Nic lepiej, nic gorzej.

Nic lepiej, nic gorzej.

I śmieszna i dramatyczna, podobnie jak poprzednie części ;)

I śmieszna i dramatyczna, podobnie jak poprzednie części ;)

Idealna książka na poprawę nastroju, dużo akcji i śmiesznych sytuacji.

Idealna książka na poprawę nastroju, dużo akcji i śmiesznych sytuacji.

Każda kolejna książka Janet Evanovich z serii o Stephany Plum, opowiada o dalszych losach i przygodach głównej bohaterki i jej rodziny. Nie dość, że dowiadujemy się, co dzieje się w świecie Stefki, to jeszcze za każdym razem natrafiamy na zagadkę do rozwiązania.

Nie spotkałam się wcześniej z tak udanym połączeniem książki komediowej, z elementami kryminału, bo jak inaczej to nazwać? Zawsze trzyma w napięciu, bawi i ciekawi, co będzie dalej. Seria jest jak ulubiony serial, który chce się oglądać wciąż i wciąż.

Każda kolejna książka Janet Evanovich z serii o Stephany Plum, opowiada o dalszych losach i przygodach głównej bohaterki i jej rodziny. Nie dość, że dowiadujemy się, co dzieje się w świecie Stefki, to jeszcze za każdym razem natrafiamy na zagadkę do rozwiązania.

Nie spotkałam się wcześniej z tak udanym połączeniem książki komediowej, z elementami kryminału, bo jak inaczej...

Czytając tomy przygód S.Plum trzeba mieć świadomość, że to lekka literatura, nie wymagając nic od czytelnika, za to dając uśmiech na twarzy o odprężenie. Jeśli chodzi o Szczęśliwą Siódemkę - jak dla mnie najśmieszniejsza z przeczytanych do tego czasu części. Polecam

Czytając tomy przygód S.Plum trzeba mieć świadomość, że to lekka literatura, nie wymagając nic od czytelnika, za to dając uśmiech na twarzy o odprężenie. Jeśli chodzi o Szczęśliwą Siódemkę - jak dla mnie najśmieszniejsza z przeczytanych do tego czasu części. Polecam

Seria uzależnia. Śmieszne przygody łowczyni nagród, która wg mnie w 7 tomie powinna już nosić broń ze sobą, w końcu pojmała już kilku NS-ów, ale nadal niczego się nie nauczyła i wciąż jest bardzo nieudolna :/ Obecnie czytam kolejne przygody tylko ze względu, żeby dowiedzieć się czy wybierze w końcu Komandosa czy Morellego.

Seria uzależnia. Śmieszne przygody łowczyni nagród, która wg mnie w 7 tomie powinna już nosić broń ze sobą, w końcu pojmała już kilku NS-ów, ale nadal niczego się nie nauczyła i wciąż jest bardzo nieudolna :/ Obecnie czytam kolejne przygody tylko ze względu, żeby dowiedzieć się czy wybierze w końcu Komandosa czy Morellego.

Siódemka w przypadku Stephanie Plum wcale nie oznacza niczego dobrego. Kolejna, pozornie prosta sprawa się komplikuje i łowczyni nagród miota się po Grajdole w poszukiwaniu niestawiającego się, dosyć żywotnego emeryta. Potem musi odbijać porwaną babcię oraz szukać zaginionych Zakręta i Dougiego. A jeszcze do tego dochodzi planowanie ślubu z Morellim, siostra zwala się ze swoimi problemami. No i Komandos, ze swoją nieoczekiwaną propozycją... Nie ma chwili spokoju, bo przecież tylko Stephanii potrafi zniszczyć kolejny samochód, wpakować się w środek strzelaniny i odkryć totalnie zakręcone przestępstwo.

,,Szczęśliwa siódemka" to nadal dużo świetnego humoru sytuacyjnego i słownego. Fabuła i tempo akcji także nie zwalniając, zapewniając czytelnikowi rozrywkę na najwyższym poziomie. Chyba nikt, kto choć raz zetknął się z tą szaloną ferajną nie jest w stanie na długo odpuścić, żeby nie sprawdzić w co znowu wpakują się bohaterowie. Autorka dba też o bardziej romantyczne czytelniczki zapewniając im możliwość obserwacji kolejnych zawirowań uczuciowych na linii Morelli - Stephanie - Komandos. A przyznam, że ten ostatni poczyna sobie coraz odważniej, nieźle mieszając Śliwce w głowie. Z przyjemnością będę obserwować co z tego wniknie.

Z tą serią jest jak z uzależniającym serialem. Nie da się odpaść w połowie. Cały czas chce się więcej, bo jak można odpuścić to zwariowane połączenie akcji i humoru.

Siódemka w przypadku Stephanie Plum wcale nie oznacza niczego dobrego. Kolejna, pozornie prosta sprawa się komplikuje i łowczyni nagród miota się po Grajdole w poszukiwaniu niestawiającego się, dosyć żywotnego emeryta. Potem musi odbijać porwaną babcię oraz szukać zaginionych Zakręta i Dougiego. A jeszcze do tego dochodzi planowanie ślubu z Morellim, siostra zwala się ze...

Pani Evanovich! Tak się nie robi z wiernymi czytelnikami i to drugi raz pod rząd. W poprzednim tomie padło pytanie bez odpowiedzi, po kogo zadzwoniła, w tym pytanie bez odpowiedzi zostało pytanie jak zakończy się noc.
A co jeszcze znalazło się w książce? Cóż za problem zaprowadzić schorowanego staruszka na posterunek. Tak banalnego zadania podjęła się niezmordowana łowczyni nagród Stephanie Plum. I skończyło się jak zwykle mocno pod górę ale wesoło.
Poczynane Stephanie trafnie podsumował Komandos - jak kiedyś będą chcieli za mnie okup masz się nie wtrącać lub coś podobnego).

Pani Evanovich! Tak się nie robi z wiernymi czytelnikami i to drugi raz pod rząd. W poprzednim tomie padło pytanie bez odpowiedzi, po kogo zadzwoniła, w tym pytanie bez odpowiedzi zostało pytanie jak zakończy się noc.
A co jeszcze znalazło się w książce? Cóż za problem zaprowadzić schorowanego staruszka na posterunek. Tak banalnego zadania podjęła się niezmordowana łowczyni...

Tym razem odniosłem wrażenie, że pierwsza połowa była trochę schematyczna i monotonna, za to w drugiej akcja się rozkręca i robi się ciekawie. Poza tym podobnie jak w poprzednich sześciu tomach - lekko, zabawnie, przyjemnie. Chociaż wątek romansowy zrobił się (chwilowo?) poważny...

Tym razem odniosłem wrażenie, że pierwsza połowa była trochę schematyczna i monotonna, za to w drugiej akcja się rozkręca i robi się ciekawie. Poza tym podobnie jak w poprzednich sześciu tomach - lekko, zabawnie, przyjemnie. Chociaż wątek romansowy zrobił się (chwilowo?) poważny...

Jeszcze więcej wiernych przyjaciół, jeszcze więcej Komandosa, większa dawka śmiechu i zaskakujące wydarzenia. Lula wciąż w bojowym nastroju, babcia Mazurowa coraz bardziej rozbrajająca, a Bob w wyśmienitej formie. Bardzo zazdrościłam Stephanie sprzątających włamywaczy i motoru. I jak zwykle zakończona w najmniej odpowiednim momencie - dobrze, że na półce czeka kolejna część.

Jeszcze więcej wiernych przyjaciół, jeszcze więcej Komandosa, większa dawka śmiechu i zaskakujące wydarzenia. Lula wciąż w bojowym nastroju, babcia Mazurowa coraz bardziej rozbrajająca, a Bob w wyśmienitej formie. Bardzo zazdrościłam Stephanie sprzątających włamywaczy i motoru. I jak zwykle zakończona w najmniej odpowiednim momencie - dobrze, że na półce czeka kolejna część.