Pamiętam lekturę komiksu "Fantastyczna Czwórka: Koniec" wchodzącego w skład Wielkiej Kolekcji Komiksów Marvela. Pozostawiła mnie z bardzo negatywnymi uczuciami i przeświadczeniem, że pewnie pozostałe komiksy opowiadające o końcu marvelowskich herosów są równie słabe. Niestety, muszę to potwierdzić "Silver Surfer: Requiem" nie zaskakuje. Ba! Jest proste i przewidywalne. Wiedziałem, że w komiksie o Srebrnym Surferze, który poświęcił się, aby ratować ludzkość znajdziemy jakieś moralitety i przesłania. Wiedziałem, że będzie o pokoju, o dawaniu czegoś od siebie innym, o poświęceniu dla dobra innych. Niestety, nie spodziewałem się, że zostanie to wyłożone w sposób prosty i na tyle nachalny, że kreskówki z lat 80 i 90 opowiadające o konieczności ochrony środowiska naturalnego wydają się bardziej subtelne w swym przesłaniu. Nie spodziewałem się, że Straczynski, twórca doskonale nasiąkniętej dramatyzmem i powagą rozmowy Cioci May z Peterem Parkerem, w której szanowna Ciocia przyznaje się do swoich wszystkich obaw i wyjawia, że wie, iż Peter to Spider-Man stworzy taką kaszanę. Czyta się szybko i wszystko równie szybko wylatuje z głowy. Takich opowieści przecież jest multum i wiele z nich jest o wiele lepiej wykonanych. Całość ratują jedynie rysunki Esada Ribica - eleganckie, klimatyczne i realistyczne.

Pamiętam lekturę komiksu "Fantastyczna Czwórka: Koniec" wchodzącego w skład Wielkiej Kolekcji Komiksów Marvela. Pozostawiła mnie z bardzo negatywnymi uczuciami i przeświadczeniem, że pewnie pozostałe komiksy opowiadające o końcu marvelowskich herosów są równie słabe. Niestety, muszę to potwierdzić "Silver Surfer: Requiem" nie zaskakuje. Ba! Jest proste i przewidywalne....

5/10 – PRZECIĘTNA

Moc dzięki której Norrin Radd stał się Silver Surferem wygasa. Nikt, nawet sam Galactus, nie jest w stanie mu pomóc i odwrócić postępującego procesu nieuchronnie prowadzącego do śmierci bohatera. Gdy wszystkie próby ratunku zawodzą, Norrin Radd pogodzony ze swym losem postanawia pożegnać się z przyjaciółmi i wrócić na swą rodzinną planetę. Do miejsca gdzie będzie mógł z godnością odbyć swoją ostatnią podróż.

Spodziewałem się czegoś znacznie bardziej spektakularnego po ostatniej drodze Silver Surfera, tymczasem mam wrażenie że Marvel potraktował postać galactusowego herolda nieco po macoszemu. Historia ta jest bardzo krótka i już sam ten fakt sprawia, że nie byłem w stanie dostatecznie mocno się w nią zagłębić. Straczynski w krótkiej formie „Requiem” skumulował zbyt wiele myśli, w rezultacie czego ciężko jest wczuć się w dramat Norrina Radda i razem z nim przeżywać krótki czas jaki mu pozostał. Sama fabuła jest pełna uproszczeń i jak dla mnie momentami bywa zbyt ckliwa i patetyczna. Gdzieś w tym wszystkim zostało niby przemycone jakieś przesłanie, ale zrobiono to w tak jawnie moralizatorskim tonie, że nie specjalnie do mnie trafiło. Na szczęście całość okraszona jest bardzo ładnymi rysunkami chorwackiego artysty Esada Ribicia, który wykonał kawał dobrej roboty. Dla samych jego prac warto przynajmniej przekartkować ten komiks.

Ostatecznie uznaję „Requiem” za komiks bardzo przeciętny, szczególnie biorąc pod uwagę ogromne możliwości jakie za nim stały. Bardzo żałuję bezpowrotnie zmarnowanego potencjału na świetną, poruszającą historię obrazkową. Naprawdę szkoda, bo polecić tę pozycję mogę tylko i wyłącznie największym fanom komiksów ze stajni Marvela.

5/10 – PRZECIĘTNA

Moc dzięki której Norrin Radd stał się Silver Surferem wygasa. Nikt, nawet sam Galactus, nie jest w stanie mu pomóc i odwrócić postępującego procesu nieuchronnie prowadzącego do śmierci bohatera. Gdy wszystkie próby ratunku zawodzą, Norrin Radd pogodzony ze swym losem postanawia pożegnać się z przyjaciółmi i wrócić na swą rodzinną planetę. Do miejsca...