Dogonić rozwiane marzenia

Książka szczególnie mocno na mnie wpłynęła i wywołała szereg emocji, gdyż porusza temat niepłodności i adopcji, który jest mi bardzo bliski.
Powieść według mnie jest godna polecenia, dlatego też zachęcam do przeczytania.

Książka szczególnie mocno na mnie wpłynęła i wywołała szereg emocji, gdyż porusza temat niepłodności i adopcji, który jest mi bardzo bliski.
Powieść według mnie jest godna polecenia, dlatego też zachęcam do przeczytania.

Pierwsza przeczytana książka tej autorki, bardzo poruszająca i wciągająca. Na pewno przeczytam inne jej opowieści.

Pierwsza przeczytana książka tej autorki, bardzo poruszająca i wciągająca. Na pewno przeczytam inne jej opowieści.

To pierwsza książka tej autorki która miałam okazje przeczytać i niestety ostatnia. Po wysokich ocenach spodziewałam się czegoś znacznie lepszego , a tu rozczarowanie. Szczególnie te opisy...

To pierwsza książka tej autorki która miałam okazje przeczytać i niestety ostatnia. Po wysokich ocenach spodziewałam się czegoś znacznie lepszego , a tu rozczarowanie. Szczególnie te opisy...

Autorka podejmuje temat trudności z poczęciem dziecka i adopcji. Wzruszająca historia, przedstawiająca trudną relację matka-córka. Czytelnik ma okazję poznać historię z perspektywy każdej z nich.

"Tyle jeszcze do powiedzenia. Do przypomnienia sobie. Czekaj, ja... Muszę jeszcze pomyśleć o kilku sprawach. Czy wiedzą, że ich kocham? Proszę niech się dowiedzą, że ich kocham."

Autorka podejmuje temat trudności z poczęciem dziecka i adopcji. Wzruszająca historia, przedstawiająca trudną relację matka-córka. Czytelnik ma okazję poznać historię z perspektywy każdej z nich.

"Tyle jeszcze do powiedzenia. Do przypomnienia sobie. Czekaj, ja... Muszę jeszcze pomyśleć o kilku sprawach. Czy wiedzą, że ich kocham? Proszę niech się dowiedzą, że ich...

Na Flock zawsze można liczyć - bardzo dobrze spędzony czas!

Na Flock zawsze można liczyć - bardzo dobrze spędzony czas!

Trudna książka poruszająca wiele kwestii związanych z rodzicielstwem i życiem rodzinnym, które nie zawsze jest usłane różami.
Cammy jako dziecko została adoptowana przez Samanthę i Boba, którzy mieli problemy z powiększeniem rodziny. Podjęli decyzję, że utrzymają ten fakt w tajemnicy przed córką. Później urodziła im się para bliźniąt, a życie stało się monotonne. Bob wiecznie zapracowany i zapatrzony w siebie, przestał dostrzegać potrzeby Samanthy, która coraz bardziej osamotniona, zaczęła szukać towarzystwa na portalach randkowych. W tym wszystkim znalazły się jeszcze dzieci, których potrzeby wciąż rosły; zwłaszcza Cammy ciężko przechodziła nastoletni bunt. Przypadkowo wypowiedziane przez Boba słowa ujawniły prawdę o pochodzeniu dziewczynki, która choć w głębi duszy wrażliwa i dobra, na zewnątrz pokazywała już tylko swą drugą, mroczną twarz. Popadła w zmanierowane towarzystwo i zdawało się, że czeka ją już tylko długa droga w dół. A jednak w życiu bohaterów wydarzy się coś, co zmusi ich do przewartościowania dotychczasowego postępowania i da nadzieję na zmiany.

Powieść Elizabeth Flock to poruszająca lektura. Jej zaletą jest to, że wydarzenia poznajemy zarówno z perspektywy matki, jak i córki. Każda z nich ma swoje racje, marzenia i nadzieje. Historia opowiedziana przez autorkę wywołuje silne emocje i niełatwo przejść obok niej obojętnie.

Trudna książka poruszająca wiele kwestii związanych z rodzicielstwem i życiem rodzinnym, które nie zawsze jest usłane różami.
Cammy jako dziecko została adoptowana przez Samanthę i Boba, którzy mieli problemy z powiększeniem rodziny. Podjęli decyzję, że utrzymają ten fakt w tajemnicy przed córką. Później urodziła im się para bliźniąt, a życie stało się monotonne. Bob...

Tę książkę dostałam jakiś rok temu od ojca. Kupił ją gdzieś na przecenie i leżała tak u mnie na półce przez kilka mięsięcy. Zawsze jednak bardzo cieszę się na każdą nową książkę i w końcu nadszedł jej czas. Wzięłam ją w swoje ręce otworzyłam na pierwszej stronie i zaczęłam czytać tak naprawdę nie mając pojęcia o czym będzie. Nie spodziewałam się jednak czegoś wybitnego i... okej, nie dostałam tego, ale pozycja naprawdę daje do myślenia.
Mimo prostego języka, zarówno matki jak i 16-letniej zbuntowanej dziewczyny można w niej odnaleźć bardzo ważne przesłanie i morał.
Zwykle gdy oglądam filmy lub czytam książki o adoptowanych dzieciach nie rozumiem ich reakcji w momencie gdy dowiadują się o tym, że ich opiekunowie nie są tak naprawdę ich biologicznymi rodzicami. Dlaczego? Bo jeśli dziecko, dorosłe dziecko, dowiaduje się nagle, że ludzie których przez całe życie traktował jak kochanych rodziców po takiej wiadomości nagle strasznie się na nich obraża i postanawia odnaleźć swoją biologiczną rodzinę... tego naprawdę nie potrafię zrozumieć. Oczywiście mogę pojąć, że taka wiadomość nie należy do miłych, ale dlaczego od razu wyżywać się na wspaniałych, torskliwych ludziach, którzy cię przyjęli pod swój dach i zapewnili dobre życie. Gdyby nie oni to dziecko skończyłoby zapewne w sierocińcu.
Wracając jednak do tej konkretnej książki... nie było tu takiej sytuacji, dlatego reakcja i bunt młodej bohaterki był dla mnie zrozumiały. Po pierwsze dziewczyna dowiedziała się o swojej adopcji już w wieku ośmiu lat, to moim zdaniem za młody wiek, żeby uświadamiać kogoś o takiej przykrej i nie do końca zrozumiałej dla dziecka sprawie. Po drugie oprócz Cammie w domu byli także dwaj chłopcy, prawdziwe dzieci głownych bohaterów. Jak więc musiała czuć się dziewczynka, która od małego zauważała, że kompletnie nie jest podobna do rodziców, że traktują ją inaczej niż jej braci... a na dodatek jest córką narkomanki? Tego nie wiem, ale zachowanie matki, która potajemnie, zamiast pomóc córce, spotykała się z innym facetem, było dojmujące. Ale jej męża Boba jeszcze bardziej. Ten popadł w depresję, nie był podporą dla żony, która próbowała odbudować małżeństwo, pracowała w domu tak ciężko jak mogła, a on... odsunął się od niej i w ogóle jej nie słuchał. Mieszkali pod jednym dachem tak długo a wydawało się jakby w ogóle się nie znali. Rozumiem więc po części chęć zbliżenia się do innego faceta, po to żeby ktoś ją w końcu docenił, skoro w domu, ani od dzieci, ani od męża tego nie dostała.
Powracając jednak do postaci Boba, widzę tu też cierpiącego mężczyznę i w jakiś sposób bardzo mu współczuję. Może bardziej pozytywnie do niego nastawił mnie opis prób in vitro, pokojów z magazynami Playboya, które były całe klejące (bo wydaje mi się, że to jednak siada na psychice faceta i nie jest niczym przyjemnym)... właśnie po tych staraniach o dziecko, które niestety się nie powiodły postanowili adoptować dziecko. A na uzależnioną łożyskowo dziewczynkę czekało się o wiele krócej niż na zdrowe dziecko. Bob wówczas bardzo chciał dogodzić żonie, więc z niechęcią, ale jednak zgodził się na Cammie, choć wiedział, że wychowywanie jej nie będzie łatwe. Potem gdy urodzili im się jeszcze dwaj synowie Bob zamknął się w sobie. Nie pomagał żonie przy dzieciach, a swojej pracy nienawidził. Zdażało się również, że miewał napady paniki.
Biorąc to wszystko pod uwagę można też wyprowadzić prosty wniosek. Często ludzie, których spotykamy na ulicy, uśmiechniętych szeroko, mogą tak naprawdę mieć depresję, mogą mieć masę problemów a my widzimy tylko te ich maski. Tak było w przypadku tej rodziny. Sąsiedzi uważali Boba i Sam za najlepsze małżenstwo, a oni rozwiedli się gdy w ich życiu przyszedł najtrudniejszy moment. Tym najtrudniejszym i najbardziej przykrym momentem w książce była śmierć dziecka.
Po skończeniu tej książki dalej nie mogłam uwierzyć co właśnie przeczytałam. Nie miałam pojęcia, że ta pozycja będzie poruszać w ten sposób. Dobra robota.

Tę książkę dostałam jakiś rok temu od ojca. Kupił ją gdzieś na przecenie i leżała tak u mnie na półce przez kilka mięsięcy. Zawsze jednak bardzo cieszę się na każdą nową książkę i w końcu nadszedł jej czas. Wzięłam ją w swoje ręce otworzyłam na pierwszej stronie i zaczęłam czytać tak naprawdę nie mając pojęcia o czym będzie. Nie spodziewałam się jednak czegoś wybitnego i......

Dziwna kasiazka
Co bylo wartosciowe:
Problematyka relacji pomiedzy rodzicami a dziecmi, ktora mnie osobiscie najbardziej poruszyla. Jak malo wiemy o swoich dzieciach.

Dziwna kasiazka
Co bylo wartosciowe:
Problematyka relacji pomiedzy rodzicami a dziecmi, ktora mnie osobiscie najbardziej poruszyla. Jak malo wiemy o swoich dzieciach.

Genialna książka!!!
Opowiada o monotonni, zdradzie, kłamstwach, trudach rodzicielstwa, narkotykach, zagubieniu i chęci zmiany swojego życia.
Pokazuje rzeczywistość, w której tkwi każdy z nas.
Mocne zakończenie.
Książka naprawdę godna polecenia!!!!!

Genialna książka!!!
Opowiada o monotonni, zdradzie, kłamstwach, trudach rodzicielstwa, narkotykach, zagubieniu i chęci zmiany swojego życia.
Pokazuje rzeczywistość, w której tkwi każdy z nas.
Mocne zakończenie.
Książka naprawdę godna polecenia!!!!!

Historia rodziny: matki, która czuje, że nic już nie łączy jej z mężem poza wymianą podstawowych, codziennych kominukatów; córki, której nie rozumieją rówieśnicy i zatraca się w narkotykach a także ojca, który izoluje się od wszelkich problemów. Każde z nich na swój sposób zmaga się ze swoją samotnością i niezrozumieniem. Żyją tak ze sobą aż do czasu kiedy ten stan rzeczy powoduje nieprzewidziany rozwój wydarzeń.
Ogólnie książkę czyta się szybko, jest dość prosta aczkokwiek na końcu książki poczułam mały niedosyt, tak jakby historia urwała się w nieodpowiednim momencie.
Idealna na niedzielme lekkie popołudnie kiedy macie chęć przeczytać coś lekkiego.

Historia rodziny: matki, która czuje, że nic już nie łączy jej z mężem poza wymianą podstawowych, codziennych kominukatów; córki, której nie rozumieją rówieśnicy i zatraca się w narkotykach a także ojca, który izoluje się od wszelkich problemów. Każde z nich na swój sposób zmaga się ze swoją samotnością i niezrozumieniem. Żyją tak ze sobą aż do czasu kiedy ten stan rzeczy...