Bohater o tysiącu twarzy

Elegancka książka w duchu Junga i antropologii.

Elegancka książka w duchu Junga i antropologii.

Książka zapewne wartościową, ale nie dałam rady jej strawić. Choć bardzo się starałam... :(

Książka zapewne wartościową, ale nie dałam rady jej strawić. Choć bardzo się starałam... :(

Książka nie dla każdego - świadczą o tym opinie typu: "nudna".
Powstała w czasach(1949!),gdy ludzie potrafili wyczerpać temat, nie było internetu, a po wszelkie informacje trzeba było przekopywać się przez miliony bibliotek.

Opowieść o każdym z nas - osobno, o nas - ludziach - ogólnie, o naszych wewnętrznych ukrytych potrzebach, o religii.
Autor najpierw zaopatruje nas w znajomość etapów, które są wspólne dla każdego opowiadania, mitu, niezależnie od okresu powstawania, wyznawanych religii i cywilizacji. (W tym tkwi geniusz autora, widzi linie, gdzie wszyscy dookoła widzą tylko kropki)
Tymi etapami są: odsunięcie się od świata, dotarcie do źródła mocy i krzepiący życie powrót w chwale. Oczywiście w książce jest to dobitniej opisane i opatrzone dziesiątkami przykładów mitów z różnych stron świata i całym bogactwem zdjęć.
Tak jak nie można interpretować postępowań Hebrajczyków z Biblii wobec innych ludów, bo trzeba mieć znajomość ówczesnych zwyczajów i ówczesnej "normalności", tak niewybaczalnym jest oceniać to arcydzieło w kontekście dzisiejszego pióra.
Pozwolę sobie na prezentację krótkiego fragmentu, które unaocznia, jak bardzo jest to szerokie dzieło:

"ideę, zgodnie z którą przekroczenie magicznego progu jest przejściem do sfery odrodzenia, symbolizuje znany na całym świecie obraz brzucha wieloryba, który kojarzy się z łonem. Bohater zamiast pokonać siłę stojącą na straży progu albo zyskać jej przychylność, zostaje połknięty i wessany przez nieznane, co sprawia wrażenie, że zginął. (...) wśród Zulusów krąży opowieść o dwojgu dzieci i ich matce połkniętych przez słonia. (...) irlandzki heros, został połknięty przez potwora o nieokreślonym kształcie (...) czerwony kapturek, połknięty przez wilka (...) a wszyscy greccy bogowie, z wyjątkiem Zeusa zostali połknięci przez ojca Kronosa.(...)
Zamiast wydostać się na zewnątrz bohater przenika do wewnątrz po to, by narodzić się na nowo. (...) wnętrze świątyni, brzuch wieloryba, niebiańska dziedzina są jednym i tym samym. Dlatego właśnie wejść i dróg do świątyń strzegą ogromne chimery i smoki."

Tego typu analizy omawiają szczegółowo wszystkie alegorie mitów.

Książka nie dla każdego - świadczą o tym opinie typu: "nudna".
Powstała w czasach(1949!),gdy ludzie potrafili wyczerpać temat, nie było internetu, a po wszelkie informacje trzeba było przekopywać się przez miliony bibliotek.

Opowieść o każdym z nas - osobno, o nas - ludziach - ogólnie, o naszych wewnętrznych ukrytych potrzebach, o religii.
Autor najpierw zaopatruje nas w...

To jest jedna z niewielu książek, do których mam ochotę wrócić i przeczytać je ponownie. I to już teraz, zaraz. Zwyczajnie powtórzyć lekturę od deski, do deski; zrozumieć ją lepiej i zapamiętać. Żałuję że w przeciwieństwie do „Traktatu o historii religii” Mircei Eliadego, nie robiłem odręcznych notatek, które pozwoliłyby mi znów, choćby po trosze, zagłębić się w tej niezwykle frapującej syntezie światowego mitu. Książka jest i była fenomenem na skalę światową, niemniej jednak Campbellowi wytknięto też niemało różnego rodzaju błędów. Moje zdaniem? Pal licho błędy! – ogólne wrażenie jest bowiem przytłaczające, a tezy autora, co widać po współczesnych reinterpretacjach, jak najbardziej aktualne. Czytając „Bohatera…” niejednokrotnie przeżywałem duchowe „WOW” i prędko chwyciłem za ołówek byleby tylko zaznaczać co bardziej soczyste kawałki. Patrzcie chociażby na ten fragment, dotyczący drogi bohatera i tego, dokąd ona finalnie prowadzi:

"Problem bohatera zdążającego na spotkanie z ojcem polega na otwarciu duszy poza granice przerażenia na tyle szeroko, by dojrzał on do zrozumienia, że porażające, szalone tragedie tego ogromnego i bezwzględnego wszechświata są całkowicie usprawiedliwione wobec majestatu Bytu. Bohater przekracza życie z jego osobliwą zaćmą, uniemożliwiającą dostrzeżenie tego, co najistotniejsze, i na chwile wznosi się tak wysoko, że może przelotnie ujrzeć źródło wszystkiego. Widzi twarz ojca, rozumie – i obaj są pogodzeni”
(J. Campbell, Bohater o tysiącu twarzy, str. 124)

Takie i tym podobne cytaty gęsto zaludniają karty dzieła amerykańskiego antropologa, a po przeczytaniu każdego z nich zamierałem na chwilę, starając się dojść do ładu z tym, co właśnie przeczytałem… po czym myślałem dalej i niemal organicznie czułem, jak w moim mózgu tworzą się kolejne połączenia między neuronami, oddalając mnie odrobinę od szarego widma choroby Alzheimera. Mógłbym na łamach tej recenzji wstawić jeszcze kilkadziesiąt takich inspirujących cytatów, ale po cóż mam odbierać kolejnym czytelnikom frajdę z odkopywania ich na własną rękę. Jedyne co mogę zrobić w tym momencie to poradzić – zaopatrzcie się w ołówek!

Prywatnie nadałem książce Campbella zaszczytny tytuł strażnika mojej szafki nocnej, gdzie razem z „Traktatem o historii religii” Mircei Eliadego, będzie czuwał nad moim spokojnym snem (i wiem że zawsze tam będzie w przypadku gdybym obudził się z nagłym pragnieniem… wiedzy).

Więcej jak zawsze na:

https://librumlegens.wordpress.com/2021/08/31/joseph-campbell-bohater-o-tysiacu-twarzy/

To jest jedna z niewielu książek, do których mam ochotę wrócić i przeczytać je ponownie. I to już teraz, zaraz. Zwyczajnie powtórzyć lekturę od deski, do deski; zrozumieć ją lepiej i zapamiętać. Żałuję że w przeciwieństwie do „Traktatu o historii religii” Mircei Eliadego, nie robiłem odręcznych notatek, które pozwoliłyby mi znów, choćby po trosze, zagłębić się w tej...

Książka nudna i napisana takim też językiem. "Potęga Mitu" o wiele lepsza.

Książka nudna i napisana takim też językiem. "Potęga Mitu" o wiele lepsza.

Zachęcony poleceniem tej książki sięgnąłem po nią. Generalnie merytorycznie uważam ją za bardzo solidną, wymagającą skupienia książkę przedstawiającą losy bohaterów z mitów, legend, opowieści (rządzące się podobnymi schematami). Niemniej nastawiłem się na nieco inną narrację, nieco inne jej poprowadzenie.

Książka do przyswojenia na drugi raz.

Zachęcony poleceniem tej książki sięgnąłem po nią. Generalnie merytorycznie uważam ją za bardzo solidną, wymagającą skupienia książkę przedstawiającą losy bohaterów z mitów, legend, opowieści (rządzące się podobnymi schematami). Niemniej nastawiłem się na nieco inną narrację, nieco inne jej poprowadzenie.

Książka do przyswojenia na drugi raz.

pierwszy raz 07/04/2021 drugi 26/03/2022

pierwszy raz 07/04/2021 drugi 26/03/2022

Znamienna dla mnie, mojego toku myślenia jak i moje wprowadzenie w storytelling, narrację, a także socjotechniki

Znamienna dla mnie, mojego toku myślenia jak i moje wprowadzenie w storytelling, narrację, a także socjotechniki

Sięgnąłem do książki Pana Campbella zaintrygowany serią wykładów dr Jordana B. Petersona pod tytułem "The Psychological Significance of the Biblical Stories". Muszę przyznać, że momentami czytało mi się ją ciężko. Mnóstwo przypisów i dużo cytowanej treści. Choć bogata bibliografia to niewątpliwie zaleta tej pozycji, nie mogę powiedzieć, że "zaczytywałem się" Bohaterem o tysiącu twarzy. Raczej potraktowałem "go" jak obowiązkową lekturę.

Niemniej jednak, książkę oceniam jako dobrą. To niezwykłe, że mitologie i tradycje tak różnych od siebie cywilizacji i kultur, w warstwie symbolicznej są do siebie tak podobne, a sama koncepcja "wędrówki bohatera" jest bardzo interesująca. Na pewno sięgnę jeszcze po tytuł o podobnej tematyce, gdyż czuję lekki niedosyt.

Sięgnąłem do książki Pana Campbella zaintrygowany serią wykładów dr Jordana B. Petersona pod tytułem "The Psychological Significance of the Biblical Stories". Muszę przyznać, że momentami czytało mi się ją ciężko. Mnóstwo przypisów i dużo cytowanej treści. Choć bogata bibliografia to niewątpliwie zaleta tej pozycji, nie mogę powiedzieć, że "zaczytywałem się" Bohaterem...

Wspaniała książka. Prawdziwa uczta. Klasyczna pozycja dotycząca mitów, z ogromną ilością przykładów z mitologii i baśni kultur całego świata – jednak ta ilość nie jest męcząca a fascynująca. Arcyciekawe, pouczające, dobrze napisane. Ach, żeby tak czytać tylko takie wspaniałości! Święty Graal w kategorii książek popularnonaukowych.

Wspaniała książka. Prawdziwa uczta. Klasyczna pozycja dotycząca mitów, z ogromną ilością przykładów z mitologii i baśni kultur całego świata – jednak ta ilość nie jest męcząca a fascynująca. Arcyciekawe, pouczające, dobrze napisane. Ach, żeby tak czytać tylko takie wspaniałości! Święty Graal w kategorii książek popularnonaukowych.