Przepis na książkę - przepisać fragmenty innych publikacji, złożyć je chaotycznie w całość, niezbyt wylewnie skomentować i "dzieło" gotowe.
Szkoda, że przy tym przepisywaniu autor nie zawsze uważał, co robi, bo w kilku miejscach dane są sprzeczne lub niespójne.
Plus za bibliografię, bo przynajmniej pozostaje zbiór pozycji do lektury dla tych, którzy chcą zgłębić ten ciekawy temat.

Przepis na książkę - przepisać fragmenty innych publikacji, złożyć je chaotycznie w całość, niezbyt wylewnie skomentować i "dzieło" gotowe.
Szkoda, że przy tym przepisywaniu autor nie zawsze uważał, co robi, bo w kilku miejscach dane są sprzeczne lub niespójne.
Plus za bibliografię, bo przynajmniej pozostaje zbiór pozycji do lektury dla tych, którzy chcą zgłębić ten ciekawy...

Historyczne czytadło - szału nie ma.

Historyczne czytadło - szału nie ma.

O bezwzględnych katach z czasów Drugiej Wojny Światowej powstało wiele pozycji. Ich przypadki analizowano z różnej perspektywy. Brano pod uwagę zarys psychologiczny, pod uwagę brano ich dzieciństwo, nastoletnie lata, czy fascynację szeroko pojętą polityką. W obszernych monografiach nie brakowało również działalności z okresu bycia ważną postacią w czasie wojennej zawieruchy. W kontekście postaci mówiło się o żonach, czasem kochankach, ale i dzieciach. Jednak temat latorośli poruszany był dość nieznacznie. Pora oddać im głos i sprawdzić, jak to jest być dzieckiem nazisty.

To moje drugie spotkanie z autorem. I mogę śmiało powiedzieć, że kolejny raz się nie zawiodłam. Autor w poszczególnych rozdziałach omawia sytuacje dzieci najważniejszych i najbardziej krwawych nazistów. Nie brak tu Kata z Płaszowa, czy Anioła Śmierci, czy innych ważnych postaci. Nie grają oni jednak pierwszych skrzypiec, ale ich potomstwo. Synowie, córki, którzy przez całe życie noszą, bądź nosili na swych barkach ojcowskie brzemię. Oczywiście w kontekście omawianego zagadnienia odnajdziemy treści, które przedstawiają konkretną nestora, ale są to bardzo skrótowe, wręcz najważniejsze informacje. Co jest zresztą zrozumiałe, bo nie można mówić o dzieciach, bez fundamentów rodzinnych.

Miejscami, ale tylko miejscami wkrada się chaos, ale autor ma taki styl pisania. Lubi o czymś lub o kimś mówić w obszerny sposób, by następnie wrócić do myśli czy postaci sprzed paru kartek. Nie mniej jednak nie jest to jakiś duży zarzut w stronę Molendy. Przede wszystkim autor, korzystając z różnych, dostępnych źródeł starał się zagłębić w temat i pokazać czytelnikowi, jak dzieci widziały swoich ojców. W książce znajdziemy całą paletę uczuć i emocji. Od zachwytu i wybielania biografii nazistów, po przyjęcie i zatwierdzenie historii, aż po całkowite odrzucenia członka rodziny. Nie tylko poprzez zerwanie więzów, ale całkowite odcięcie się od swojej tożsamości.

Jest to pozycja na tyle ciekawa, że warto po nią sięgnąć, by samemu przekonać się, jak to jest być dzieckiem nazisty.

O bezwzględnych katach z czasów Drugiej Wojny Światowej powstało wiele pozycji. Ich przypadki analizowano z różnej perspektywy. Brano pod uwagę zarys psychologiczny, pod uwagę brano ich dzieciństwo, nastoletnie lata, czy fascynację szeroko pojętą polityką. W obszernych monografiach nie brakowało również działalności z okresu bycia ważną postacią w czasie wojennej...

Nie jest łatwo żyć ze świadomością, że jest się dzieckiem zbrodniarza. Może nawet nie ma się tej świadomości. Bo przecież często taki ojciec jest najzwyklejszym tatusiem na świecie. Czułym, kochającym, rozpieszczającym. A co robi w "pracy", tego dziecko nie wie. Różne są reakcje, kiedy po latach się dowie. I o tym jest książka pana Molendy.

Nie jest łatwo żyć ze świadomością, że jest się dzieckiem zbrodniarza. Może nawet nie ma się tej świadomości. Bo przecież często taki ojciec jest najzwyklejszym tatusiem na świecie. Czułym, kochającym, rozpieszczającym. A co robi w "pracy", tego dziecko nie wie. Różne są reakcje, kiedy po latach się dowie. I o tym jest książka pana Molendy.

Ciekawe spojrzenie na nazistów z perspektywy ich własnych dzieci. Okazuje się że większość z nich poza tym że była bezwzględnymi mordercami okazałą się też czułymi i troskliwymi ojcami. Nie zmienia to w żaden sposób ich postrzegania przez świat ale nasuwa się pytanie jak to możliwe że ludzie mogą być tak dwulicowi. Miejscami lektor miał problem z niemieckimi nazwiskami ale to mały szczegół.

Ciekawe spojrzenie na nazistów z perspektywy ich własnych dzieci. Okazuje się że większość z nich poza tym że była bezwzględnymi mordercami okazałą się też czułymi i troskliwymi ojcami. Nie zmienia to w żaden sposób ich postrzegania przez świat ale nasuwa się pytanie jak to możliwe że ludzie mogą być tak dwulicowi. Miejscami lektor miał problem z niemieckimi nazwiskami ale...

Bardzo średnia, raczej streszczenie innych prac i tak ja należy traktować - zero własnych badań i przemyśleń, raczej brak lektury.

Wewnętrznie w wielu miejscach sprzeczna (np. Edda goring miała niechęć do dziennikarzy, by stronę dalej padła informacja, że udzieliła wielu wywiadów i chętnie występowała w mediach).

Konkluzje na koniec rozdziałów wyjątkowo płytkie. Kupiłem na jakiejś wyprzedaży za 5 zł, to uczciwa cena

Bardzo średnia, raczej streszczenie innych prac i tak ja należy traktować - zero własnych badań i przemyśleń, raczej brak lektury.

Wewnętrznie w wielu miejscach sprzeczna (np. Edda goring miała niechęć do dziennikarzy, by stronę dalej padła informacja, że udzieliła wielu wywiadów i chętnie występowała w mediach).

Konkluzje na koniec rozdziałów wyjątkowo płytkie. Kupiłem...

Bardzo ciekawe spojrzenie na cały nazizm, holokaust z perspektywy dzieci najważniejszych ludzi Hitlera. Można zadać sobie pytanie.. Czy to było szczęśliwe dzieciństwo? Życie w luksusie ale i fałszu i samotności. A później dorosłe życie? Jak żyć jeśli jesteś napiętnowany nazwiskiem i przeszłością...

Bardzo ciekawe spojrzenie na cały nazizm, holokaust z perspektywy dzieci najważniejszych ludzi Hitlera. Można zadać sobie pytanie.. Czy to było szczęśliwe dzieciństwo? Życie w luksusie ale i fałszu i samotności. A później dorosłe życie? Jak żyć jeśli jesteś napiętnowany nazwiskiem i przeszłością...

Powieść biograficzna wojenna, jak wskazuje tytuł , dotycząca dzieci czołowych nazistów II wojny światowej. Oparta na faktach, prawdziwych wypowiedziach właśnie tych dzieci.

Książka dotyczy synów i córek nazistowskich dygnitarzy, które musiały po wojnie żyć z ciężarem czynów zbrodniczych własnych rodziców na swoich plecach, głównie ojców.
Naziści perfidnie obnosili się w swojej hipokryzji, mordując miliony osób, w tym niewinne dzieci, głosząc hasła umoralniające i stwarzając pozory idealnego ładu rodzinnego.
Obciążeni jakby afektywną chorobę dwubiegunową w świecie morderczych , ludobójczych instynktów oraz kochających aż do przesady czułych ojców. Rozdwojenie jaźni?
Czy można na ,,dzień dobry’’ całować szczerze swoje dziecko z rana , by za kilka już godzin posyłać serię żydowskich dzieci do komór gazowych?

To wszystko było obiektem badań psychologów.

Co czuły dzieci ojców- zbrodniarzy? Część dzieci z rodzin nie miało pojęcia , co oni robią, ale to była tylko mniejszość. Większość niestety wypierała fakty lub wygodnie zaprzeczała wszystkiemu, oszukiwała samego siebie, uciekając od problemów. To nic nie kosztowało w tym czasie. Inni znajdowali wytłumaczenie dla tatusiów, którzy niby padli ofiarą spisków, pomówień, oszczerstw. A jeszcze inni mówili, że przecież nie byli oni tacy źli. Byli też tacy , którzy stali blisko a jednak na dystans, część kompletnie podejmowała próby całkowitego odcięcia się. Znaleźli się i tacy , którzy po całości konfrontowali się z ojcem zbrodniarzem, utożsamiając się z nim. Znajdziemy też takich co biernie godzili się z ich postępowaniem. Jeszcze inni wstydzili się za nich, chowając się przed światem. Prawdziwy kalejdoskop skrajnych postaw i uczuć.

Pojemność ludzkiej psychiki jest ograniczona jak pisze autor. Potomkowie , którzy dziedziczyli w spadku zbrodnie ojców po wojnie byli zamknięci w szczelinie pomiędzy dwoma światami. Często przerastało ich to.
Czy dzieci powinny odpowiadać za czyny swoich rodziców, które dostały w spuściźnie?
Konsekwencja czynów odbiła się w przyszłości na dzieciach nazistów. Zostali już na zawsze naznaczeni.

Autor analizuje, ale nie przesądza sprawy, nie wydaje ostatecznego werdyktu. Zmusza czytelnika do myślenia i refleksji. Książka oparta jest na wypowiedziach autentycznych osób, występujących w książce, na fachowych analizach historyków z punktu widzenia psychologiczno – historycznego w aspekcie wojennym.

Molenda analizuje kilka przypadków skrajnie różnych, po to by zgeneralizować wszystkie jednocześnie. Tematu nie wyczerpuje więc w pełni. Nie o to jednak chodzi. Książka bardzo dobrze naświetla sytuację i poszerza nasze horyzonty.
Nie mogę powiedzieć bym współczuła tym dzieciom, choć nie obwiniam za czyny rodziców .
Nic dobrego jednak z dziedziczenia po przodkach w tym wypadku nie można się spodziewać ,jak przekazanie wypaczonych genów u większości osobników.
Nie jest to może publikacja nad wyraz odkrywcza, ale im więcej będziemy zapoznawać się z faktami, to może prędzej zaczniemy wyciągać wnioski.

Mimo wszystko nie można winić dzieci za grzechy ojców i myślę ,że nie powinno się wypominać dzieciom , a może w dzisiejszych czasach nawet i wnukom z mównicy sejmowej (nie nazwę po imieniu) kto miał dziadka w Wehrmachcie. Jest to bardzo podobna analogiczna sytuacja, tylko dalsze pokolenie. Na pewno nie powinny być publicznie wytykane palcami.

Polecam! Książka daje bardzo dużo do myślenia. Ktoś powie , że temat został okrojony. Kropla drąży skałę, trzeba poszukać dalej literatury o tej tematyce.

Powieść biograficzna wojenna, jak wskazuje tytuł , dotycząca dzieci czołowych nazistów II wojny światowej. Oparta na faktach, prawdziwych wypowiedziach właśnie tych dzieci.

Książka dotyczy synów i córek nazistowskich dygnitarzy, które musiały po wojnie żyć z ciężarem czynów zbrodniczych własnych rodziców na swoich plecach, głównie ojców.
Naziści perfidnie obnosili się w...

Książka traktuje o mniej znanym aspekcie świata powojennego, a mianowicie historie rodzin zbrodniarzy. Fakty mi nie znane i bardzo ciekawe. Może gdzieś to już było jak czytam niektóre komentarze ale dla mnie to nowość i niejako sprawiła, że chętnie zgłębię temat.

Książka traktuje o mniej znanym aspekcie świata powojennego, a mianowicie historie rodzin zbrodniarzy. Fakty mi nie znane i bardzo ciekawe. Może gdzieś to już było jak czytam niektóre komentarze ale dla mnie to nowość i niejako sprawiła, że chętnie zgłębię temat.

To nie jest zła książka, ale twórczość będąca jedynie kompilacją innych publikacji dotyczących tematu, bez własnych badań źródłowych nie budzi specjalnego uznania dla pracy autora.

To nie jest zła książka, ale twórczość będąca jedynie kompilacją innych publikacji dotyczących tematu, bez własnych badań źródłowych nie budzi specjalnego uznania dla pracy autora.