Tematyka tego zbioru opowiadań przypomina po części twórczość Stephena Kinga (na przykład „Christine”), ale jest jednak oparta przede wszystkim na polskich legendach miejskich: Miasto jako żywy, okrutny, stale wchłaniający, trawiący i wydalający organizm. Miejsce, w którym rzeczy nadnaturalne, niewyjaśnialne i z natury raczej złe mogą przydarzyć się każdemu już za następnym rogiem ulicy, w następnej bramie, w piwnicy własnego bloku. Podobnie pisali już Stefan Grabiński lub, sięgając po czasy nowsze, Łukasz Orbitowski, Piotr Rogoża i Jarosław Urbaniuk.

Odnoszę wrażenie, że autor lepiej sprawdza się w tekstach dłuższych, w których można powoli potęgować napięcie. Jego krótkie opowiadania to raczej „strzały z biodra”, wykorzystujące nośny pomysł, na przykład słynny w czasach PRL-u mit o czarnej wołdze w „Kościach ojców”, opowieści o dzieciach-wilkach w „Młodych Kory”, czy mit o zgubnym wpływie prądu elektrycznego w „Podstacji”. To kilkustronicowe teksty, w których raczej brak miejsca na jakąś głębszą refleksję. Na ich tle dłuższe „Pod spodem” oferuje klasyczny wprawdzie motyw, jest jednak bardziej klimatyczne, protagonista intryguje zarówno jako narrator, jak i jako postać. Autor wprowadza tu kilka innych ciekawie interagujących postaci, a całość sprawia zgrabne wrażenie.

Interesującym zabiegiem jest połączenie oryginalnych notatek z bydgoskiej prasy z poszczególnymi tekstami, które uzyskują tym samym pewną „nobilitację” jako opowieści z pogranicza faktu i mitu. Science fiction przeplata się tutaj z dark fantasy, horrorem, mystery i kryminałem, tworząc melanż niczym z nigdy nie wyprodukowanych przygód Mouldera i Scully w Polsce.

Tematyka tego zbioru opowiadań przypomina po części twórczość Stephena Kinga (na przykład „Christine”), ale jest jednak oparta przede wszystkim na polskich legendach miejskich: Miasto jako żywy, okrutny, stale wchłaniający, trawiący i wydalający organizm. Miejsce, w którym rzeczy nadnaturalne, niewyjaśnialne i z natury raczej złe mogą przydarzyć się każdemu już za następnym...