Część w niedzielę. Za oknem cały czas utrzymuje się piękna pogoda, więc cały czas korzystam i każdą wolną chwilę spędzam w ogrodzie. Co teraz czytacie?

Dziś chcę Wam przedstawić książkę pod tytułem „Dźwięki samotności” M.E. Kulesza, wydawnictwo Novae Res.

Marlena młoda kobieta, która próbuje uwolnić się od przeszłości, pijanego ojca, wrzasków i ciągłych awantur matki. Niestety nie jest to łatwe, pomimo że mieszka daleko od rodzinnego domu to jest na każde zawołanie rodziców. Pewnego dnia staje przed szansą, o której marzyła ma poprowadzić wywiad z prezydentem. Jednak program zmienia się w tragikomedię. Od tego momentu życie Marleny to huragan emocji, a na jaw wychodzi coraz więcej rodzinnych tajemnic.

„Dźwięki samotności” jest książką debiutancką autorki i jednocześnie jedną z trudniejszych jakie ostatnio miałam okazję czytać. Otrzymałam sporą dawkę emocji i praktycznie one towarzyszyły mi przez całą książkę. Autorka porusza sporo ważnych i trudnych tematów dotyczących życia dziecięcego oraz nastoletniego, a następnie dorosłego Marleny. Pokazuje nam jak trudne jest dzieciństwo i dorastanie w rodzinie dotkniętej problemem alkoholowym. Pokazanie walki z traumami z przeszłości już w życiu dorosłym, co wcale nie jest łatwe bo przeszłość idzie za kobietą krok, w krok. A do tego wszystkiego diagnoza i choroba, z którą będzie trzeba żyć oraz walczyć.

Książka pokazuje nam świat, który dotyka wiele rodzin alkohol, przemoc, awantury i w tym świecie dzieci, które później muszą zmagać się ze skutkami tego świata w dorosłym życiu.

„Dźwięki samotności” to książka trudna, która zawiera dość dużą dawkę emocji, porusza sporo ważnych tematów, o których warto mówić głośno.

Książkę Wam polecam.

Część w niedzielę. Za oknem cały czas utrzymuje się piękna pogoda, więc cały czas korzystam i każdą wolną chwilę spędzam w ogrodzie. Co teraz czytacie?

Dziś chcę Wam przedstawić książkę pod tytułem „Dźwięki samotności” M.E. Kulesza, wydawnictwo Novae Res.

Marlena młoda kobieta, która próbuje uwolnić się od przeszłości, pijanego ojca, wrzasków i ciągłych awantur matki....

W ten słoneczny i jeszcze dla mnie urlopowy dzień pragnę Wam recenzować książkę „Dźwięki samotności” autorstwa M.E. Kuleszy, która jest jej debiutem.

Nie ukrywam była to jedna z trudniejszych pozycji dla mnie do przeczytania w ostatnim czasie. Marlena Chaosek, główna bohaterka, przeżywa stany depresyjne spowodowane przeżyciami z przeszłości. Jej dzieciństwo to pijany ojciec, do którego wciąż mimo swoich obietnic wracała matka Marleny oraz jej siostra, która uciekała przed tym zaburzonym domem w książkową rzeczywistość.

Dorosła Marlena próbuje sobie radzić z traumami z przeszłości u różnych psychoterapeutów lecz nie widzi pozytywnych skutków tych działań. Sprawia to, że zniechęca się bardzo do psychoterapii. Niestety jej zmienne stany emocjonalne, nie ustępują, a jeden z nich doprowadza do tego, że program telewizyjny, który poprowadziła w zastępstwie, stał się porażką i tematem dla prasy. Przez co nasza główna bohaterka traci pracę oraz wizerunek w mediach.

Czy Marlenie uda się po tym wszystkim dojść do siebie? Czy poradzi sobie z demonami przeszłości i odzyska emocjonalną równowagę?

Powieść niesie ze sobą duży ładunek emocjonalny, przez co osoby wrażliwe takie jak ja, mogą potrzebować chwili przerwy od lektury. Mimo to myślę, że jest to pozycja warta uwagi ze względu na trudne tematy jakie podejmuje. Jest to m.in. dorastanie i życie w rodzinie z problemem alkoholowym, wpływ traumy na dorosłe życie oraz postawienia diagnozy, jak i same życie z chorobą psychiczną.

Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od @wydawnictwo_novaeres (współpraca reklamowa) 🩷.

W ten słoneczny i jeszcze dla mnie urlopowy dzień pragnę Wam recenzować książkę „Dźwięki samotności” autorstwa M.E. Kuleszy, która jest jej debiutem.

Nie ukrywam była to jedna z trudniejszych pozycji dla mnie do przeczytania w ostatnim czasie. Marlena Chaosek, główna bohaterka, przeżywa stany depresyjne spowodowane przeżyciami z przeszłości. Jej dzieciństwo to pijany...

"Dźwięki samotności" to powieść, której główna bohaterka, Marlena Chaosek, musi zmierzyć się z trudnymi przeżyciami z dzieciństwa oraz traumatycznymi doświadczeniami dorosłego życia. Autorka ukazuje w niej walkę z traumami i poszukiwanie równowagi emocjonalnej.
Historia Marleny to opowieść o trudnym dzieciństwie spędzonym na wsi, gdzie otoczenie rodziców było dalekie od ideału. Ojciec alkoholik, bierna matka i mała, zlękniona dziewczynka stanowią tło dla jej doświadczeń. Książka skupia się na próbach pokonania traum i przemianie w silną, niezależną kobietę.
Niestety, mimo interesującego tematu, warsztat pisarski autorki nie przypadł mi do gustu. Zarzuty kieruję w stronę sposobu przedstawienia historii i irytacji, którą wywołała. Nie potrafiłam wczuć się w opowieść i traktowałam czytanie jako irytujący obowiązek. Brak elementu trzymającego w napięciu sprawił, że brakowało mi zachęty do kontynuowania lektury.
Krytyka tej pozycji skupia się również na głównej bohaterce, Marlenie. Uważam, że nie dało się polubić tej postaci, szczególnie po niefortunnych wydarzeniach związanych z jej pracą dziennikarki. Moment, w którym bohaterka prowadzi kontrowersyjny program telewizyjny, uznałam za punkt, który niekorzystnie wpłynął na odbiór postaci.
Mimo krytyki, dostrzegam wartość w książce, widząc w niej odzwierciedlenie drastycznego wpływu choroby psychicznej na życie człowieka. Książka ukazuje, że walka z chorobą psychiczną może być przerażająca i prowadzić do załamania. Współczuję bohaterce i docenia różnorodność tonacji w opowieści, od zabawnych po groźne i groteskowe momenty.

Podsumowując, "Dźwięki samotności" to książka, która porusza trudne tematy i ukazuje walkę z traumą. Pomimo krytyki dotyczącej warsztatu pisarskiego i prezentacji historii, dostrzegam wartość w przekazie dotyczącym choroby psychicznej i jej wpływu na życie człowieka.
Moja ocena: 6/10

"Dźwięki samotności" to powieść, której główna bohaterka, Marlena Chaosek, musi zmierzyć się z trudnymi przeżyciami z dzieciństwa oraz traumatycznymi doświadczeniami dorosłego życia. Autorka ukazuje w niej walkę z traumami i poszukiwanie równowagi emocjonalnej.
Historia Marleny to opowieść o trudnym dzieciństwie spędzonym na wsi, gdzie otoczenie rodziców było dalekie od...

Gdy twoje życie jest jedną wielką awanturą, musisz w końcu trzasnąć drzwiami

Dzieciństwo Marleny nie należało do pięknych i spokojnych – awantury, krzyki, pijany ojciec. To nie jest środowisko w jakim powinno wychowywać się dziecko, a jednak niestety często tak się zdarza.

A to, co działo się w dzieciństwie ma wpływ na całe nasze życie. Dlatego teraz, jako dorosła kobieta, Marlena próbują poradzić sobie z demonami przeszłości na psychoterapii. A wcale nie jest łatwo odciąć się od rodziny.

W życiu jednak wiele rzeczy zmienia się szybko i niespodziewanie, okazję pojawią się jakby znikąd. Tak się stało, kiedy w zastępstwie za kolegę miała przeprowadzić wywiad z prezydentem.

Wiele emocje jednak nie zawsze są dobre w pracy. Załącza gdy gra się w Twistera, a prasa wyciąga zdjęcia z kontekstu.

To wydarzenia także zmienia życie Marleny. Jak poradzi sobie ze zmianami, wyzwaniami i rodzinnymi tajemnicami?

Nieco niecodzienna, a nawet troszkę dziwna książka. Mimo to powoduje obraz emocjonalny ludzi z ciężkim dzieciństwem i siłę, aby mimo to iść dalej. Ciekawa.

Gdy twoje życie jest jedną wielką awanturą, musisz w końcu trzasnąć drzwiami

Dzieciństwo Marleny nie należało do pięknych i spokojnych – awantury, krzyki, pijany ojciec. To nie jest środowisko w jakim powinno wychowywać się dziecko, a jednak niestety często tak się zdarza.

A to, co działo się w dzieciństwie ma wpływ na całe nasze życie. Dlatego teraz, jako dorosła...

Każde dziecko marzy o kochającej rodzinie, która zapewnia mu bezpieczeństwo i szczęśliwe dzieciństwo. Rodzicach, którzy gotowi są wysłuchać, wspierać i pomagać. Rodzicach, którzy chętnie spedzą z nim czas na zabawie, wspólnych spacerach i wycieczkach. Jednak co, jeśli na myśl o domu, zamiast wizji beztroski, śmiechu i spokoju, kilkulatek ma zły w oczach a jego serce nie bije szybciej z ekscytacji a strachu? Co dzieje się z dzieckiem, dla którego te marzenia, pozostają jedynie marzeniami?

Marlena Chaosek dorastała w domu, pełnym awantur, złości, wyzwisk i alkoholu. Pijany ojciec, awanturująca się matka i starsza siostra, która zdawała się nie reagować na to co dzieje się dookoła.
Marlena dorastała w ciągłym lęku. Cały czas w gotowości, aby rzucić się do ucieczki. Marzyła, aby matka zostawiła ojca, albo by ten w cudowny sposób zniknął z powierzchni ziemi.
Jako dorosła już kobieta, pracuje w telewizji. Nagły stan euforyczny, jakiego doświadcza, zmienia program, który miała poprowadzić, w jedną wielką katastrofę.
Namówiona przez siostrę, udaje się do psychiatry, który stawia diagnozę, choć nie łatwą do zaakceptowania.
Kobieta walczy ze swoimi demonami z przeszłości.
Czy wygra? Osiągnie w końcu wymarzony spokój i szczęście?

Na kartach powieści poznajemy trudne losy głównej bohaterki i śledzimy jej zmagania z traumą z dzieciństwa. Trudno było mi czytać o lęku, jaki wywoływał w dziewczynie, jej własny ojciec. W wypowiedziach bohaterów, chociaż nie było to nagminne, pojawiały się jednak wulgaryzmy. Nie przeszkadzały mi w czytaniu, jednak dla osób, które ich nie lubią, mogą być kłopotliwe.
Chociaż tematyka poruszona w powieści, nie należy do lekkich i przyjemnych, czytanie szło mi bardzo szybko.
Chętnie sięgałam po książkę i kibicowałam bohaterce, jednak ta historia mnie nie porwała. Brakowało mi tu trzymających w napięciu zdarzeń i emocjonujących zwrotów akcji. Fabuła ciekawa i spokojna. Jak dla mnie, zbyt spokojna Oczekiwałam czegoś więcej. Nie mniej jednak, książka ciekawa, przybliżająca ważny problem choroby dwubiegunowej.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Każde dziecko marzy o kochającej rodzinie, która zapewnia mu bezpieczeństwo i szczęśliwe dzieciństwo. Rodzicach, którzy gotowi są wysłuchać, wspierać i pomagać. Rodzicach, którzy chętnie spedzą z nim czas na zabawie, wspólnych spacerach i wycieczkach. Jednak co, jeśli na myśl o domu, zamiast wizji beztroski, śmiechu i spokoju, kilkulatek ma zły w oczach a jego serce nie...

Marlena Chaosek zostaje zwolniona z pracy z powodu niekonwencjonalnego i co tu dużo mówić - żenującego sposobu poprowadzenia wywiadu z prezydentem Polski w telewizji. Nie była wtedy sobą. Kobieta jest zagubiona, nie rozumie dlaczego zachorowała na ChAD, tym bardziej, że w jej rodzinie nigdy wcześniej takiego przypadku nie zdiagnozowano. Ale czy oby na pewno?

Matka Marleny widzi tylko swój czubek nosa, ojciec – nic oprócz kieliszka, siostra spełnia się zawodowo gdzieś w świecie. A Marlena zostaje sama ze swoim problemem, chociaż jeśli zapłaci za wizytę u psychoterapeuty, to może liczyć na zrozumienie. Może się wygadać, powspominać, takie życie. W życiu bohaterki pojawia się mężczyzna, i to czyni tę historię lżejszą.

Myślę, że książka ta ma w sobie pewną wartość, ponieważ pokazuje, w jak drastyczny sposób choroba psychiczna odbiera kontrolę nad życiem, że można się przerazić. Podobnie jak można się załamać z podejścia ludzi (w tym cywilizowanym świecie) do chorób psychicznych. Współczułam bohaterce. Miejscami było zabawnie, miejscami groźnie, miejscami groteskowo, miejscami spokojnie. Nie czytałam tej książki z wypiekami na twarzy, ale polubiłam Marlenę, i nie żałuję że poznałam jej losy.

Marlena Chaosek zostaje zwolniona z pracy z powodu niekonwencjonalnego i co tu dużo mówić - żenującego sposobu poprowadzenia wywiadu z prezydentem Polski w telewizji. Nie była wtedy sobą. Kobieta jest zagubiona, nie rozumie dlaczego zachorowała na ChAD, tym bardziej, że w jej rodzinie nigdy wcześniej takiego przypadku nie zdiagnozowano. Ale czy oby na pewno?

Matka Marleny...

Opis książki zachęcił mnie do sięgnięcia po tę historię. I nie będę ukrywać, że już na samym początku się mocno zawiodłam.

Marlena to kobieta, której dzieciństwo nie było kolorowe. Dorastała na wsi pośród krzyków matki i pijanego ojca. Jako dorosła kobieta poddaje się terapii, aby pokonać dręczące ją lęki. Pewnego dnia dostaje od losu ogromną szansę, ma przeprowadzić bardzo ważny wywiad. Będąc pod wpływem silnych emocji, kobieta nie daje rady sprostać temu zadaniu, przez co zostaje zwolniona.

“Pamiętam dzień, w którym pomyślałam, że tylko śmierć mojego ojca przyniosłaby mi spokój. Mnie i mojej matce. Była sobota, 27 stycznia 2001 roku, miałam wtedy czternaście lat.”

“Dźwięki samotności” przedstawiają trudne losy głównej bohaterki, która zmaga się z traumą. I jak nie przeszkadzają mi w książce ciężkie i drażliwe tematy, to w tej pozycji irytowało mnie praktycznie wszystko. Historia miała duży potencjał, jednak sposób jej przedstawienia moim zdaniem działa bardzo na jej niekorzyść, przynajmniej w moim odczuciu.

Warsztat pisarski autorki całkowicie nie trafił w moje gusta. Wręcz zniechęcał mnie do brnięcia dalej i poznawania losów Marleny. Nie potrafiłam wczuć się w historię do tego stopnia, że już po czterdziestu stronach chciałam przerwać czytanie. Jedyne, co mi towarzyszyło, to irytacja i nadzieja, że książka nie wprowadzi mnie w zastój. Nie będę ukrywać, zmuszałam się do czytania jej i to bardzo, mimo to nie skończyłam książki w całości. Po przeczytaniu pięćdziesięciu procent poddałam się i przerwałam czytanie. Czytając ją, strasznie się męczyłam. Opisy, jak i sama akcja, nie zachęcały mnie do poznawania dalszych losów bohaterki. Brakowało mi tutaj elementu, który trzymałby w napięciu i zachęcał do dalszego czytania.

Nie byłam w stanie polubić Marleny, zniechęciła mnie do siebie już w pierwszych dwóch rozdziałach. Najbardziej na moją niechęć wpłynął moment, w którym prowadziła program telewizyjny. Rozumiem, że dziennikarze mogą działać w kontrowersyjny sposób, ale moim zdaniem to, co zrobiła bohaterka, było grubym przegięciem.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Opis książki zachęcił mnie do sięgnięcia po tę historię. I nie będę ukrywać, że już na samym początku się mocno zawiodłam.

Marlena to kobieta, której dzieciństwo nie było kolorowe. Dorastała na wsi pośród krzyków matki i pijanego ojca. Jako dorosła kobieta poddaje się terapii, aby pokonać dręczące ją lęki. Pewnego dnia dostaje od losu ogromną szansę, ma przeprowadzić...

Dziś przychodzą do Was z recenzją książki, która już na zawsze będzie zajmowała bardzo ważne miejsce w moim sercu. Niepozorna okładka, niewielka objętość a zawartość tak emocjonalna, że czasem brakło mi tchu.

Marlena Chaosek to kobieta, której dzieciństwo upłynęło na wsi. Ojciec alkoholik, biernie przyglądająca się temu matka i mała zlękniona dziewczynka... Jako dorosła kobieta poddaje się terapii by przepracować dręczące ją traumy.
Pewnego dnia Marlena dostaje od losu ogromną szansę by przeprowadzić wywiad z prezydentem. Będąc w stanie euforyczego pobudzenia kobieta sprawia, że wywiad staje się jedną wielką porażką. Kobieta zostaje zwolniona, a sprawa nagłośniona przez media.
Od tej pory jej życie to prawdziwy emocjonalny huragan. Czy uda się jej posklejać swoją codzienność, odnaleźć równowagę i spokój?

Dźwięki samotności to bardzo ale to bardzo emocjonalna książka. Napisana lekkim i przyjemnym językiem niesie za sobą ogromny ładunek emocjonalny. Tytułowa samotność to uczucie które w ogromnym stopniu dotyczy każdego z bohaterów. Śmierć bliskich, choroba alkoholowa, skrywane latami tajemnice, żałoba i lęk przed tym co przyniesie kolejny dzień.

Polecam całym ❤️

Dziś przychodzą do Was z recenzją książki, która już na zawsze będzie zajmowała bardzo ważne miejsce w moim sercu. Niepozorna okładka, niewielka objętość a zawartość tak emocjonalna, że czasem brakło mi tchu.

Marlena Chaosek to kobieta, której dzieciństwo upłynęło na wsi. Ojciec alkoholik, biernie przyglądająca się temu matka i mała zlękniona dziewczynka... Jako dorosła...