Po spokojnym opisie poszukiwania domu w Asgardzie, Njord trafia do Midgardu, gdzie nie dając się poznać, pomaga ludziom korzystając ze swojej boskiej mocy. Jak na tak niewielką lektturę, zapakowano w nią wiele treści, wspominając też o olbrzymce Skaldi, jej wyborze na męża i późniejszym pożyciu małżonków.
Przyjemna lektura, szczególnie, że ostatnie tomy serii Hachette pozostawiają coraz więcej do życzenia.

Część popularnonaukowa kontynuje tematykę wpraw, odkryć wysp Północy.

Po spokojnym opisie poszukiwania domu w Asgardzie, Njord trafia do Midgardu, gdzie nie dając się poznać, pomaga ludziom korzystając ze swojej boskiej mocy. Jak na tak niewielką lektturę, zapakowano w nią wiele treści, wspominając też o olbrzymce Skaldi, jej wyborze na męża i późniejszym pożyciu małżonków.
Przyjemna lektura, szczególnie, że ostatnie tomy serii Hachette...

Njord, na bazie porozumienia między Wanami i Asami przebywa w Asgardzie już od dłuższego czasu. W związku z tym Odyn proponuje mu zbudowanie własnego pałacu, blisko morza, aby Njord mógł postawić obok stocznię. Tak oto powstaje Noatun.

Pewnego dnia Njord, za pomocą magicznego zaklęcia, zostaje wezwany do Midgardu. W pewnej wiosce została zatruta ziemia i zostaje o to posądzona niewinna kobieta. Njord decyduje się pomóc.

Skadi, córka Thiaziego z Thrymheimu wyrusza do Asgardu w poszukiwaniu sprawiedliwości za śmierć ojca. Nie spodziewa się jaką rekompensatę szykuje dla niej Odyn.

Część popularno-naukowa zawiera informacje o wikingu Ottarze i jego wędrówkach.

Njord, na bazie porozumienia między Wanami i Asami przebywa w Asgardzie już od dłuższego czasu. W związku z tym Odyn proponuje mu zbudowanie własnego pałacu, blisko morza, aby Njord mógł postawić obok stocznię. Tak oto powstaje Noatun.

Pewnego dnia Njord, za pomocą magicznego zaklęcia, zostaje wezwany do Midgardu. W pewnej wiosce została zatruta ziemia i zostaje o to...

Saga bogów Asgardu jest chyba moją ulubioną w tej serii. Akurat ta książka prezentuje nam losy Njorda – ojca Frei i Freja. Nie ma o nim zbyt wielu wzmianek, więc pozycja stara się połączyć wszystkie związane z nim mity. I dobrze.

Sporym minusem jest jednak słabe zaakcentowanie znaczenia mitu o ślubie ze Skadi. Czytałem o wersji tej opowieści, w której olbrzymka jest zawiedziona swoim wybrankiem nie dlatego, że jest starszy niż powinien być (jak tutaj),ale dlatego, że nie jest Balderem (Skadi wybrała boga o najjaśniejszych stopach; sądziła, że należą one do świetlistego Baldera, ale popełniła błąd – były to stopy Njorda, ciągle myte przez morską wodę, po której stąpał).

Poza tym fajnie byłoby podkreślić ideę związku na odległość boga i olbrzymki oraz ich dziewięciu spędzanych razem nocy. To w gruncie rzeczy mit o Persefonie i Hadesie.

Saga bogów Asgardu jest chyba moją ulubioną w tej serii. Akurat ta książka prezentuje nam losy Njorda – ojca Frei i Freja. Nie ma o nim zbyt wielu wzmianek, więc pozycja stara się połączyć wszystkie związane z nim mity. I dobrze.

Sporym minusem jest jednak słabe zaakcentowanie znaczenia mitu o ślubie ze Skadi. Czytałem o wersji tej opowieści, w której olbrzymka jest...