Druga część „Retoryki ruchu LGBT” jest nieco przystępniejsza, ze względu na podjęte zagadnienia, choć nadal dużo obalania fałszywej metodologi i podawania przykładów badań przeciwnych, ignorowanych w głównym nurcie. Ponownie potężna bibliografia i masa odnośników do badań.

Momentami ostra jazda bez trzymanki, np. „przedmiotoseksualizm” albo „małżeństwo sologamiczne”.
Świetny rozdział o urojeniu przedstawiania Starożytnej Grecji jako gejowskiego raju.

Czy pociąg homoseksualny i pedofilia (pociąg seksualny do dzieci) są ze sobą powiązane?
Czy prawo homoseksualistów do małżeństw jest łamane?
Czy homoseksualizm jest związany z rozwiązłością seksualną?
Czy homoseksualizm był uważany za „normę” w starożytnej Grecji?
Czy istnieje ryzyko dla dzieci wychowywanych w parach jednopłciowych?
Homoseksualizm i dowody naukowe: o podejrzanych przypadkach, nieaktualnych danych i szerokich uogólnieniach.
Czy homoseksualizm został skreślony z listy dewiacji seksualnych przez konsensus naukowy?
Czy „współczesna nauka” jest bezstronna w kwestii homoseksualizmu?

Polecam wstrząsajace świadectwo Moiry Greyland:
https://thembeforeus.com/pl/moira-greyland-i-was-born-into-a-family-of-famous-gay-pagan-authors-in-the-late-sixties/?fbclid=IwAR2NRK9LqRXK0MS32xlP2M6gBQBhn7zp3ITCID23HzBbsbpK3Fu2kXBAfTk

PS. Widać ogromny pośpiech w wydawaniu tego tomu, bo liczba błędów i ich rodzaj (np cyfry w wyrazach) boleśnie w oczy kuje. Do tego strony 145 i 146 pochodzą z innej książki! Ogarnij się wydawco.

----------------------------------

„Informacje dotyczące obyczajów panujących w społeczności homoseksualnej zostały ujawnione przez Moirę Greyland, która urodziła się w rodzinie, w której jej matka była lesbijką, a jej ojciec gejem:
„Rzeczywiste przekonania moich rodziców były takie, że wszyscy z natury są homoseksualni, ale heteroseksistowski układ społeczny alienuje ich od tego i dlatego ogranicza. Współżycie we wczesnym wieku budzi w ludziach chęć uprawiania seksu ze wszystkimi, a to pomoże im stać się »sobą«, wyeliminuje homofobię i doprowadzi do nastania utopii. Zniszczy także znienawidzoną rodzinę nuklearną z jej paternalizmem, seksizmem, ageizmem (tak, to jest istotne dla pedofilów) i wszystkimi innymi izmami. Jeśli wystarczająco dużo dzieci zostanie zseksualizowanych w młodym wieku, homoseksualizm nagle stanie się »normalny« i powszechnie akceptowalny, a staromodne wyobrażenia o wierności znikną. Ponieważ współżycie jest naturalną i integralną częścią każdej relacji, znikną bariery między ludźmi i nastanie utopia, a »kultura heteroseksualna« podzieli los dinozaurów. Jak mawiała moja mama: »Dzieciom wbija się do głowy, że nie chcą seksu«(…)” (Faust 2015, Flood 2014)”.

„Po serii skandali z udziałem organizacji pedofliskich w latach 70 i 80 XX wieku działacze ruchu „LGBT+” Kirk i Madsen wypracowali jasny plan działania dla grup homoseksualnych, szczegółowo opisany w książce „After the Ball: How America Will Conquer Its Fear and Hatered of Gays in the 90’s”:
„W publicznej walce o sympatię homoseksualiści powinni być przedstawiani jako ofiary potrzebujące ochrony, aby osoby heteroseksualne czuły się nieswojo i współczuły przeżywanej przez gejów opresji. Aby promować wizerunek »geja-ofiary« w mediach, należy wykorzystywać materiały, które zmniejszają poczucie zagrożenia wśród ogółu społeczeństwa i zwiększają prawdopodobieństwo wiktymizacji gejów. W praktyce oznacza to, że wąsaci rozpustnicy, transwestyci i podobne do mężczyzn lesbijki nie pojawią się w reklamach homoseksualizmu i publicznych wystąpieniach. Priorytetem będą konwencjonalne zdjęcia niewinnej młodzieży, osób starszych i atrakcyjnych kobiet, nie pomijając rodziców osób homoseksualnych i heteroseksualnych przyjaciół gejów. Należy zauważyć, iż grupy w najdalszych granicach akceptowalności, takie jak NAMBLA, w ogóle nie powinny uczestniczyć w takiej kampanii: osoby potencjalnie molestujące dzieci nigdy nie będą wyglądać na ofiary (…)” (Kirk 1989, s 183-184)”.

„Doświadczenia wykorzystywania seksualnego w dzieciństwie ponad trzykrotnie zwiększają prawdopodobieństwo wykształcenia pociągu homoseksualnego. (...) W innych badaniach obserwuje się podobny trend (…)” (Jones 2000, s 57; Laumann 1994, s 344)”.

„Badanie przeprowadzone przez Marka Regnerusa wykazało, że 31% dzieci, wychowanych przez matkę-lesbijkę i 25% wychowanych przez ojca-geja było zmuszanych do uprawiania seksu wbrew ich woli, w tym przez „rodziców” (Regnerus 2012). Badacze Shrier i Johnson odkryli, że chłopcy, którzy doświadczyli molestowania homoseksualnego, byli siedmiokrotnie bardziej narażeni na rozwój preferencji homoseksualnych lub biseksualnych niż chłopcy, którzy doświadczyli molestowania heteroseksualnego (Shrier 1988)”.

Druga część „Retoryki ruchu LGBT” jest nieco przystępniejsza, ze względu na podjęte zagadnienia, choć nadal dużo obalania fałszywej metodologi i podawania przykładów badań przeciwnych, ignorowanych w głównym nurcie. Ponownie potężna bibliografia i masa odnośników do badań.

Momentami ostra jazda bez trzymanki, np. „przedmiotoseksualizm” albo „małżeństwo...