Książka przedstawia losy bitwy na Okinawie widzianej oczami samych żołnierzy. Całość ma zatem formę fabularyzowaną, zaś za podstawę opowiadanych wydarzeń służą wspomnienia weteranów. Taka forma sprawia, że książkę czyta się lekko, nawet mimo grozy opisywanych wydarzeń. Jest to zatem zarówno dobre źródło wiedzy o bitwie, jak i pasjonująca lektura. Kogo interesują walki na Pacyfiku, ten bez dwóch zdań powinien sięgnąć po tę pozycję.

Książka przedstawia losy bitwy na Okinawie widzianej oczami samych żołnierzy. Całość ma zatem formę fabularyzowaną, zaś za podstawę opowiadanych wydarzeń służą wspomnienia weteranów. Taka forma sprawia, że książkę czyta się lekko, nawet mimo grozy opisywanych wydarzeń. Jest to zatem zarówno dobre źródło wiedzy o bitwie, jak i pasjonująca lektura. Kogo interesują walki na...

Bitwa o Okinawę to jedno z najkrwawszych wydarzeń na dalekowschodnim teatrze II WŚ i ta książka ukazuje to dość dobrze. Posiłkując się wspomnieniami żyjących jeszcze uczestników tamtych wydarzeń (Amerykanów) ukazuje nam bezwzględność walk i ich wpływ na psychikę ludzi. Bliskość i nieuchronność porażki zmieszana z mentalnością Japończyków spowodowała, że walczyli do śmierci a tym samym straty z obu stron osiągnęły ogromne rozmiary. Jako świadectwo walk książka spełnia wymogi aczkolwiek jednostronnie. Spowodowane to pewnie jest brakiem źródeł japońskich ale jeśli ci walczyli do śmierci to i źródeł nie zostawili po sobie za wiele. No a poza tym historię piszą zwycięzcy więc i ich wersję przedstawia nam autor. Jeśli chodzi o treść to odniosłem wrażenie, że autor czasami przynudzał i powtarzał się ale być może wynika to z monotonności walk i ich zaciętość przez cały okres trwania tej operacji. Najciekawsze są fragmenty wypowiedzi i wspomnień byłych żołnierzy biorących udział w bitwie. Gdyby autor skupił się więcej na tym uważam, że pozycja ta tylko by zyskała. Podsumowując-może być ale d..y nie urywa. ;]

Bitwa o Okinawę to jedno z najkrwawszych wydarzeń na dalekowschodnim teatrze II WŚ i ta książka ukazuje to dość dobrze. Posiłkując się wspomnieniami żyjących jeszcze uczestników tamtych wydarzeń (Amerykanów) ukazuje nam bezwzględność walk i ich wpływ na psychikę ludzi. Bliskość i nieuchronność porażki zmieszana z mentalnością Japończyków spowodowała, że walczyli do śmierci...

"Ostateczna bitwa" zabiera czytelników na ostatnią wielką bitwę drugiej wojny światowej - czyli na Okinawę. Styl Sloana przypomina mi od razu takich pisarzy, jak Antony Beevor i Stephen Ambrose. Autor nie tylko skupia się na działaniach polowych, ale także przedstawia losy pilotów, działania kamikadze czy dramat ludności cywilnej.
Jedyne, czego mi brakuje w tej książce, to pokazanie bitwy z perspektywy żołnierza japońskiego. Dlatego fabuła jest dość jednolita i mało obiektywna. Brakuje także kilku map. Jest jedna, oczywiście (cała wyspa),ale czytając o kolejnych ofensywach i przełamywaniu kolejnych linii japońskich trudno jest ogarnąć całą kampanię w całości.
Każdy etap bitwy czy nawet mały, pojedynczy wątek kampanii ma świadka w postaci żołnierza amerykańskiego, który z czasem buduje chronologiczną i logiczną całość fabuły.
W sumie książka jest warta przeczytania. Narracja jest prosta i dzięki temu dość szybko się ją czyta.

"Ostateczna bitwa" zabiera czytelników na ostatnią wielką bitwę drugiej wojny światowej - czyli na Okinawę. Styl Sloana przypomina mi od razu takich pisarzy, jak Antony Beevor i Stephen Ambrose. Autor nie tylko skupia się na działaniach polowych, ale także przedstawia losy pilotów, działania kamikadze czy dramat ludności cywilnej.
Jedyne, czego mi brakuje w tej książce,...