Być może książka za trudna na ten moment, bo w moim odczuciu trochę nudna i mało konkretna.

Być może książka za trudna na ten moment, bo w moim odczuciu trochę nudna i mało konkretna.

Książka tę traktuje jako wstęp do rozważań kontemplacyjnych., która zawiera kilka ważnych wskazówek.

Książka tę traktuje jako wstęp do rozważań kontemplacyjnych., która zawiera kilka ważnych wskazówek.

Oczekiwałem, że znajdę w tej książeczce trochę inspirujących porad dotyczących życia duchowego, zwłaszcza w jego wymiarze kontemplacyjnym oraz próbę odpowiedzi na pytanie, jak mądrze łączyć elementy religijności Wschodu z praktyką wiary chrześcijańskiej. Taka obietnica wynikała, przynajmniej pośrednio, ze wstępu do rozważań.

Tymczasem otrzymałem nużącą dawkę teologii, pełną powtórzeń i określeń zaczerpniętych z liturgiczno-seminaryjnej frazeologii. Na przykład: "Wniebowstąpienie jest powrotem Chrystusa do serca całego stworzenia, gdzie teraz przebywa w swym ubóstwionym człowieczeństwie". Takich zdań serwuje nam ojciec Keating całe mnóstwo.

Żeby jednak być sprawiedliwym, muszę przyznać, że lektura zawiera nieco wartościowych spostrzeżeń i informacji. Oto te, które wynotowałem:
1) Cisza wewnętrzna to przeżycie jakiegoś bardzo głębokiego, wszystko obejmującego pokoju, odczuwanie przyjemności oraz subtelnej radości, a wszystko to dzieje się równocześnie. Są w nas drzwi, zazwyczaj zamknięte, które jednak czasami ktoś otwiera. I wtedy czujemy się w domu. To doświadczenie, którego się nie zapomina.
2) Oddalenie od Boga pierwszych rodziców skutkuje "bólem samoświadomości".
3) Monastycyzm chrześcijański zrodził się w 1 połowie IV w. w Egipcie, Syrii, Azji Mniejszej.
4) Ewargiusz z Pontu: modlitwa to odsunięcie na bok myśli, Jan z Damaszku: modlitwa to rozmowa umysłu (intelektu i woli) z Bogiem.
5) Modlitwa kontemplacyjna polega na pielęgnowaniu wewnętrznej ciszy poprzez: A) ciszę zewnętrzną B) szczególny rodzaj samotności C) wyzbycie się chęci posiadania.
6) Cierpienie jest świadomym doświadczaniem bólu. Postawa ofiary może przemienić cierpienie w radość. Rozpacz to cierpienie, które nie zdołało niczego nauczyć.
7) Chrystus objawia nam się w taki sposób, na jaki pozwala stopień uformowania naszego sumienia.
8) Wiele prawd ewangelicznych zatrzymujemy na poziomie umysłu, gnieżdżą się one tam, nie trafiając do serca.

Oczekiwałem, że znajdę w tej książeczce trochę inspirujących porad dotyczących życia duchowego, zwłaszcza w jego wymiarze kontemplacyjnym oraz próbę odpowiedzi na pytanie, jak mądrze łączyć elementy religijności Wschodu z praktyką wiary chrześcijańskiej. Taka obietnica wynikała, przynajmniej pośrednio, ze wstępu do rozważań.

Tymczasem otrzymałem nużącą dawkę teologii,...