Historia niewiele różni się od typowego scenariusza u Jacqueline Wilson. Dysfunkcyjna rodzina, nieobecny ojciec, liczne przeprowadzki i ukrywanie się przed przemocowym partnerem matki (która swoją drogą miewa stany depresyjne). Jedenastoletnia Indi, gdy jej matka przeżywa jeden z "gorszych dni", ma na głowie cały dom, szkołę i opiekę nad dwuletnią siostrą. Ale ile siły potrzeba na to wszystko? Czy tak młoda dziewczyna ma jej tak wiele?

Język w książce nie sili się na dziecięcy, on po prostu taki jest. Ze wszystkimi emocjonalnymi i psychologicznymi niuansami. To bardzo dobry przykład literatury wczesnomłodzieżowej, która otwiera oczy na pewne problemy - przemoc domowa, stany depresyjne czy nieumiejętność przyjmowania pomocy. Bohaterka nie jest tutaj bierna, bo odczuwa niesprawiedliwość w swojej sytuacji życiowej, której próbuje stawić czoła, najlepiej jak potrafi. Wcześniej porównywałam 𝘐𝘯𝘥𝘪 𝘉𝘭𝘶𝘦 do książek Jacqueline Wilson, ale przez cały czas myślami odpływałam też do niedawno czytanej przeze mnie powieści Sary Crossan - 𝘔𝘺 𝘥𝘸𝘪𝘦, 𝘮𝘺 𝘵𝘳𝘻𝘺, 𝘮𝘺 𝘤𝘻𝘵𝘦𝘳𝘺. Wiele elementów jest tutaj bardzo podobnych (włącznie z siostrzaną relacją).

Historia niewiele różni się od typowego scenariusza u Jacqueline Wilson. Dysfunkcyjna rodzina, nieobecny ojciec, liczne przeprowadzki i ukrywanie się przed przemocowym partnerem matki (która swoją drogą miewa stany depresyjne). Jedenastoletnia Indi, gdy jej matka przeżywa jeden z "gorszych dni", ma na głowie cały dom, szkołę i opiekę nad dwuletnią siostrą. Ale ile siły...

"Indi Blue" to mądra i poruszająca książka Cathy Cassidy.
Ale nie wiem dla kogo jest przeznaczona...
Teoretycznie dla dzieci, ale może raczej powinni przeczytać ją rodzice?

Indi ma 11-lat, przyrodnią 2-letnią siostrę i mamę,
która właśnie uciekała od przemocowego partnera.

Lądują w obskurnym mieszkaniu z pleśnią na łazienkowych ścianach.
Wspólnymi siłami ogarniają nowy dom i próbują ogarnąć nowe życie.

Wiele spada na głowę Indi, która nie wszystko rozumie,
a dodatkowo boryka się z trudnościami społecznymi w szkole.

Mama ma potężną chandrę, brakuje im pieniędzy.
Jedyna babcia daleko. Jedyna przyjaciółka zawiodła.
Nawet nie ma komu się zwierzyć...

Wszechobecna szarość i obezwładniająca beznadzieja,
zamiast błękitu i szczęścia, które mamie przepowiedziała wróżka.
Czy Indi znajdzie w życiu inne kolory?

Końcówka książki jest mocna!
Ale potem na horyzoncie pojawia się nadzieja.



https://bajdocja.blogspot.com/2021/04/indi-blue.html

"Indi Blue" to mądra i poruszająca książka Cathy Cassidy.
Ale nie wiem dla kogo jest przeznaczona...
Teoretycznie dla dzieci, ale może raczej powinni przeczytać ją rodzice?

Indi ma 11-lat, przyrodnią 2-letnią siostrę i mamę,
która właśnie uciekała od przemocowego partnera.

Lądują w obskurnym mieszkaniu z pleśnią na łazienkowych ścianach.
Wspólnymi siłami ogarniają nowy...

Nieco słabsza od ,,Dizzy'' oraz ,,Morskich zaklęć'', ale wciąż genialna. Cathy Cassidy jest mistrzynią w pisaniu książek poruszających trudne i przygnębiające tematy, ale w prosty sposób. Może to właśnie podoba mi się w jej książkach- są wartościowe i zapadające w pamięć, a przy okazji piękne i wzruszające.

Nieco słabsza od ,,Dizzy'' oraz ,,Morskich zaklęć'', ale wciąż genialna. Cathy Cassidy jest mistrzynią w pisaniu książek poruszających trudne i przygnębiające tematy, ale w prosty sposób. Może to właśnie podoba mi się w jej książkach- są wartościowe i zapadające w pamięć, a przy okazji piękne i wzruszające.

Książkę wspominam z miłym sentymentem, czytałam ją w podstawówce... Chyba od tej właśnie autorki zaczęła się moja obsesja na punkcie czytania. Polecam wszystkim młodym dziewczynom!

Książkę wspominam z miłym sentymentem, czytałam ją w podstawówce... Chyba od tej właśnie autorki zaczęła się moja obsesja na punkcie czytania. Polecam wszystkim młodym dziewczynom!

Dla osób o twardych nerwach. Może nie powala ale naprawdę pokazuje, że życie nie jest kolorowe, przynajmniej niektóre jego momenty.

Dla osób o twardych nerwach. Może nie powala ale naprawdę pokazuje, że życie nie jest kolorowe, przynajmniej niektóre jego momenty.

Mnie osobiście nie zachęciła okładka, wręcz odrzucała. Tym bardziej jak na prośbę znajomej musiałam przeczytać tą książkę dla "młodych dziewczynek z podstawówki/gimnazjum", a na półce czekały na mnie ulubione serie do przeczytania. Po przeczytaniu paru stron książka mnie wciągnęła.
Książka jest głęboka i w prosty sposób ukazuje nowy i trudny świat widziany oczami kilkunastoletniej dziewczynki.
Dopiero po przeczytaniu całej książki przekonałam się, że taka właśnie okładka najlepiej oddaje treść książki, która nie jest tylko dla "młodych dziewczynek".

Mnie osobiście nie zachęciła okładka, wręcz odrzucała. Tym bardziej jak na prośbę znajomej musiałam przeczytać tą książkę dla "młodych dziewczynek z podstawówki/gimnazjum", a na półce czekały na mnie ulubione serie do przeczytania. Po przeczytaniu paru stron książka mnie wciągnęła.
Książka jest głęboka i w prosty sposób ukazuje nowy i trudny świat widziany oczami...

Moja najmniej lubiana książka Cathy. Czytałam ją 3 lata temu i przyznam trochę mi się ciągnęła. Miła i lekka, jak każda książka tej autorki. Dość fajna, ale znam lepsze.

Moja najmniej lubiana książka Cathy. Czytałam ją 3 lata temu i przyznam trochę mi się ciągnęła. Miła i lekka, jak każda książka tej autorki. Dość fajna, ale znam lepsze.

Gdy ją czytałam, podobała mi się. Było to jednak dawno temu i z chęcią przypomniałabym ją sobie.

Gdy ją czytałam, podobała mi się. Było to jednak dawno temu i z chęcią przypomniałabym ją sobie.

świetna książka.

świetna książka.

Pamiętam, że dawno temu książkę podrzuciła mi mama. Przeczytałam w jeden wieczór, ale teraz nie pamiętam czym się tak zachwyciłam.

Pamiętam, że dawno temu książkę podrzuciła mi mama. Przeczytałam w jeden wieczór, ale teraz nie pamiętam czym się tak zachwyciłam.