uczucie nostalgii i tęsknoty na równi z dobrą zabawą jaką zapewniają zaprawione absurdem "peerelu" sceny. Całość nie jest miałka aczkolwiek zdaje się być świetnym pomysłem, któremu autor nie zapewnił właściwego opracowania i dalszych poszukiwań w zawracaniu biegu minionych wydarzeń. Jak wspomniałem, książka nie jest tylko prostą historyjką i dostarcza satysfakcji z lektury. Jej poziom określam jako przeciętny ale z pewnością nie mający tendencji spadkowej. Znający i pamiętający Warszawę przełomu lat 50-tych i 60-tych ubiegłego wieku mogą uśmiechnąć się nad niedostatkiem ulubionych kawałków i przypomnieć sobie magię niektórych szyldów, miejsc i osób.

Mam pewną słabość do rodzimej literatury, która nie jest klasycznym "kryminałem" lecz umiejętnie naśladuje pewne wzorce i czyni to "z premedytacją". Mam też zamiłowanie do polskich książek, które w dobrym stylu potrafią zaciekawić treścią zwaną historią alternatywną czy political fiction. Wreszcie, lubię krajowych pisarzy tworzących we wspomnianych konwencjach i fabułę...

Nie jest zła :) Pomysł na książkę dobry, sporo fajnego humoru. Dziwią mnie takie niskie noty.

Nie jest zła :) Pomysł na książkę dobry, sporo fajnego humoru. Dziwią mnie takie niskie noty.