Zanzibar - wyspa przy granicach Tanzanii. Kiedyś była źródłem handlu ludźmi i niewolnictwa. Słynie ze sprzedaży przypraw, owoców mango, wyrobów z hebanu lub innych drzew, a dawniej nawet sprzedaży kości słoniowej. Książka jest ciekawą lekturą z wątkami historycznymi, a nawet wspomniane jest, że na Zanzibarze urodził się Freddy Mercury, czyli Farokh Bulsara. Piękne zdjęcia to dodatkowy atut książki.

Zanzibar - wyspa przy granicach Tanzanii. Kiedyś była źródłem handlu ludźmi i niewolnictwa. Słynie ze sprzedaży przypraw, owoców mango, wyrobów z hebanu lub innych drzew, a dawniej nawet sprzedaży kości słoniowej. Książka jest ciekawą lekturą z wątkami historycznymi, a nawet wspomniane jest, że na Zanzibarze urodził się Freddy Mercury, czyli Farokh Bulsara. Piękne zdjęcia...

Nie przepadam za twórczością literacką Pani Pawlikowskiej, jednak trafiłem w Auchan na promocję kilku jej książek podróżniczych i jakoś szkoda mi ich było nie kupić. Kolorowe okładki, ciekawe krajobrazy, których na żywo zapewne nie zobaczę, więc cóż miał człowiek zrobić? Kupiłem :D

Nie przepadam za twórczością literacką Pani Pawlikowskiej, jednak trafiłem w Auchan na promocję kilku jej książek podróżniczych i jakoś szkoda mi ich było nie kupić. Kolorowe okładki, ciekawe krajobrazy, których na żywo zapewne nie zobaczę, więc cóż miał człowiek zrobić? Kupiłem :D

lekka literatura podróżnicza.

lekka literatura podróżnicza.

Podoba mi sie podrózowanie z Beata Pawlikowska w tej serii ksiazek. "Blondynka" nie jest zwyczajna turystka, tylko taka, która szuka w swych podrózach wiecej niz zwiedzania znanych miejsc. Przemyslenia własne, fascynujace miejsca, osoby i ciekawostki sfotografowane przez samą autorkę, dopełniają treści. Lubie te charakterystyczne rysunki. Polecam komus, kto nie szuka przewodnika, ale zbioru ciekawych infomacji. Czesto po przeczytaniu książek z tej serii, miałabym ochote tam pojechac. Nie sa to podroże tanie, wiec coz, na razie najczesciej pozostaje tylko czytanie i oglądanie zdjec. Warto chocby tyle, jesli ktos jest ciekawy podróży. :-)

Podoba mi sie podrózowanie z Beata Pawlikowska w tej serii ksiazek. "Blondynka" nie jest zwyczajna turystka, tylko taka, która szuka w swych podrózach wiecej niz zwiedzania znanych miejsc. Przemyslenia własne, fascynujace miejsca, osoby i ciekawostki sfotografowane przez samą autorkę, dopełniają treści. Lubie te charakterystyczne rysunki. Polecam komus, kto nie szuka...

Niewiele o samej podróży po Zanzibarze, ale może być. Przynajmniej dowiedziałem się o historii tej wyspy.

Niewiele o samej podróży po Zanzibarze, ale może być. Przynajmniej dowiedziałem się o historii tej wyspy.

Jak było na Zanzibarze z panią Beatą? Jak zwykle: trochę historii, trochę jedzenia, trochę filozofowania, trochę rysowania. Książeczka miła, szybka w czytaniu, ale nie zachwycająca.

Jak było na Zanzibarze z panią Beatą? Jak zwykle: trochę historii, trochę jedzenia, trochę filozofowania, trochę rysowania. Książeczka miła, szybka w czytaniu, ale nie zachwycająca.

Kolejna genialna książka Beaty Pawlikowskiej. Łyknięta raz, dwa. Warto podróżować chociażby dzięki Beacie i jej książką. Książka godna polecenia.

Kolejna genialna książka Beaty Pawlikowskiej. Łyknięta raz, dwa. Warto podróżować chociażby dzięki Beacie i jej książką. Książka godna polecenia.

Po literackiej porażce pt "Blondynka w Tanzanii" postanowiłam sięgnąć po jeszcze jedną pozycję Pani Pawlikowskiej. No i muszę powiedzieć, że jest zdecydowanie lepsza, aczkolwiek daleko jej do ideału. Generalnie jestem bardzo rozczarowana literaturą Beaty Pawlikowskiej. Myślałam, że to będą książki przyrodniczo-przygodowe, z których dowiem się wielu ciekawych rzeczy na temat tytułowego państwa, regionu. sądziłam, że będą tam Informacje, które są przeplatane przygodami tytułowej blondynki. Niestety mało w nich tego typu rzeczy, a jeżeli są, to typowo encyklopedyczne. Z tą książką jest o tyle lepiej, że niewielka garść ciekawostek jest. Ponadto brak mi przygód Pani Beaty. W tej literaturze chodzi o to, żeby przedstawiać pewne informacje dotyczące danego kraju, ale w sposób taki abyśmy nie czuli, że mamy do czynienia z suchą encyklopedią. Powinny być przedstawione w sposób lekki i przyjemny, przeplatane życiem codziennym mieszkańców, czy też wydarzeniami, które miała przyjemność doświadczyć autorka.
Niestety jest to zupełnie nie ten typ literatury.
Denerwują mnie idiotyczne i dziecinne rysunki, które nic nie wnoszą do książki. Po prostu je pomijam. Duże zastrzeżenie mam do informacji prezentowanych na końcu książki, a właściwie książeczki. Autorka podaje kilka ciekawostek, które w całym dziele powtarzają się aż trzykrotnie!!! Najpierw pisze o nich w samej treści, jeżeli tak to mogę ująć. Następnie dokładnie to samo zawiera pod zdjęciami. A na koniec przepisuje to właśnie na koniec. Ile można czytać o jednej i tej samej rzeczy. Nie dość, że pozycja bardzo krótka, to jeszcze ciągle powtarza tą samą treść. To tak jakby nie miała pomysłu na książkę. Mam wrażenie, że uparła się żeby z każdej wycieczki przywieść publikację. A przecież naprawdę wyjeżdża na bardzo interesujące wycieczki, na podstawie których mogłaby stworzyć wspaniały bestseler.
To co mi się podobało, to oczywiście zdjęcia. Jednakże mam do przeczytania książkę Pani Beaty, która jest bez fotografii i niestety obawiam się bardzo tego spotkania. Bo skoro nie będzie tam żadnego zdjęcia to czy warto ją czytać???
Przekonam się już niedługo...

Po literackiej porażce pt "Blondynka w Tanzanii" postanowiłam sięgnąć po jeszcze jedną pozycję Pani Pawlikowskiej. No i muszę powiedzieć, że jest zdecydowanie lepsza, aczkolwiek daleko jej do ideału. Generalnie jestem bardzo rozczarowana literaturą Beaty Pawlikowskiej. Myślałam, że to będą książki przyrodniczo-przygodowe, z których dowiem się wielu ciekawych rzeczy na temat...

Super ;)

Super ;)

Czytałam już Pawlikowską - dietetyczkę, psychoterapeutkę, kobietę po przejściach. Po jej książki podróżnicze sięgnęłam dopiero teraz. Może jeszcze kiedyś je przekartkuję, ale to nie mój klimat. Książka nie jest zła, ale nudzą mnie węże i sny Beatki.

Czytałam już Pawlikowską - dietetyczkę, psychoterapeutkę, kobietę po przejściach. Po jej książki podróżnicze sięgnęłam dopiero teraz. Może jeszcze kiedyś je przekartkuję, ale to nie mój klimat. Książka nie jest zła, ale nudzą mnie węże i sny Beatki.