"Przeczytawszy jedną książkę Daenikena - przeczytałeś je wszystkie" - to twierdzenie jest wciąż aktualne... po kolejne lekturze "starego" Ericha. Ba! więcej, Daeniken wraca do swoich ulubionych rozważań czyli do Księgi Ezechiela. Opatruje je specjalnym oznaczeniem "aby nie nudzić starych czytelników". Ulubiony temat który można dopasować do nowego tym razem jest to objawienie Josepha Smitha i jego Księga Mormona oraz Chavin de Huantar. "Stary pies nie nauczy się nowych sztuczek" - "stary" Erich nie uczy się niczego nowego. Książka jest taka sama jak poprzednie. Przede wszystkim jest pełna domysłów nie potwierdzonych w żaden sposób. Aby uwiarygodnić swoje tezy Daeniken sięga po mnóstwo cytatów, przywołuje nazwiska, podaje bibliografie, pokazuje zdjęcia. Warto jednak zauważyć, że książka napisana jest w 1982 roku a wydana w Polsce w 1991. Bibliografia jest głównie po niemiecku i angielsku. Czytelnik do tej pory nie mail jak zweryfikować informacji zawartych w książce. Daeniken tez nieco naciąga wypowiedzi np. sir Freda Hoyle'a (nazwy go "sir Fred"... co za brak szacunku!) który owszem, został zwolennikiem panspermii ale nic nie mówił o obcych którzy mieliby być odpowiedzialni za "siejbę". Całości dopełnia nierzetelność materiału fotograficznego.... byle by tylko pasowało do tez Daenikena. Więc mamy pokazaną stellę Raimondiego... ale tylko jej górną część. czemu ma służyć obcięcie fotografii i brak całości? Monument nr 27 z El Baul u Daeniken staje się magicznie "monumentem nr 3" (oczywiście przedstawia kosmitów... ani słowa o innych interpretacjach jak rytualny boks czy gracze w pelotę). Brak choćby jednej fotografii Buritaca 200... za to kilka fotek z Mezopotamii. Mimo to lubię czytać książki Daenikena, właśnie dlatego, że zmuszają mnie do szukania dodatkowych informacji. Tylko to jest zasługą "szwajcarskiego hotelarza", że zwraca uwagę na ciekawe odkrycia. Popularyzuje je... chociaż w przesłodkiej polewie swoich fantazji. Problemem jest to, że świat nauki jest dość hermetyczny i jeśli nie czyta się fachowych czasopism czy książek... łatwo jest wpaść w sidła fantazji al Daeniken czy Sitchin.

"Przeczytawszy jedną książkę Daenikena - przeczytałeś je wszystkie" - to twierdzenie jest wciąż aktualne... po kolejne lekturze "starego" Ericha. Ba! więcej, Daeniken wraca do swoich ulubionych rozważań czyli do Księgi Ezechiela. Opatruje je specjalnym oznaczeniem "aby nie nudzić starych czytelników". Ulubiony temat który można dopasować do nowego tym razem jest to...

Zawsze ciekawiły mnie teorie, w których przoduje Daniken – szczególnie, że może w nich tkwić jedno, albo i więcej ziaren prawdy. Dlatego też do „Strategii bogów” zabrałam się z zapałem i dużym zainteresowaniem. Niestety jednak lektura okazała się dużym rozczarowaniem. A zaczęło się nawet ciekawie: objawienie z „Księgi Mormona” oraz proroctwa Ezechiela, mające przywoływać spotkania z istotami pozaziemskimi oraz przekazanie przez nich tajemnej wiedzy. Wszystko wskazywało, że treść rozwinie się w kierunku porównania kultury prekolumbijskiej oraz tej z czasów biblijnych, że w książce znajdą się jakieś teorie, dotyczące podobieństw wytworów kulturowych, architektonicznych itp. w tych dwóch, jakże przecież oddalonych od siebie rejonach; no i wreszcie - opracowanie na temat tytułowej strategii "bogów". Niestety w ciągu lektury wątek się posypał. Kolejne rozdziały opisują podróż Danikena do Kolumbii w celu odnalezienia Zaginionego Miasta (tutaj miał zamiar odnaleźć ślady wpływów pozaziemskich). Że jednak ma problemy organizacyjne i musi czekać na odpowiednie pozwolenia, przy okazji zwiedza inne starożytne zabytki, przedstawiając swoje teorie i interpretacje zaobserwowanych rytów skalnych, posągów itp. A kiedy już wreszcie udaje mu się dotrzeć do Zaginionego Miasta – jego relacja ogranicza się do 2-3 stronicowego opisu, jak to z dwiema paniami archeolog zwiedzał i fotografował ruiny... No, litości...
W ogóle czytając to, ma się nieodparte wrażenie, że autor jedynie rzuca ciekawostkami – tu jakiś niezidentyfikowany obiekt, tu jakieś tajemnicze ryty. Oczywista sprawa, że ciężko przy tego typu znaleziskach o jakieś jednoznaczne wytłumaczenia. Ale skoro podjął się napisać książkę o tej tematyce, wypadałoby chociaż pokusić się o jakąś swoją interpretację... Ogółem – książka o bardzo niespójnej treści, bez pomysłu. Jakby autor tylko odcinał kupony od swojej sławy. Bardzo rozczarowuje i, szczerze mówiąc, szkoda straconego na nią czasu :(

Zawsze ciekawiły mnie teorie, w których przoduje Daniken – szczególnie, że może w nich tkwić jedno, albo i więcej ziaren prawdy. Dlatego też do „Strategii bogów” zabrałam się z zapałem i dużym zainteresowaniem. Niestety jednak lektura okazała się dużym rozczarowaniem. A zaczęło się nawet ciekawie: objawienie z „Księgi Mormona” oraz proroctwa Ezechiela, mające przywoływać...

Książki autora są wartościowe pod wieloma względami, lecz prezentowane hipotezy nie obronią się z powodu braku dowodów. Należy podchodzić do nich z dużą dozą sceptycyzmu.

Książki autora są wartościowe pod wieloma względami, lecz prezentowane hipotezy nie obronią się z powodu braku dowodów. Należy podchodzić do nich z dużą dozą sceptycyzmu.

950723 papier G6

950723 papier G6

To dla mnie jak powrót do dzieciństwa - młodości. EvD ma tylu samo zwolenników co przeciwników. Dla mnie to interesujące.

To dla mnie jak powrót do dzieciństwa - młodości. EvD ma tylu samo zwolenników co przeciwników. Dla mnie to interesujące.

Wierzyć? Nie wierzyć? Nie to jest ważne! Świetna zabawa!

Wierzyć? Nie wierzyć? Nie to jest ważne! Świetna zabawa!

Głupie, ale wciągające.

Głupie, ale wciągające.