Obowiązkowa pozycja dla wszystkich interesujących się rodzimowierstwem i pogaństwem , autor wybitny znawca tematu ciężko cokolwiek więcej dodać książka na każdej stronie obfituje w ciekawe i pewne wiadomości a tam gdzie luki w źródłach uniemożliwiają taką pewność autor szczerze i wprost przyznaje że czegoś nie wiemy

Obowiązkowa pozycja dla wszystkich interesujących się rodzimowierstwem i pogaństwem , autor wybitny znawca tematu ciężko cokolwiek więcej dodać książka na każdej stronie obfituje w ciekawe i pewne wiadomości a tam gdzie luki w źródłach uniemożliwiają taką pewność autor szczerze i wprost przyznaje że czegoś nie wiemy

Pasjonująca to lektura. Na blisko 268 stronach Autor roztacza wiele opowieści, anegdot, historii dotyczących wiary przedchrześcijańskiej naszych słowiańskich Przodków. Książka ta została opatrzona przypisami i bibliografią. Jest pełna wielu ciekawostek. Religia Słowian, a raczej Prasłowian - do bezkrwawych nie należała. Mamy tutaj opisy krwawych obrzędów, zaklinań, czarów, kontaktów z siłami demonicznymi. Sporo Autor poświęcił na tak zwane obrzędy inicjacyjne, obrzędy przejścia, rytuały związane z narodzinami, śmiercią czy połogiem. Czyta się w miarę szybko. Spora część została poświęcona rekonstrukcji - bo o rekonstrukcji religii naszych Przodków wciąż musimy pamiętać. Słowianie, jako Indoeuropejczycy, bliżej językowo są związani - między innymi z sanskrytem - czy językiem perskim, niż z łaciną czy greką. Na kartach dzieła prezentują się genialne rozważania, dociekania, rekonstrukcje , ale i domysły. Sporo Autor poświęcił też miejsca na opisy kosmologii naszych przodków, ścieranie się z chrystianizmem także. Pasjonujące dzieło, pasjonująca lektura. Wywołuje miejscami uśmiech, miejscami obrzydzenie, miejscami przestrach, zaś - miejscami - zastanawia. Polecam serdecznie :-) . Zapraszam na blog Imperium Lektur 2.

Pasjonująca to lektura. Na blisko 268 stronach Autor roztacza wiele opowieści, anegdot, historii dotyczących wiary przedchrześcijańskiej naszych słowiańskich Przodków. Książka ta została opatrzona przypisami i bibliografią. Jest pełna wielu ciekawostek. Religia Słowian, a raczej Prasłowian - do bezkrwawych nie należała. Mamy tutaj opisy krwawych obrzędów, zaklinań, czarów,...

Książka wyjaśnia bardzo dużo o religii naszych przodków, warto przeczytać

Książka wyjaśnia bardzo dużo o religii naszych przodków, warto przeczytać

Na ten moment jest to chyba najlepsze wprowadzenie do historycznej religii Słowian. Książka dotyka wielu jej aspektów, a przy tym nie przeładowuje czytelnika nadmiarem zbędnych szczegółów czy przykładów, będąc napisaną stosunkowo łatwym w odbiorze językiem. Na końcu zamiast tradycyjnej bibliografii autor zamieścił kilkustronicowe omówienie innych pozycji z tej dziedziny, co jest bardzo fajnym zabiegiem i zdecydowanie przyda się przy dalszym pogłębianiu wiedzy o wierze naszych Przodków.

Na ten moment jest to chyba najlepsze wprowadzenie do historycznej religii Słowian. Książka dotyka wielu jej aspektów, a przy tym nie przeładowuje czytelnika nadmiarem zbędnych szczegółów czy przykładów, będąc napisaną stosunkowo łatwym w odbiorze językiem. Na końcu zamiast tradycyjnej bibliografii autor zamieścił kilkustronicowe omówienie innych pozycji z tej dziedziny, co...

Bardzo dobra książka, zbierająca rzetelnie całą wiedzę na temat religii naszych przodków z różnych źródeł w kilku problemach. Dobrze ukazuje sposób myślenia dawnych Słowian w kontekście życia i obcowania ze światem. Dla mnie ciut za mało o samej demonologii, ale wiadomo że nie sposób wszystko zebrać w przystępnej, zwięzłej postaci. Niemniej lektura godna polecenia.

Bardzo dobra książka, zbierająca rzetelnie całą wiedzę na temat religii naszych przodków z różnych źródeł w kilku problemach. Dobrze ukazuje sposób myślenia dawnych Słowian w kontekście życia i obcowania ze światem. Dla mnie ciut za mało o samej demonologii, ale wiadomo że nie sposób wszystko zebrać w przystępnej, zwięzłej postaci. Niemniej lektura godna polecenia.

Bardzo przyjemne w odbiorze studium nad wierzeniami Słowian. Porównania niezwykle ciekawe. Temat rzeka, więc jak zwykle nie wyczerpany.

Bardzo przyjemne w odbiorze studium nad wierzeniami Słowian. Porównania niezwykle ciekawe. Temat rzeka, więc jak zwykle nie wyczerpany.

W dużym skrócie;
zalety:
-Książkę czyta się dobrze, łatwo przyswajalny tekst pozwala prosto pojąć trudne zagadnienia związane z pochodzeniem i obyczajowością Słowian.
-Kompendium wiedzy, autor zebrał najważniejsze fakty z kluczowych książek
-Dużo opracowanych zagadnień (mit powstania, mitologia, demonologia, obrzędowość, etc)
-Ciekawie opracowana bibliografia (zamiast listy książek, mamy krótkie recenzje)
-Dużo ciekawych analogii, wskazywanie połączeń oraz pochodzenia wyrazów, zwyczajów, mitów, etc.

Wady
-Podczas czytania można natknąć się na rożne odwoływania do chrześcijaństwa (zamiast imion bóstw powtarza słowo: Bóg, Diabeł)
-Łączenie ideologii chrześcijańskiej z religia Słowian (np. w micie o stworzeniu, autor opisuje, że śpiące bóstwo było toczone przez diabła po ziemi w różnych kierunkach, przez co nakreślił znak krzyża na ziemi, błogosławiąc je... Choć w innych źródłach podkreślone jest, że ten incydent pozwolił na wyznaczenie kierunków świata)

Podsumowując:

Książka ciekawa, pozwoliła mi spojrzeć na pewne fakty z innej strony. Jednak z racji ciągłych odwoływań do chrześcijaństwa i próbie łączenia ideologii chrześcijaństwa z religia Słowian, pozostawia pewien niesmak.

W dużym skrócie;
zalety:
-Książkę czyta się dobrze, łatwo przyswajalny tekst pozwala prosto pojąć trudne zagadnienia związane z pochodzeniem i obyczajowością Słowian.
-Kompendium wiedzy, autor zebrał najważniejsze fakty z kluczowych książek
-Dużo opracowanych zagadnień (mit powstania, mitologia, demonologia, obrzędowość, etc)
-Ciekawie opracowana bibliografia (zamiast...

Założeniem jest, że człowiek nieobeznany z, na przykład, pojęciami języka praindoeuropejskiego czy ludów sotemowych - nie sięgnie po tę książkę. Być może. Ostatecznie - jeśli autor nie założyłby z góry paru rzeczy, musiałby wszystko pisać od podstaw. Książka ta wtedy zawierałaby się nie w dwustukilkudziesięciu stronach, lecz w wielokrotności tej wartości. Pomimo jednak naukowego tonu, w którym ta pozycja jest zachowana - da się, moim zdaniem, potraktować ją również w sposób czysto rozrywkowy: jest mnóstwo przypowieści, opisów praktyk i rytuałów oraz odniesień do codziennej rzeczywistości (dlaczego wnuki się często nazywa po dziadkach? czemu kobieta w ciąży nie powinna zaglądać do studni? etc).
Wielkim plusem jest ostatni rozdział "zamiast bibliografii" - to po prostu skarbnica wiedzy dla kogoś, kto chciałby wiedzieć więcej.. a "Religia Słowian" na pewno do tego zachęca.

Założeniem jest, że człowiek nieobeznany z, na przykład, pojęciami języka praindoeuropejskiego czy ludów sotemowych - nie sięgnie po tę książkę. Być może. Ostatecznie - jeśli autor nie założyłby z góry paru rzeczy, musiałby wszystko pisać od podstaw. Książka ta wtedy zawierałaby się nie w dwustukilkudziesięciu stronach, lecz w wielokrotności tej wartości. Pomimo jednak...

Bardzo fajna pozycja. Jeśli przyjąć za punkt odniesienia "biblię" Aleksandra Gieysztora (o której z nabożnością autor się wyraża w omówieniu zalecanej literatury jako o "najbardziej dojrzałej polskiej książce, poświęconej mitologii słowiańskiej"),to ta książka zdecydowanie bardziej nadaje się dla zwykłego czytelnika, który nie jest zaprawiony w czytaniu literatury badawczej.
Nie ma tutaj całego tego męczącego aparatu Dumezila i upakowywania bogów słowiańskich w trójpodział funkcji czy jawnego przywoływania analogii irańskich. Autor właściwie zdaje się tu na pracę wykonaną przez Gieysztora. Ale też dodaje nowe szczegóły oparte na przekazach ludowych. Dowiadujemy się na przykład, że Weles w jednym z podań powstaje z odbicia Peruna w wodzie, dowiadujemy się jak Perun utworzył Drzewo Życia, dowiadujemy się jak Weles mógł utworzyć gwiazdozbiory Oriona i Wielkiego Wozu; jak zaczął się być może konflikt po którym Weles został strącony do wody; jak Perun nie wiedział w jaki sposób zatrzymać wzrost ziemi, a w ubocznym skutku tego zdarzenia nakazał pszczołom robić miód; jak z niebios zostały strącone demony; że Perperuna to mogła być dziewczyna owładnięta przez Welesa; o tym, że Mokosz jest być może strąconą z nieba małżonką Peruna, dawnym prabóstwem, Matką Ziemią; że Wodnik mieszka w kryształowym pałacu; że Baba Jaga polowała również na dorosłych, których dusiła piersiami i jeszcze trochę. Sporo tych nowinek. Ciekawi mnie tylko czy to nasza wiedza o religii Słowian tak poszła do przodu czy po prostu Gieysztor był ostrożniejszy w formułowaniu hipotez, albo po prostu skupił się na analizie z perspektywy, gdzie takie szczegóły były mniej interesujące?
Sprzeczności wielu między tymi książkami w sumie nie ma; jedyna, jaka mi się poważniej rzuciła w oczy to kwestia Żmija--u Gieysztora jest to boski posłaniec Peruna; Szyjewski wywodzi go raczej od żmij i Welesa, a boskim posłańcom pozostawia tylko nazwę Płanetników. Ale to drobiazgi. W zasadniczych kwestiach te prace są zgodne, a że Szyjewski jest znacznie łatwiejszy w lekturze to uważam, że jest lepszy do polecenia "na początek". Chociaż żeby nie uronić nic z tego wykładu i tak trzeba zrobić sobie "drugie czytanie". Co oczywiście zrobiłem i uzupełniłem swoje notatki o Mitach Słowian, które stały się jakby bardziej spójne z dodatkiem tych informacji od pana Szyjewskiego i urosły z 15 do 23 stron:
http://mer.chemia.polsl.pl/~pborys/mitologia-slowian2.pdf
[01.05.16: na w/w stronie są już nowsze wersje tego opracowania]
ps.
Jedną gwiazdkę odejmuję za brak precyzji w cytowaniu źródeł.
ps2.
Widzę tutaj zarzut innego recenzenta Adonai dot. łączenia "ideologii" chrześcijańskiej i słowiańskiej. Nie chodzi tutaj w żadnym razie o ich łączenie, a raczej o to, że mity słowiańskie zachowały się w mocno przetworzonych strzępach ludowych podań, przyobleczonych w chrześcijańskie szaty. Dopiero w tym materiale dopatrujemy się rzeczy, które nie są zgodne z Biblią, ale sięgają korzeniami gdzieś dalej.

Bardzo fajna pozycja. Jeśli przyjąć za punkt odniesienia "biblię" Aleksandra Gieysztora (o której z nabożnością autor się wyraża w omówieniu zalecanej literatury jako o "najbardziej dojrzałej polskiej książce, poświęconej mitologii słowiańskiej"),to ta książka zdecydowanie bardziej nadaje się dla zwykłego czytelnika, który nie jest zaprawiony w czytaniu literatury...

Dawno nie spotkałam takiej książki, która ma przekazać wiedzę, ale mimo to potrafi jednocześnie wciągnąć jak najlepsza powieść.

Autorowi udało się przedstawić temat w sposób przejrzysty, bez zamęczania czytelnika głębszym wnikaniem w niektóre kwestie. Z pewnością niektórych zainteresują bardziej poszczególne aspekty religii Słowian, ale i to pragnienie czytelnika jest zaspokojone interesującą bibliografią (mało kto by w ogóle pomyślał, że bibliografia może być interesująca, a już na pewno nie inspirująca przy natłoku obcojęzycznych tytułów o długich, odpychających nazwach).

Jednak pomimo traktowania niektórych kwestii dość pobieżnie książka jest napisana w sposób zwięzły, konkretny, przejrzysty i przede wszystkim intrygujący. Czytając opisy demonów Słowian miałam wrażenie, że trzymam w rękach wciągającą powieść fantasy.

Ogromną zaletą książki jest również odwoływanie się do badań znanych religioznawców. Pomaga to zrozumieć, że religia Słowian nie jest na tyle znana, by móc niektóre kwestie obiektywnie rozsądzić. Do tej pory poznawanie wierzeń przodków było lawirowaniem w natłoku nijak nie powiązanych ze sobą imion, często sprzecznych faktów i niepewnych informacji. Dzięki Szyjewskiemu udało mi się nieco uporządkować ten słowiański bałagan w głowie.

Pozycja na pewno godna polecenia każdemu, kto niezbyt rozeznaje się w temacie, a ma ogromny głód wiedzy.

Dawno nie spotkałam takiej książki, która ma przekazać wiedzę, ale mimo to potrafi jednocześnie wciągnąć jak najlepsza powieść.

Autorowi udało się przedstawić temat w sposób przejrzysty, bez zamęczania czytelnika głębszym wnikaniem w niektóre kwestie. Z pewnością niektórych zainteresują bardziej poszczególne aspekty religii Słowian, ale i to pragnienie czytelnika jest...