Momentami ciężko się czyta, ale wciągająca do samego końca. Interesujące sploty wydarzeń ciekawią przez cały czas. Oczekiwanie na rozwiązanie wszystkich zagadek wprawia w chęć przeczytania jeszcze jednego rozdziału, jak to bywa z dobrymi serialami, że "jeszcze tylko jeden odcinek".

Momentami ciężko się czyta, ale wciągająca do samego końca. Interesujące sploty wydarzeń ciekawią przez cały czas. Oczekiwanie na rozwiązanie wszystkich zagadek wprawia w chęć przeczytania jeszcze jednego rozdziału, jak to bywa z dobrymi serialami, że "jeszcze tylko jeden odcinek".

Ech, oczekiwałam kryminału albo chociaż powieści sensacyjnej, a tu romansidło. Polski tytuł nie przypadł mi do gustu — zdaje się, że Arsen Lupin miał same przygody, więc napis na okładce niewiele mówi. Oryginalny jest znacznie lepszy — pozwala jednoznacznie stwierdzić, o co toczy się gra, wyróżnia tę akurat historię.

Postacie mnie irytowały. Główni bohaterowie nic nie robią, tylko milkną ze wzruszenia, wzdychają albo opowiadają, jak bardzo się kochają. Słów są pełni, ale kiedy wypada przejść do czynów, skromnie czekają, aż ktoś inny rozwiąże problem. Rozmemłane lebiegi. Aż trudno uwierzyć, że książkę napisano długo po epoce romantyzmu. Bardzo nie podoba mi się sposób, w jaki Patryk traktuje swojego czarnoskórego służącego. Może sto lat temu to śmieszyło, teraz robi z protagonisty bufona i durnia. Za to tytułowy Lupin jest tak genialny, że rozwiązuje zagadki samą swoją obecnością — wystarczy, że spojrzy i już wszystko jasne. Ten pętak Holmes, zmuszony do posiłkowania się dedukcją (załóżmy),nie zasługuje na czyszczenie mistrzowi butów.

Więcej marudzenia tutaj: http://finklaczyta.blogspot.com/2017/03/przygody-z-arsenem-lupinem-naiwnie.html

Ech, oczekiwałam kryminału albo chociaż powieści sensacyjnej, a tu romansidło. Polski tytuł nie przypadł mi do gustu — zdaje się, że Arsen Lupin miał same przygody, więc napis na okładce niewiele mówi. Oryginalny jest znacznie lepszy — pozwala jednoznacznie stwierdzić, o co toczy się gra, wyróżnia tę akurat historię.

Postacie mnie irytowały. Główni bohaterowie nic nie...

O święta naiwności - jakaż zabawna bajka dla dużych dzieci. Historia tak niewiarygodna i utopijna zarazem, że aż zabawna. Czarne charaktery są czarne do szpiku kości, a pozytywne na wskroś honorowe. Tym niemniej książkę czyta się przyjemnie i z lekkim uśmiechem. Taki kryminał harlequin, a przynajmniej tak sobie harlequiny wyobrażam.

O święta naiwności - jakaż zabawna bajka dla dużych dzieci. Historia tak niewiarygodna i utopijna zarazem, że aż zabawna. Czarne charaktery są czarne do szpiku kości, a pozytywne na wskroś honorowe. Tym niemniej książkę czyta się przyjemnie i z lekkim uśmiechem. Taki kryminał harlequin, a przynajmniej tak sobie harlequiny wyobrażam.

Jak ktoś ceni sobie książki Leblanca szczególnie za to że jest tam Arsene i bez niego nie wyobraża sobie książki to niech nie czyta. Czemu? Z tego co przypominam sobie pojawia się on dopiero na 140 stronie. Głupie rozwiązanie zagmatwanej zagadki. Wielkie zamiary i taka klapa. Szkoda gadać. Kiedy dostałam ksiązkę ową w dłonie niezmiernie się cieszyłam z racji że uwielbiam Lupina, ta część niemile mnie zaskoczyła...

Jak ktoś ceni sobie książki Leblanca szczególnie za to że jest tam Arsene i bez niego nie wyobraża sobie książki to niech nie czyta. Czemu? Z tego co przypominam sobie pojawia się on dopiero na 140 stronie. Głupie rozwiązanie zagmatwanej zagadki. Wielkie zamiary i taka klapa. Szkoda gadać. Kiedy dostałam ksiązkę ową w dłonie niezmiernie się cieszyłam z racji że uwielbiam...

Zawiła akcja pełna niespodzianek - coś co uwielbiam. Dlatego jak dla mnie rewelacja.

Zawiła akcja pełna niespodzianek - coś co uwielbiam. Dlatego jak dla mnie rewelacja.

Lekka i dobra książka..

Lekka i dobra książka..