Tadeusza Zielińskiego nie trzeba przedstawiać miłośnikom antyku. Pierwsze wydanie pracy pochodzi z 1921 roku. Czas w jakim książka powstała odbił swoje na niej piętno. Niektórzy mogą w tym widzieć jej wadę, ja natomiast uważam, że jest to jej wielka zaleta. "Duch czasów' objawia się przede wszystkim w polemice autora z wieloma środowiskami, o których wspomina na wstępie. Wśród nich są wyznawcy judaizmu, wobec którego Zieliński stawia konkretne zarzuty. Wszystko to powoduje, iż książkę czyta się jak esej, nie jak pracę stricte naukową. To także jest wielkim jej plusem. Język dzieła oraz niesamowita wiedza autora w przedmiocie kultury i religii helleńskiej są niebywałe. Aczkolwiek można postawić jeden zasadniczy wobec książki zarzut - jest stanowczo zbyt krótka. Kapitalny przedmiot ujęty bardzo zwięźle. Dlatego też, po przeczytaniu, można odczuć niedosyt -że tak szybko przemknęliśmy przez to fascynujące dzieło.

Tadeusza Zielińskiego nie trzeba przedstawiać miłośnikom antyku. Pierwsze wydanie pracy pochodzi z 1921 roku. Czas w jakim książka powstała odbił swoje na niej piętno. Niektórzy mogą w tym widzieć jej wadę, ja natomiast uważam, że jest to jej wielka zaleta. "Duch czasów' objawia się przede wszystkim w polemice autora z wieloma środowiskami, o których wspomina na wstępie....