Kilka lat temu w ramach Festiwalu Filmowego Pięć Smaków miałem okazję obejrzeć ekranizację tej mangi. To był film, który mnie zarówno odrzucał, jak i przyciągał niczym magnes. Z tekstem źródłowym jest bardzo podobnie. To niełatwa opowieść o dojrzewaniu, poszukiwaniu samoakceptacji, akceptacji w gronie rówieśników. Ale też wręcz chorobliwej potrzebie przynależności za wszelką cenę. Nie jest to lektura lekka i przyjemna, ale za to bardzo satysfakcjonująca i wciągająca.

Kilka lat temu w ramach Festiwalu Filmowego Pięć Smaków miałem okazję obejrzeć ekranizację tej mangi. To był film, który mnie zarówno odrzucał, jak i przyciągał niczym magnes. Z tekstem źródłowym jest bardzo podobnie. To niełatwa opowieść o dojrzewaniu, poszukiwaniu samoakceptacji, akceptacji w gronie rówieśników. Ale też wręcz chorobliwej potrzebie przynależności za...

I kolejna manga tego autora na naszym rynku. Bardzo mnie to cieszy. Uwielbiam oryginalne, mroczne dzieła, które zrywają z nas pewne wytarte schematy i tradycyjne myślenie, ukazując przy tym mroczne i psychologiczne dylematy.

Fascynuje mnie ten mangaka, naprawdę nie sposób odkryć charakterów bohaterów od razu. Wszystko jest skrupulatnie przemyślane, tak, aby na danej stronie w danej historii czasu, nie pokazać za wiele.

W pierwszym zbiorczym tomie odkrywamy skomplikowaną historię, w której nie tylko obserwujemy skomplikowane relację miedzy postaciami, ale także zanurzamy się w ich emocje, a raczej to, jak próbują odnaleźć się w dorastaniu, odkryć w sobie własną tożsamość. Trudny temat, fakt. Poznajemy chłopaka, zafascynowanego literaturą z marzeniami o świecie, który niestety musi żyć w małej, zabitej dechami wiosce, gdzie rdza przykrywa już prawie wszystko, a życie w niej prawie zamarło. Autor wzorował historię oraz kształt miasta na prawdziwym mieście, ale odkryjcie to sami, nie będę Wam spojlerował. W każdym razie... jego życie zmienia się, gdy kradnie ciuszki koleżanki z klasy. I to wydarzenie uruchamia właściwie cały ciąg zdarzeń, które coraz bardziej angażują czytelnika w tę spirale klamstw, szantażu i obsesji, ale też w tym wszystkim poszukiwania własnej tożsamości i uwagi.

W miarę rozwoju fabuły, Oshimi doskonale pokazuje, że pod powierzchnią normalności skrywają się mroczne pragnienia i zakazane uczucia. A to daje impuls dla innej postaci, dziewczyny, buntowniczki, która nie może znieść, że każdy udaje i nie potrafi pokazać tego kim jest naprawdę. Ma wręcz bardzo anarchistyczne tendencje, dla chłopaka jest katalizatorem, który prowadzi go do konfrontacji z własnymi lękami i pragnieniami. Na koniec, zarówno chłopak, jak i dziewczyna, muszą zmierzyć się z kolejną dziewczyną.

Oshimi łączy psychologiczne napięcie z głębokim portretem młodzieńczych emocji. Postaci stopniowo tracą kontrolę nad swoim życiem, zmagając się z poczuciem winy, wstydu, nieodwracalnymi konsekwencjami swoich działań. Podobnie jak w mandze Krew na szlaku, wszystko jest doskonale zbudowane, odpowiednie napięcie, jednocześnie surowa, autentyczna strona ludzkiej natury, wszystko na swoim miejscu.

Kwiaty zła, to być może opowieść o dojrzewaniu, o relacjach, o których czasami już nie pamiętamy, będąc dorosłymi, ale w jakimś sensie każdy z nas przeżywał podobne wzloty i upadki. Nikt tak do końca nie wyszedł obronną ręka z systemu nauczania, wczesnoszkolnego.. Teraz w wielu takich sprawach jest jeszcze gorzej, niż to było kiedyś. Bo kiedyś faktycznie, nie było social media, co najwyżej był relikt przeszłości jak myspace czy fora dyskusyjne lub lokalne czaty, ale i tak większość czas spędzało się na dworze... a to co robiło sie z chłopakami i dziewczynami... czasami aż ciężko byłoby w to uwierzyć, ale tak było. Teraz dzieciaki sa bardziej ograniczone, wszędzie prawie monitoring, kontrola, telefony. Kiedyś była większa wolność, ale też w wielu kwestiach chodziło o to samo. Niezależnie od czasów, w których żyliśmy, prędzej czy później musimy zmierzyć się z własnymi demonami, oraz odkryć to kim w ogóle jesteśmy...
...wracając do puenty.. ha ha... opowieść o dojrzewaniu, ale zdecydowanie w mroczniejszym tonie, niż większość historii młodzieżowych. Oshimi tym razem porusza tematy, które nieczęsto znajdują swoje miejsce w literaturze, szczególnie w tym gatunku. Pragnienia wyłamania się z konwencji, kwestionowanie moralności czy próby zrozumienia swojej tożsamości w świecie pełnym hipokryzji. To tylko skrawek tego co czeka po przeczytaniu tego tomu.

I kolejna manga tego autora na naszym rynku. Bardzo mnie to cieszy. Uwielbiam oryginalne, mroczne dzieła, które zrywają z nas pewne wytarte schematy i tradycyjne myślenie, ukazując przy tym mroczne i psychologiczne dylematy.

Fascynuje mnie ten mangaka, naprawdę nie sposób odkryć charakterów bohaterów od razu. Wszystko jest skrupulatnie przemyślane, tak, aby na danej...

Głównym bohaterem mangi jest Takao Kasuga. To młody i raczej nieśmiały uczeń mieszkający w małym miasteczku. Chłopak jest pochłonięty przez literaturę i ma wrażenie, że nikt inny w małej mieścinie nie jest w stanie go zrozumieć. Po części to efekt lekkiej obsesji na punkcie ulubionej książki, czyli tomiku poezji Kwiaty zła Charles’a Baudelaire’a. Poza poezją i literatura Kasuga ma jeszcze jedną rzecz w głowie. Jest nią koleżanka z klasy Nanako, która jest obiektem fantazji bohatera.

Pewnego dnia chłopak w przypływie impulsu kranie strój na WF Nanako. Kasuga jest tym niezwykle podniecony, ale ma też straszne wyrzuty sumienia. Bohater nie zdaje sobie sprawy, że tajemnicza i trzymająca się na uboczu dziewczyna z klasy Nakamura była świadkiem kradzieży. Koleżanka nie donosi jednak na chłopaka i zamiast tego proponuje mu nietypowy kontrakt. Poznanie Nakamury na zawsze odmieni życie chłopaka.

Cała recenzja na stronie OperacjaPanda.pl
https://operacjapanda.pl/2024/recenzja-mangi-kwiaty-zla-czyli-trudne-dorastanie

Głównym bohaterem mangi jest Takao Kasuga. To młody i raczej nieśmiały uczeń mieszkający w małym miasteczku. Chłopak jest pochłonięty przez literaturę i ma wrażenie, że nikt inny w małej mieścinie nie jest w stanie go zrozumieć. Po części to efekt lekkiej obsesji na punkcie ulubionej książki, czyli tomiku poezji Kwiaty zła Charles’a Baudelaire’a. Poza poezją i literatura...

KWIATY, KTÓRE WIDZIAŁEM TAMTEGO DNIA

Parę lat temu w moje ręce wpadła seria anime „Aku no Hana”. Obejrzałem, zachwyciłem się, chciałem więcej, na więcej zresztą nawet się zanosiło, ale nie ciąg dalszy nie powstał. Więc chciałem poznać mangę, acz nie złożyło się tak, bym chciał porwać się na jakieś zagraniczne wydanie, pomyślałem, że może w końcu ktoś to wyda u nas. No i właśnie wydało Waneko. I to jak wydało – grube, solidne tomiszcza, które pozwolą nam serię łyknąć szybko i bez przeciągania! Więc cieszy się mi się morda, tym bardziej, że to po prostu kawał świetnego, dojrzałego komiksu. nieco mniej mrocznego, niż anime, przynajmniej jeśli chodzi o wygląd, ale fabularnie to ten sam poziom emocji, psychologicznych gierek i napięcia, który pokochałem w serialu.

Takao Kasuga. Chłopak jakich wiele, może i mol książkowy, może i bardziej wrażliwi, zaczytujący się „Kwiatami zła” Baudelaire’a, ale jednak nastolatek, jak inni, kochający się w szkolnej koleżance i niezdolny nic z tym zrobić. I nagle pewnego dnia nadarza się okazja, impuls, iskra i chłopak zabiera jej strój gimnastyczny. Kiedy zniknięcie ubrania wychodzi na jaw, po szkole rozchodzi się plotka o zboczeńcu, a Kasuga za wszelką cenę stara się odciąć od tego wydarzenia. Ale klasowa dziwaczka, Nakamura, wszystko widziała i… Wiadomo, dochowa tajemnicy, ale ma pewien warunek, warunek, który odmieni życie chłopaka i być może zupełnie go zniszczy!

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2024/03/kwiaty-za-1-shuzo-oshimi.html

KWIATY, KTÓRE WIDZIAŁEM TAMTEGO DNIA

Parę lat temu w moje ręce wpadła seria anime „Aku no Hana”. Obejrzałem, zachwyciłem się, chciałem więcej, na więcej zresztą nawet się zanosiło, ale nie ciąg dalszy nie powstał. Więc chciałem poznać mangę, acz nie złożyło się tak, bym chciał porwać się na jakieś zagraniczne wydanie, pomyślałem, że może w końcu ktoś to wyda u nas. No i...

W 2024 r. mieliśmy już okazję zaznajomić się z oryginalną twórczością Shuzo Oshimi za sprawą mangi Krew na szlaku. Teraz mamy szansę zagłębić się w kolejną z jego wciągających historii psychologicznych, pt. Kwiaty zła. Co mają ze sobą wspólnego pewien nastolatek, Charles Baudelaire i przekraczające granice przyzwoitości dziewczyna? Między innymi o tym przekonujemy się z lektury pierwszego tomu.

Sama manga doczekała się 11 tomów, ale wydawnictwo Waneko przygotowało dla czytelników podwójne wydanie. To znaczy, w ramach polskiej wersji na Kwiaty zła będzie składać się więcej niż jeden tomik oryginału. Tak. Czeka nas zwiększona dawka wrażeń, a uwierzcie mi, że ten tytuł dostarcza ich całe mnóstwo. Warto tylko nadmienić, że już ten pierwszy tom to niemal 600 stron wciągającej historii!

Głównym bohaterem tej historii jest sprawiający wrażenie zupełnie normalnego i przeciętnego nastolatka Takao Kasuga. Generalnie, nie rzuca się w oczy. Lubi czytać książki i pozostaje na uboczu klasy. Nie jest jednak odludkiem, ma kolegów z którymi na bieżąco rozmawia, choć uważa, że większość rówieśników go nie rozumie. Podkochuje się też w najpiękniejszej i najmądrzejszej dziewczynie w klasie Saeki Nanako, którą idealizuje do granic możliwości.

Historia zaczyna się może dość niepozornie, ale wszystko zmienia się w momencie gdy Takao znajduje po lekcjach pozostawiony przez Nanako strój gimnastyczny. Wtedy też daje się ponieść swoim rządzom, niewątpliwie związanym z okresem dojrzewania. Dotyka go i wącha, czując że robi źle, ale nie mogąc się od tego powstrzymać. Ktoś jednak to dostrzegł, a spanikowany chłopak zabiera strój ze sobą i ucieka do domu. W tym momencie zaczyna się naprawdę nietypowa historia o dojrzewaniu i odnajdywaniu własnego ja.

Tym właśnie są Kwiaty zła. Przynajmniej na podstawie pierwszego tomu można tak wywnioskować. Shuzo Oshimi idealnie uchwycił to jak skomplikowany i pełny turbulencji jest ten okres w życiu nastolatków. Zarazem stworzył naprawdę złożoną, oryginalną i wciągającą historię psychologiczną, która jest tym bardziej wiarygodna, że inspirował się w niej niektórymi osobami, miejscami, czy nawet doświadczeniami z własnej przeszłości.

To niesamowite jak wyrzuty sumienia ścierają się z instynktem wewnątrz Takao. Z jednej strony chce wyznać wszystkie swoje winy, a z drugiej śmiertelnie obawia się tego, co się stanie gdy tego dokona. W tej atmosferze stresu, niepewności i pewnego zboczenia utrzymuje go pyskata, nie dająca sobie w kaszę dmuchać koleżanka z klasy, outsiderka pełną gębą Sawa Nakamura. To ona poznaje jego tajemnicę i zawiera z nim kontrakt, który rozpoczyna naprawdę dziwaczną grę między dwojgiem nastolatków.

Nakamura to wspaniała postać. Charyzmatyczna, oryginalna, charakterna, a jednocześnie nieprzenikniona. Drze kartkówki na oczach nauczyciela, wygarnia belfrom co o nich myśli, trzyma się z dala od wszystkich, a my nie mamy pojęcia dlaczego. Gdy nawiązuje nietypową relację z Takao pytań pojawia się jeszcze więcej, choć przynajmniej dostajemy pewien wgląd w jej psychikę. Zdaje się bowiem, że chciałaby uciec od wszystkiego, od szkoły i małego, zapyziałego miasteczka, w którym mieszka, ale czy aby na pewno?

Kwiaty zła to niesamowita huśtawka emocji. Autor te emocje doskonale uchwycił i świetnie nimi balansuje. W jednej chwili Takao może myśleć, że w końcu wszystko zaczyna się układać tak jakby tego chciał, by w następnej pojawiła się Nakamura i nakazała mu udać się na randkę z Nanako, nosząc pod ciuchami skradziony strój gimnastyczny. Mamy tu więcej takich naprawdę porąbanych scen, które pewnie większości filozofów się nie śniły, a one tylko zwiększają naszą uwagę i jeszcze bardziej wciągają nas w historię opisaną na kartach mangi.

Fajnie, że autor nie spieszy się tutaj z niczym. Pozwala historii żyć własnym życiem i rozwijać się naturalnym tempem. To kolejny z plusów, który czyni lekturę wciągającą, na swój sposób przyjemną, ale momentami także straszną. Straszną bo dzieją się tutaj rzeczy, których większość dorosłych nie chciałaby doświadczyć ze strony nastolatków, czy swoich dzieci. Z drugiej strony Kwiaty zła mogą odkryć przed nami prawdę o nas samych, bo kto w dzieciństwie, np. nie kłamał, bojąc się jednocześnie konsekwencji jakie takie kłamstwa mogą przynieść? To tytuł, który emocjonalnie was wytarga, ale z pewnością zachwyci każdego miłośnika mangi.

W 2024 r. mieliśmy już okazję zaznajomić się z oryginalną twórczością Shuzo Oshimi za sprawą mangi Krew na szlaku. Teraz mamy szansę zagłębić się w kolejną z jego wciągających historii psychologicznych, pt. Kwiaty zła. Co mają ze sobą wspólnego pewien nastolatek, Charles Baudelaire i przekraczające granice przyzwoitości dziewczyna? Między innymi o tym przekonujemy się z...