Uwielbiam czytać tego rodzaju historie, o życiu codziennym przedwojennej Warszawy. Dla mnie to była mega przyjemna lektura :)

Uwielbiam czytać tego rodzaju historie, o życiu codziennym przedwojennej Warszawy. Dla mnie to była mega przyjemna lektura :)

Autor opisuje swoje dzieciństwo i młodość spędzone w Warszawie lat międzywojnia . Klimat Starego Miasta ,Jeziornej ,Bielan i innych dzielnic udziela się czytelnikowi prawie na każdej stronie książki. Poznamy w niej ludzi tamtych czasów :prostych ,szczerych, ambitnych. Zwykłych ludzi tylko żyjących w innych czasach i realiach. Jakimi byli sąsiadami ,jakimi wartościami się kierowali ,w jakich warunkach mieszkali to wszystko z godną pozazdroszczenia dokładnością opisuje Zdzisław Kaliciński. Mnie książka bardzo zaciekawiła i trochę może skłoniła do odwiedzenia Warszawy i spojrzenia na nią z całkiem innej perspektywy .Z perspektywy Warszawy ,której już nie ma i niestety nigdy nie będzie :(

Autor opisuje swoje dzieciństwo i młodość spędzone w Warszawie lat międzywojnia . Klimat Starego Miasta ,Jeziornej ,Bielan i innych dzielnic udziela się czytelnikowi prawie na każdej stronie książki. Poznamy w niej ludzi tamtych czasów :prostych ,szczerych, ambitnych. Zwykłych ludzi tylko żyjących w innych czasach i realiach. Jakimi byli sąsiadami ,jakimi wartościami się...

Książka Zdzisława Kalicińskiego jest swego rodzaju przewodnikiem. Prowadzi przez ulice i place warszawskie, jak również na obrzeża stolicy. Autor opisuje życie w stołecznym mieście nadzwyczaj drobiazgowo, dzięki czemu czytelnik może utworzyć sobie w myślach mapkę przedwojennej Warszawy. Nie istniejące już miejsca ożywają, a ludzie, którzy dawno odeszli, powracają we wspomnieniach prawdziwej historii. Urozmaiceniem tekstu i dużym plusem są przedwojenne zdjęcia. Dla czytelnika, który nie miał okazji gościć w stolicy i obraz tego miasta jest mu obcy, publikacja staje się dziennikiem ludzkich przeżyć.
Do moich rąk trafiła książka ciepła, osobista, napisana piękną przedwojenną polszczyzną. Zdzisław Kaliciński był człowiekiem obdarzonym darem gawędziarza, dlatego też zapomniany obecnie język, którym się posłużył, nie jest przeszkodą nawet dla młodego czytelnika. Autorowi nie brakuje również humoru. Przedstawiając swoje życie na kartach książki, odnosi się do czytelników jak do bliskich słuchaczy zwrotem- proszę państwa. Sposób narracji sprawia, że z zaciekawieniem przenosimy się w przybliżany nam świat. Niczym znajomi, zaproszeni do tętniącego życiem domu, zagłębiamy się w lekturę książki niepostrzeżenie.

Książka Zdzisława Kalicińskiego jest swego rodzaju przewodnikiem. Prowadzi przez ulice i place warszawskie, jak również na obrzeża stolicy. Autor opisuje życie w stołecznym mieście nadzwyczaj drobiazgowo, dzięki czemu czytelnik może utworzyć sobie w myślach mapkę przedwojennej Warszawy. Nie istniejące już miejsca ożywają, a ludzie, którzy dawno odeszli, powracają we...