Cytat dnia
Napisze w wierszu, że wszelki gniew zmoże, kto zbrojny miłością. Ale nie umie kochać ludzi i, zdaje się, wcale nie jest przekonany, że kocha...
Najnowsze artykuły
ArtykułyCzas na zmiany: książki o klimacie i przyszłości Ziemi
2
ArtykułyPrzygotuj się na nadchodzącą jesień. Najlepsze książkowe promocje września
1
ArtykułyPrzeczytaj fragment książki „Akrobatki” Agi Antczak1
ArtykułyWeź udział w akcji recenzenckiej i otrzymaj książkę „Wszyscy zakochani nocą” Mieko Kawakami1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
1993
1990
1989
1988
1988
1987
1986
1985
1985
1985
1985
1983
1983
1981
1977
1974
1970
1967
1958
Torquemada Jerzy Cepik 
Skończyłem właśnie te książkę i naprawdę,dochodzę do wniosku,że napisał to człowiek tak samo chory z nienawiści do kościoła katolickiego ,jak i Wielki Inkwizytor Hiszpanii,był chory z nienawiści do ludzi wogole. Nie zapominam też o roli Izabelli i Ferdynanda ,którzy tylko przy kimś takim ,jak Torquemada,mogli upiec swoją polityczna pieczeń. To co wypisuje tam pan Cepik,to naprawdę horror,choć wiemy dziś jak przesadzone były przez lata liczby dotyczące ludzi skazanych i spalonych na stosie. Dziś wg. dostępnych danych ,w Hiszpanii,jest to ok 2000,a nie jak chce autor, 16 tysięcy . Oczywiście każde życie ,które zabrały wyroki Inkwizycji,to wielka niesprawiedliwość. Moja ocena to slabe 3.
Wikingowie Jerzy Cepik 
Powieść historyczna, raczej młodzieżowa, acz w trochę innym rozumieniu niż to się pojmuje dzisiaj, o odrobię mylącym tytule. Z jednej strony niby opowiada o przygodach Wikingów (ale też nie tylko),choć nietypowych bo z Wolina, ale w szerszej perspektywie przedstawia historię i procesy powstawania państwa polskiego za władztwa Mieszka I.
Rzecz składa się z trzech części: Wikingowie, Książę Mieszko i Pochód Polan ku morzu. Pierwsza z nich przypomina w swej konstrukcji sagi skandynawskie czyli rodzaj opowieści nadętej, monotonnej i nudnej, na poły mitologicznej. Stanowi rodzaj bazy do zawiązania intrygi, poznajemy również bliżej głównych bohaterów aspektu przygodowego. Ciężko mi się te fragmenty czytało. Dwie pozostałe to już zwyczajne powieści historyczne starszej daty, wciągnęły mnie bardzo elegancko. Oczywiście wszystkie trzy są powiązane fabularnie i przeplatając się, stanowią jedną, wielowątkową, opowieść.
Twarde dane na temat tego okresu to zbiór bardzo skromniutki, skutkujący całą rzeszą rozmaitych hipotez, pomiędzy którymi szwendają się też i te o udziale Wikingów w tworzeniu państwa Mieszka I. Cepik zgrabnie pozbierał owe fakty i hipotezy, a wypełniając luki i białe plamy własną wyobraźnią, stworzył opowieść bardzo koherentną. Oczywiście mamy tu stan wiedzy historycznej z lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Jednakże, autor prezentuje bardzo zdroworozsądkowe podejście do oglądu procesów historycznych czy motywów działania postaci historycznych. Nie pierniczy mistycznych kocopołów o "pokornym przystępowaniu do wiary w miłosiernego Ukrzyżowanego Zbawiciela" czy innych tego typu farmazonów. Cepikowy Mieszko to wizjoner, który jednak stoi twardo na ziemi, a chrześcijaństwo to dla niego narzędzie jak każde inne.
Cepik ma swój styl, dodatkowo rzecz powlekł dość mocną stylizacją językową. Mnie to się czytało fajnie, ale nie widzę w dzisiejszym świecie zbyt wielu czytelników tej książki. Młodzież odbije się od niej jak groch od ściany. Jeśli kiedykolwiek o tej pozycji usłyszy.
Dla staruszka takiego jak ja, rzecz bardzo smaczna.
8/10
