W końcu w moje ręce trafia druga część historii rysunkowej autorstwa Jeana Davida Morvana i Paola Traisciego. Z niecierpliwością wyczekiwałem kontynuacji.

Jest to rozwinięcie opowiadania o Kircie Gersonie, który przez całe dzieciństwo był przygotowywany do roli mściciela. Jego cel to dokonanie zemsty na Książętach Demonów i innych zbrodniarzach, którzy przyczynili się do śmierci jego najbliższych.

Pod koniec pierwszego części sytuacja znacznie się skomplikowała. Malagate zlecił porwać przyjaciółkę Gersena – Atwrode. Teraz bohater musi uratować kobietę i rozprawić się z przeciwnikiem.

Po przeczytaniu pierwszego tomu serii Książęta Gwiazd z niecierpliwością wyczekiwałem kontynuacji. Już od dłuższego czasu nie czytałem tak dobrego science fiction. Niestety, podobnie jak poprzednio mam ogromny niedosyt. Akcja zakończyła się zbyt szybko. Komiks ma tylko 56 stron – ZA MAŁO!

Nie zabrakło akcji, wręcz przeciwnie. Jest jej aż po brzegi. Tym razem Książęta Demony. Malagate, zwany Potworem przypominały kryminał z futurystycznymi elementami, takimi jak: lasery, kosmiczne pojazdy (statki). Coś w stylu Gwiezdnych Wojen czy The Expanse.

Więcej na: CzasoStrefa

W końcu w moje ręce trafia druga część historii rysunkowej autorstwa Jeana Davida Morvana i Paola Traisciego. Z niecierpliwością wyczekiwałem kontynuacji.

Jest to rozwinięcie opowiadania o Kircie Gersonie, który przez całe dzieciństwo był przygotowywany do roli mściciela. Jego cel to dokonanie zemsty na Książętach Demonów i innych zbrodniarzach, którzy przyczynili się do...

Drugi tom serii, będącej adaptacją książki "Książę Gwiazd" autorstwa Jacka Vance'a niczym nie odbiegał o pierwszego. Innymi słowy był dość przewidywalny, z dobrym, ale nie powalającym na kolana rysunkiem, który miejscami wypadał poniżej przeciętnej, oraz mało intrygującym scenariuszem. Szkoda, bo sam pomysł jest wart tego, aby go mocniej rozwinąć. Przy czym warto zaznaczyć, że nie czytałem książkowego oryginału, który z tego co się orientuję, nie został jeszcze wydany nad Wisłą. W tym materiale jednak oceniam komika, a ten jest raczej przeciętny.

No więc mamy klasykę. Nasz główny bohater, Kircie Gerson, ucieka porywaczom, ale jego nowo poznana towarzyszka już tyle szczęścia nie ma. Chłop postanawia zatem ją uratować, jednocześnie wodząc za nos ważniaków z uniwersytetu, ponieważ jednym z nich jest tytułowy Książę Demon imieniem Attel Malagate. W tym celu musi zdobyć kilka informacji o porywaczach, następnie odbić swoją pannę, której rola jest absolutnie marginalna, a na końcu doprowadzić wyprawę na cudowny, tajemniczy świat będący rajem.

Jak to się kończy? No nijak, a raczej bardzo, ale to bardzo mało finezyjnie. Ja rozumiem, że książka pierwotnie została wydana w 1964 roku, ale serio, tutaj prawie wszystko jest tak banalnie proste do przewidzenia, że odechciewa się czytać. Jeszcze gdyby choć trochę intryga była bardziej rozbudowana, albo postacie sensowniej przedstawione, ale nie. Dzisiejszego czytelnika komiksów czy książek Science Fiction nie powinno zaskoczyć tutaj absolutnie nic. Wszystko już wałkowano wielokrotnie i to z lepszym skutkiem. Cholera, przy takim "Awatarze", będącym bardzo naiwną opowiastką, Książęta Demony wypadają wręcz płytko. Brak tutaj grozy, tajemnicy, łamigłówki, a wszyscy non stop tylko o tym gadają.

Gdyby chociaż rysunek to jakoś podbijał, ale tutaj też jest bardzo przeciętnie. "sanktuarium" albo "Valerian" mają mroczniejsze scenerie, a na pewno lepiej narysowane. Tu natomiast są miejsca, gdzie tło albo twarz postaci wypadają słabo, a całość nawet nie próbuje być klimatyczna, nie mówiąc już o budowaniu grozy. Potencjał był, ale kompletnie go nie wykorzystano. Dla mnie ta seria to takie bardzo przeciętne fantasy, na raz i do zapomnienia. Jeśli kolejne książki spod tego szyldu zostaną przełożone na komiksy, to po nie już nie sięgnę, bo szkoda mi czasu.

Drugi tom serii, będącej adaptacją książki "Książę Gwiazd" autorstwa Jacka Vance'a niczym nie odbiegał o pierwszego. Innymi słowy był dość przewidywalny, z dobrym, ale nie powalającym na kolana rysunkiem, który miejscami wypadał poniżej przeciętnej, oraz mało intrygującym scenariuszem. Szkoda, bo sam pomysł jest wart tego, aby go mocniej rozwinąć. Przy czym warto zaznaczyć,...

POPKULTUROWY KOCIOŁEK:

Odległa przyszłość to nie tylko mocno futurystyczne technologie, ale również cała masa skrajnych emocji. To właśnie ich doświadczył Kirth Gersen, który stracił wszystkich swoich bliskich. Poprzysiągł on zemstę na tytułowych Książętach Demonach i konsekwentnie realizuje ten plan. Lista jego celów się zmniejszyła (po pierwszym tomie). Teraz zwierzyną w trwającym polowaniu staje się prawdziwy „Potwór”, którego potęgi nie można lekceważyć. Plany sypią się niczym domek z kart, wymuszając na bohaterze szybkie ale zarazem przemyślane działanie. Od jego przebiegłości i nabytych w wyniku szkolenia zdolności zależy sukces „łowów” oraz życie bliskiego przyjaciela.

W recenzji pierwszej części serii jedną z wad tytułu była zbyt mała dawka akcji jak na pozycję z segmentu przygodowego sci-fi. Pod tym względem Książęta Demony #2 prezentują się znacznie lepiej. Jean-David Morvan znacznie bardziej zaczyna wykorzystywać motyw klasycznej zemsty (w futurystycznej otoczce),doprawiając go solidną dawką widowiskowości. Scen tego typu nie jest może gigantyczna ilość (nadal sporo miejsca wypełniają dialogi),ale tym razem nie można tytułowi zarzucić, że staje się on nużący i zbytnio przegadany.

Eliminacja jednego błędu niestety nie pociąga za sobą pozytywnej rewolucji w pozostałych parametrach dzieła. Kosmiczna opera (mająca w sobie naprawdę spory potencjał) niestety nie potrafi go należycie zaprezentować. Komiksowa adaptacja wydaje się mocno wybiórczo podchodzić do materiału źródłowego (nie znam jednak książki, aby móc tutaj pisać o pewności). Historia jest rwana, nierówna i w wielu momentach niespójna. Scenarzysta szybko przeskakuje pomiędzy kolejnymi wydarzeniami, nie zawsze odpowiednio tłumacząc ich tło, pozostawiając tym samym odbiorcę w fabularnym mroku.

Ponarzekać można i trzeba również na zaprezentowane tutaj postacie (szczególnie te drugoplanowe). Bohaterowie są mocno „nijacy”, odbiorca nie czuje z nimi żadnej mocniejszej więzi, a ich poczynania w niektórych fragmentach są nie tyle dziwne co czasem bezgranicznie głupie.

Pozytywna ewolucja (obok wspomnianej akcji) zachodzi za to w oprawie graficznej. W pierwszym tomie rysunki były dosyć nierówne. Tym razem Paolo Traisci utrzymuje pełną wizualną spójność. Świetnie radzi on sobie z pokazywaniem scen akcji i nieźle oddaje on emocje towarzyszące postaciom. Największą uwagę odbiorcy przykuwają jednak większe kadry, gdzie włoski artysta naprawdę w interesujący sposób pokazuje wycinek futurystycznego świata.

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-komiksu-ksiazeta-demony-tom-2/

POPKULTUROWY KOCIOŁEK:

Odległa przyszłość to nie tylko mocno futurystyczne technologie, ale również cała masa skrajnych emocji. To właśnie ich doświadczył Kirth Gersen, który stracił wszystkich swoich bliskich. Poprzysiągł on zemstę na tytułowych Książętach Demonach i konsekwentnie realizuje ten plan. Lista jego celów się zmniejszyła (po pierwszym tomie). Teraz zwierzyną w...