Abstrakcyjna, czysto surrealistyczna książeczka dla dzieci, ani nie mająca zbornej fabuły, ani nic konkretnego nie przekazująca czytelnikowi - może poza ukazaniem ogólnej biedy przedwojennej Polski (w końcu tekst powstał w 1934 roku). Ot, co autorowi do głowy wpadło, to wrzucił w treść, byle było dziwniej. Prawdopodobnie gdyby zależało to od samego Gałczyńskiego, książeczka nigdy nie wyszłaby drukiem, ale że był popularnym poetą, po śmierci wygarnięto wszystko, co jeszcze zostało w szufladzie, i puszczono w świat.

Przez ten surrealizm i brak linearności bajka może podobać się dzieciom, ale trudno uznać ją za wartościową lekturę. Jeśli zaś już sięgać po książeczkę, to chyba tylko po pierwsze wydanie, z 1958 roku, ze względu na całkiem ładne malowidła Stanisława Zamecznika. Późniejsze edycje były albo takie sobie (Heidrich),albo wręcz brzydkie (Micińska).

Abstrakcyjna, czysto surrealistyczna książeczka dla dzieci, ani nie mająca zbornej fabuły, ani nic konkretnego nie przekazująca czytelnikowi - może poza ukazaniem ogólnej biedy przedwojennej Polski (w końcu tekst powstał w 1934 roku). Ot, co autorowi do głowy wpadło, to wrzucił w treść, byle było dziwniej. Prawdopodobnie gdyby zależało to od samego Gałczyńskiego, książeczka...

To ulubiona książka mojego syna! On wystawił ocenę na 10! Od 2 lat książka ta znajduje się w stałym repertuarze książeczek przed spaniem. Była w przedszkolu, gdy dzieci miały przynieść swoje ulubione książki. Okazało się, że dzieci chciały słuchać o przygodach młynka i inną o królewnach i smoku. Także Młynek rządzi! Bardzo polecamy te pięknie ilustrowaną książeczkę!

To ulubiona książka mojego syna! On wystawił ocenę na 10! Od 2 lat książka ta znajduje się w stałym repertuarze książeczek przed spaniem. Była w przedszkolu, gdy dzieci miały przynieść swoje ulubione książki. Okazało się, że dzieci chciały słuchać o przygodach młynka i inną o królewnach i smoku. Także Młynek rządzi! Bardzo polecamy te pięknie ilustrowaną książeczkę!

To druga książka Gałczyńskiego czytana dzieciom i wrażenia znacznie słabsze niż przy "Bu i Af". Czytało się szybko i... nudno. Być może to już inna epoka, a być może Gałczyński winien zostać przy poezji. Mnie nie podobało się wcale, dzieciom trochę bardziej, ale zachwytów nie było. Zostańmy przy tym, że Gałczyński był poetą.

To druga książka Gałczyńskiego czytana dzieciom i wrażenia znacznie słabsze niż przy "Bu i Af". Czytało się szybko i... nudno. Być może to już inna epoka, a być może Gałczyński winien zostać przy poezji. Mnie nie podobało się wcale, dzieciom trochę bardziej, ale zachwytów nie było. Zostańmy przy tym, że Gałczyński był poetą.

Rozkosznie staroświecka bajka (została napisana w 1934 r.) o groteskowych perypetiach starego młynka do kawy. Pełna absurdalnego humoru, o nieco surrealistycznym charakterze. Jednak szczególnym atutem tego wydania są absolutnie genialne ilustracje Stanisława Zamecznika. Prawdziwa perełka!

Rozkosznie staroświecka bajka (została napisana w 1934 r.) o groteskowych perypetiach starego młynka do kawy. Pełna absurdalnego humoru, o nieco surrealistycznym charakterze. Jednak szczególnym atutem tego wydania są absolutnie genialne ilustracje Stanisława Zamecznika. Prawdziwa perełka!

Ponownie czytam tę książeczkę, tym razem dla wnuków...

Ponownie czytam tę książeczkę, tym razem dla wnuków...