Każdy powinien przeczytać. Jak małoznaczące, lokalne i na pograniczu dezercji były pierwsze boje legionów pod dowództwem Józefa Piłsudskiego.

Każdy powinien przeczytać. Jak małoznaczące, lokalne i na pograniczu dezercji były pierwsze boje legionów pod dowództwem Józefa Piłsudskiego.

Bardzo byłem ciekawy jak Piłsudski sam siebie i swoje wojenne poczynania przedstawiał, dlatego wziąłem się za tę krótką książeczkę. Okazało się jednak, że może i nie ma tak wielu stron, ale brnąłem przez nią długo. Oddać muszę autorowi, że potrafił bardzo malowniczo nakreślić pejzaże wśród, których toczyły się potyczki, jak i same wydarzenia opisane są z gawędziarskim zacięciem. Ma to swój urok, niemniej książka byla czasem po prostu nudnawa - może zawdzięcza to właśnie autentyzmowi, tego co opisuje i wierności przedstawienia przez Marszałka, który Marszałkiem jeszcze nie był.. Podejrzewam, że manewry wojskowe zwyczajnie nie są zawsze aż tak fascynujące.

Bardzo byłem ciekawy jak Piłsudski sam siebie i swoje wojenne poczynania przedstawiał, dlatego wziąłem się za tę krótką książeczkę. Okazało się jednak, że może i nie ma tak wielu stron, ale brnąłem przez nią długo. Oddać muszę autorowi, że potrafił bardzo malowniczo nakreślić pejzaże wśród, których toczyły się potyczki, jak i same wydarzenia opisane są z gawędziarskim...

Książka ciekawa, chociaż miałam duży problem ze skupieniem się podczas jej czytania. Mimo wszystko pozostał mi po niej w głowie bardzo sympatyczny obraz Marszałka :)

Książka ciekawa, chociaż miałam duży problem ze skupieniem się podczas jej czytania. Mimo wszystko pozostał mi po niej w głowie bardzo sympatyczny obraz Marszałka :)

Całkiem przyjemna, tym bardziej przeczytana z naśladownictwem możliwego stylu wypowiedzi Piłsudskiego przez Macieja Gąsiorka. Kilka anegdotek zabawnych, reszta często ciekawa, ale bywało, że gdzieś powędrowałem myślami przy szczegółach opisu. Ogólnie dobrze.

Całkiem przyjemna, tym bardziej przeczytana z naśladownictwem możliwego stylu wypowiedzi Piłsudskiego przez Macieja Gąsiorka. Kilka anegdotek zabawnych, reszta często ciekawa, ale bywało, że gdzieś powędrowałem myślami przy szczegółach opisu. Ogólnie dobrze.

Gdy byłem bardzo młodym człowiekiem, w moim domu rodzinnym wisiał na honorowym miejscu portret wąsatego mężczyzny na koniu. Postać z portretu - ludzką, nie końską - wszyscy tytułowali Dziadkiem. Wyrastałem zatem w niejasnym przeświadczeniu, iż posiadam trzech dziadków, co niemało przyczyniło się do mojego poczucia własnej wyjątkowości, to zaś nie opuściło mnie do dziś. Trudno zatem dziwić się, że darzę autora tych wspomnień szczególnym sentymentem.
Wspomnień zaskakująco mało popularnych, należy zauważyć. Książeczka ta doczekała się swego pierwszego powojennego wydania dopiero u samego schyłku PRL-u, za to w imponującym nakładzie 60 000 egzemplarzy. Nakład ten, jak się zdaje, rozpłynął się w powietrzu, a może jedynie nie przystaje do dzisiejszej mody na patriotyzm, również wydawniczej, koncentrującej się jednak wokół twardych okładek i zamieszania medialnego.
A szkoda, bo spisane przez Marszałka w czasie niewoli magdeburskiej wspomnienia z trzech epizodów z początków Legionów Polskich to lektura bardzo przystępna, a zarazem ukazująca autora w nieco innym, bardziej ludzkim świetle. Język jest rzeczowy i elegancki, zaś równowaga pomiędzy fragmentami anegdotycznymi a elementami teorii wojskowości nieledwie idealna. I tylko trochę to wszystko zbyt gładkie jak na wojnę, skalpelem wyciął autor okropności, cierpienie i porozrywane bebechy. Nie miał jednak wyboru, skoro pisał ku pokrzepieniu serc.
A to udało mu się znakomicie.

Gdy byłem bardzo młodym człowiekiem, w moim domu rodzinnym wisiał na honorowym miejscu portret wąsatego mężczyzny na koniu. Postać z portretu - ludzką, nie końską - wszyscy tytułowali Dziadkiem. Wyrastałem zatem w niejasnym przeświadczeniu, iż posiadam trzech dziadków, co niemało przyczyniło się do mojego poczucia własnej wyjątkowości, to zaś nie opuściło mnie do dziś....

Warto przeczytać ze względu na możliwość poznania człowieka od innej strony. Piłsudski nie ukrywa swoich błędów w dowodzeniu, czasami nadmiernie ryzykuje. Podkreśla próby utrzymania jakiejkolwiek niezależności od zaborcy austriackiego. Czytając poznamy trudności z jakimi musiał się mierzyć Piłsudski. Wspomnienia składają się z 3 części. Najciekawsza według mnie jest część druga " Ulina", w której wspomina o wyjściu jego oddziału przed front i próbie przedarcia się do Krakowa. W każdej chwili jego oddział w razie wykrycia i osaczenia mógł zostać rozbity. Ten fragment trzyma w napięciu. Na plus także sam sposób pisania, który jest ciekawy i nie nudzi.

Warto przeczytać ze względu na możliwość poznania człowieka od innej strony. Piłsudski nie ukrywa swoich błędów w dowodzeniu, czasami nadmiernie ryzykuje. Podkreśla próby utrzymania jakiejkolwiek niezależności od zaborcy austriackiego. Czytając poznamy trudności z jakimi musiał się mierzyć Piłsudski. Wspomnienia składają się z 3 części. Najciekawsza według mnie jest część...

Książkę oceniam bardzo pozytywnie. Napisana bardziej językiem pisarza niż wojskowego. Czyta się bardzo przyjemnie, autor nie zanudza. Można się bardzo wiele dowiedzieć o pierwszych bitwach legendarnych Legionów oraz dzielnych ułanów Beliny-Prażmowskiego. Znajdziemy w niej wiele ciekawych przemyśleń Piłsudskiego, który zbierał swoje pierwsze "szlify" jako dowódca. Opisy przyjaznych zachowań ludności z Galicji względem legunów. Również wiele zabawnych anegdot z życia Legionów. Polecam!

Książkę oceniam bardzo pozytywnie. Napisana bardziej językiem pisarza niż wojskowego. Czyta się bardzo przyjemnie, autor nie zanudza. Można się bardzo wiele dowiedzieć o pierwszych bitwach legendarnych Legionów oraz dzielnych ułanów Beliny-Prażmowskiego. Znajdziemy w niej wiele ciekawych przemyśleń Piłsudskiego, który zbierał swoje pierwsze "szlify" jako dowódca. Opisy...