Józef Piłsudski. Socjalista, demokrata i dyktator. Pierwszy i jak na razie jedyny wojskowy sprawujący funkcję Naczelnika Państwa, który owe trzy sposoby sprawowania władzy uprawiał w zależności od konieczności zastanego w ojczyźnie ładu (zwykle jednak był to nieład). Wszystkie te cechy podlane u Naczelnika były sosem romantyka. Wojskowy, który z poletka humanizmu wybrał dla siebie i ukochał do śmierci sztukę słowa. Z Juliusza Słowackiego uczynił króla, wprowadzając jego szczątki w 1927 roku na Wawel. Skuteczność sprawowania władzy przez Piłsudskiego przeszkadzała narodowcom i skrajnej prawicy. Dla pojawienia się Polski znów na mapach Europy niezbędne było - jak się w czasie okazało - kilka elementów: chłopi z głosami socjalistów; prawica Romana Dmowskiego; wojsko pod rządami Piłsudskiego oraz zaplecze finansowe w postaci części majątku pianisty Ignacego Paderewskiego - Paderewskiego który jako ówczesna gwiazda światowej sławy, pobierał za swoje występy wysokie honoraria i dzięki temu finansowo lobbował gdzie trzeba.

Ze zbioru tekstów Naczelnika, które wybrał i opatrzył komentarzem Bohdan Urbankowski, staje przed czytelnikiem właśnie taki - potrójny obraz Józefa Piłsudskiego.

Dwa określenia, które wykorzystałem przy opisie Marszałka, odbierane są po minionych stu latach jako określenia natury wybitnie pejoratywnej. Chodzi oczywiście o socjalistę oraz dyktatora. O socjalizmie autor opracowania - 46 letni wówczas Bogdan Urbankowski - pisał: "socjalizm - sto lat temu to słowo wyglądało nie tak smętnie, jak dziś".

Recenzja w całości na blogu pod adresem: tylkopapierowe.blogspot.com/2018/12/bohdan-urbankowski-pisudski-mysli-mowy.html

Józef Piłsudski. Socjalista, demokrata i dyktator. Pierwszy i jak na razie jedyny wojskowy sprawujący funkcję Naczelnika Państwa, który owe trzy sposoby sprawowania władzy uprawiał w zależności od konieczności zastanego w ojczyźnie ładu (zwykle jednak był to nieład). Wszystkie te cechy podlane u Naczelnika były sosem romantyka. Wojskowy, który z poletka humanizmu wybrał dla...

„Powoływać się na Kościuszkę, posługiwać się jego imieniem, zachwycać się nimi solidaryzować się z jego ideałami może każdy bezkarnie, bez konsekwencji i kosztów. Bo Kościuszko nie żyje. Kto solidaryzuje się ze mną, musi płacić wysiłkiem, męką, trudem, ofiarą z wolności, z życia”.

Recenzując i opisując jakąś publikacje, oprawa edytorska (choć jest, naturalnie, czynnikiem istotnym) w zestawieniu z podejmowaną problematyką, znajdującą odzwierciedlenie w tekście ma, w moim przypadku, znaczenie, zdecydowanie drugorzędne i najczęściej nie przywiązuje do niej zbyt dużej uwagi. W przypadku prezentowanej tu książki sytuacja jest jednak zgoła inna, gdyż wysokie standardy dotyczące jakości wydania oraz profesjonalizmu znacznie wykraczają poza obserwowane na księgarskich półkach standardy (duży ukłon w stronę redakcji „Białego Kruka”) i trzeba to wyraźnie podkreślić.

Znakomita jakość papieru, druku, porządna twarda oprawa, dobre zszczycie, wysokiej jakości zdjęcia (często mało znane czy wręcz unikalne) i grafiki, powodują iż będzie to lektura, która posłuży zarówno nam jak i zapewne naszym dzieciom.

Książka Bohdana Urbankowskiego „Józef Piłsudski.Do Polaków” jest zbiorem najważniejszych myśli, przemówień, rozkazów, odezw oraz rozmaitych głębszych refleksji, które stały się udziałem Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego. Dotykają one wielu, różnorodnych zagadnień dotyczących państwa i narodu polskiego, zarówno w czasach współczesnych naszemu bohaterowi jak i tych, rozgrywających się na przestrzeni naszych dziejów: historii, polityki, nauki, ideologii, geopolityki, mentalności, dziedzictwa caratu, dorobku kulturowego, miejsca naszego odrodzonego państwa w gwałtownie zmieniającej się Europie i Święcie.

Są spuścizną, pochodzącą z całego okresu jego bujnej i rozgrywających się na wielu płaszczyznach działalności, począwszy od lat najmłodszych: dzieciństwo (bardzo silne więzy emocjonalne łączące go z matką) lata młodzieńcze i początki zaangażowania w działalności niepodległościową aż po te ważkie momenty, które tak bardzo kojarzą nam się z jego osobą: konspiracja w strukturach podziemnej PPS, głośne akcje zbrojne, tworzenie organizacji strzeleckich, epopeja Legionów, odzyskanie niepodległości, walka o scalenia i utrzymanie granic, wojna polsko bolszewicka 1920 roku i słynny „Cud nad Wisłą”, zamach majowy rządy sanacji.

Lektura podzielona jest na dwa oddzielne rozdziały, zróżnicowane objętościowo i tematyczne „Myśli” oraz „Pisma, mowy i rozkazy”, poprzedzone niesłychanie interesującym, biograficznym szkicem, który przypomni nam i znacznie ułatwi zrozumienie głoszonych przez marszałka, poglądów i tez, adekwatnych do omawianej tematyki oraz konkretnego przedziału czasowego.

Marszałek Józef Piłsudski było postacią zdecydowanie nietuzinkową i wybitną, co do tego nikt nie ma, chyba, wątpliwości (mam przynajmniej taką nadzieje). W dramatycznych dziejowych okolicznościach wziął na siebie ciężar (a był to z pewnością ciężar przytłaczający) odpowiedzialności za kształt i niepodległościowy byt rodzącego się państwa polskiego i bezpieczeństwa jego obywateli. Jego życie i polityczna działalność jest odbiciem pragnień i marzeń, umęczonego wiekami niewoli narodu, dążącego do samostanowienia, niepodległości, niezawisłość oraz rozwoju własnej państwowości i narodowej kultury. To opowieść o człowieku wpisanym w swój czas, ponoszącym konsekwencję przywództwa, zmuszonego do dokonywanie trudnych i bolesnych wyborów, zarówno w polityce wewnętrznej jak i tej toczonej na arenie międzynarodowej. To również ciekawy obraz społeczeństwa polskiego, które po stu dwudziesty trzech latach zniewolenia nie utraciło nadziei na odzyskanie własnego państwa (przewija się tu plejada ważnych postach naszej historii, których postawy i role odegrały decydująca role w tym procesie).

„Rok temu z garścią małą ludzi, źle uzbrojonych i źle wyposażonych, rozpocząłem wojnę. Cały świat stanął wtedy do boju. Nie chciałem pozwolić, by w czasie, gdy na żywym ciele naszej ojczyzny miano wyrąbać mieczami nowe granice państw i narodów, samych tylko Polaków przy tym brakowało. Nie chciałem dopuścić, by na szalach losów, ważących się nad naszymi głowami, na szalach, na które mieczem rzucono, zabrakło szabli polskiej! Że szabla nasza była małą, że nie była godną wielkiego 20-milionowego narodu, nie nasza w tym wina. Nie stał za nami naród, nie mający odwagi spojrzeć olbrzymim wypadkom w oczy i oczekujący w biernej „neutralności” jakiejś dla siebie od kogoś „gwarancji”. Żołnierze! Poszliście za moim rozkazem bez wahania, bez chwili namysłu, czy los wasz nie będzie podobnym do losu tylu poprzedzających nas pokoleń żołnierzy polskich. Poszliście, by stanąć w obronie, jeśli już nie szczęścia ojczyzny, to przynajmniej jej honoru”.

Wybór tekstów (pamiętajmy iż spuścizna Naczelnika jest o wiele większa) bardzo istotnych z poznawczego punktu widzenia pozwoli nam spojrzeć na tą postać zarówno w kontekście wybitnego polityka, męża stanu (dziś, niestety, nie mamy osobistość tego formatu w przeciwieństwie do omawianych w lekturze czasów: Roman Dmowski, Walery Sławek, Wincenty Witos) przywódcy wojskowego, lecz i zwykłego człowieka, zafascynowanego literaturą (Mickiewicz, Słowacki, Krasicki ) czy historią (Napoleon Bonaparte, Powstanie styczniowe 1863 roku). Wyłania nam się twardo stopujący po ziemi realista, polityczny pragmatyk, niestrudzenie dążący do raz obranych celów, posiadający jednak pewien, tak charakterystyczny dla Polaków, romantyczno –szlachecki rys. Być może właśnie dzięki temu uda nam się trochę inaczej spojrzeć się na tę tą niemal spiżową postać a jego liczne decyzje, niekiedy kontrowersyjne i trudne, wydadzą nam się bliższe i bardziej zrozumiałe.

„Żadne zdrowe społeczeństwo nie będzie, bez zdobycia się na opór czynny, znosić gospodarki bandytów, podtrzymywanych przez władze, i władz, podtrzymywanych przez bandytów”.

„Państwa i narody, które na podstawie kłamstwa, na podstawie negowania prawdy podają myśl polityczną, dążą do zguby”.
Pozycja Bohdana Urbankowskiego „Józef Piłsudski. Do Polaków” jest zdecydowanie warta polecenia ze względu na ogromne walory historyczne, dające czytelnikowi możliwość zmierzenia się z życiem i działalnością wielkiego Polaka oraz jego epoką. Zdecydowanie polecam.

„Powoływać się na Kościuszkę, posługiwać się jego imieniem, zachwycać się nimi solidaryzować się z jego ideałami może każdy bezkarnie, bez konsekwencji i kosztów. Bo Kościuszko nie żyje. Kto solidaryzuje się ze mną, musi płacić wysiłkiem, męką, trudem, ofiarą z wolności, z życia”.

Recenzując i opisując jakąś publikacje, oprawa edytorska (choć jest, naturalnie, czynnikiem ...

O, musicie to przeczytać! Piłsudski jakim mało go znamy - z wyjątkiem osób zainteresowanych. Zbiór myśli, opinii, światopoglądu marszałka.

Cóż to nie ma wznowień?! Chyba apologeci marszałka sprawują cenzure:)

Taki przykład przemyśleń Piłsudskiego o narodzie polskim:
,,Naród wspaniały tylko ludzie k***y''

Ten i wiele, wiele innych bon motów w tej niedużej publikacji.

Owszem nie jest książka która zachęci do miłego opowiadania o marszałku, ale przedstawia go jako normalnego człowieka - bez tej zbędnej otoczki. Bodajże są tam także ciekawe intelektualno - filozoficzne teksty Piłsudskiego o sytuacji więźnia a także fragment historycznej pracy o powstaniu styczniowym. Tak, Piłsudski napisał historyczną prace na temat 1863r, a także o 1920r.

O, musicie to przeczytać! Piłsudski jakim mało go znamy - z wyjątkiem osób zainteresowanych. Zbiór myśli, opinii, światopoglądu marszałka.

Cóż to nie ma wznowień?! Chyba apologeci marszałka sprawują cenzure:)

Taki przykład przemyśleń Piłsudskiego o narodzie polskim:
,,Naród wspaniały tylko ludzie k***y''

Ten i wiele, wiele innych bon motów w tej niedużej...