„ Okazuje się, że większość ludzi nie wyraża swojego sekretnego ja na papierze, rysuje to, czego można by się po nich spodziewać, można spojrzeć na przypadkową osobę w autobusie i precyzyjnie zgadnąć, jaką sztukę by stworzyła. “

Lato w szkockim klimacie. Deszcz, ponura aura i przygnębienie. W takim klimacie na jednym z wyspiarskich kempingu spotyka się para emerytów, rozgoryczona macierzyństwem matka i żona, para narzeczonych, dwójka rodzeństwa i nastolatek. Każdy z nich rozczarowany jest swoimi wakacjami. Każdy z nich na swój sposób próbuje pokazać jak bardzo niezadowolony jest z pobytu na szkockim kempingu. W powietrzu czuć gęstą atmosferę, podsycaną frustracją i utajoną agresją. To co się wydarzy zmieni nieciekawe wakacje w tragedię.

Trudno jest mi zdefiniować tę powieść. Akcja toczy się jednostajnie, momentami jest nudna ale cały czas w powietrzu czuć napięcie i oczekiwanie. Momentami powieść jest lekko klaustrofobiczna, pełna napięć, mimo że z pozoru nie dzieje się w niej nic. Jednak pod płaszczykiem deszczu, dzieje się wiele. A w taflach wody można się przejrzeć jak w lusterku i odkryć ludzką naturę. To krótka powieść, ale nacechowana emocjami. Idealna dla fanów autorki albo dla tych co lubią dreszcz powolnych emocji.

„ Okazuje się, że większość ludzi nie wyraża swojego sekretnego ja na papierze, rysuje to, czego można by się po nich spodziewać, można spojrzeć na przypadkową osobę w autobusie i precyzyjnie zgadnąć, jaką sztukę by stworzyła. “

Lato w szkockim klimacie. Deszcz, ponura aura i przygnębienie. W takim klimacie na jednym z wyspiarskich kempingu spotyka się para emerytów,...

Lubię Moss i zawsze chętnie sięgam po jej powieści... no, może nie tak zawsze... muszę mieć na nie nastrój, gdyż nie są to lektury motywujące, ani wręcz utwierdzające nas w miłości do samych siebie czy życia. Ciche wody mnie jednak nieco rozczarowały. Czegoś mi tutaj brakło. Może nie byłem kompatybilny z tą opowieścią? Sam nie wiem.

Powieść dobra, ale subiektywnie: po prostu dobra. I tyle.

Lubię Moss i zawsze chętnie sięgam po jej powieści... no, może nie tak zawsze... muszę mieć na nie nastrój, gdyż nie są to lektury motywujące, ani wręcz utwierdzające nas w miłości do samych siebie czy życia. Ciche wody mnie jednak nieco rozczarowały. Czegoś mi tutaj brakło. Może nie byłem kompatybilny z tą opowieścią? Sam nie wiem.

Powieść dobra, ale subiektywnie: po...

Ciekawa książka, żwawsza pomysł był intrygujący jednak realizacja taka na 3+. Zaskakujące było zakocyneie, którego chyba nie zrozumiałam.

Ciekawa książka, żwawsza pomysł był intrygujący jednak realizacja taka na 3+. Zaskakujące było zakocyneie, którego chyba nie zrozumiałam.

Jeden dzień w Szkocji. Cały czas pada i kilka osób pozamykanych w domkach nad jeziorem ma wyjątkowo nieudane wakacje. Nic się nie dzieje i dzieje się mnóstwo. Bo nie ma w "Cichej wodzie" klasycznie pojętej fabuły, ale zastępują ją niezwykle pogłebione psychologie bohaterów, wchodzimy w ich myśli, czasem nawet te najbardziej skryte, mieszkamy w zasadzie w głowach tych bohaterów, w każdym rozdziale poznajemy kogoś innego. Zbuntowaną nastolatkę, biegaczkę, małżeństwo staruszków, młodych narzeczonych, zmęczoną matkę, złośliwą dziewczynkę.... imponująca jest rozmaitość i wiarygodność tych postaci. A także rozdźwięk między tym, jak oni sami postrzegają siebie i jak są widziani przez innych. Nie ma więc jednego bohatera głównego, wszyscy są ważni i tworzą spójną całość. I jest deszcz, las i jezioro oraz zamieszkujace je zwierzęta, świat przedstawiony też jest istotnym bohaterem i poświęca się mu osobne krótkie rozdziały, które jak antrakty pojawiają się między portretami wewnętrznymi kolejnych postaci i które z tymi portretami współgrają, splatając naturę i doświadczenia ludzi. Meraforyka i symbolika tych obrazów jest niejednoznacza, ale świetnie zbudowana i tworzy nastrój niepokoju, oczekiwania, w którym wszyscy i wszystko są zanużeni. W wielu miejscach powieści pojawiają się drobne sygnały o jednym z domków, z którego dobiegają wieczorami odgłosy hałaśliwej zabawy, można odnieść wrażenie, że w pewnej chwili wszyscy bohaterowie patrzą na ten dom, on ich ogniskuje. Powieść jest świetnie skomponowana, spójna, ale zupełnie nieprzewidywalna. Narracja i jej cała złożoność - absolutnie świetne. "Cicha woda" to powieść nie dla każdego, to nie jest literatura popularna, ale to świat, który zasysa uważnego odbiorcę, to jest też na poziomie stylu niezwykłe pisanie, każdy rozdział tworzy całość z resztą, a zarazem jest mocno osobny (podobie jest z bohaterami),można tę książkę otworzyć na dowolnej stronie, przeczytać akapit lub dwa i one same w sobie będą coś znaczyć, budować refleksje i odniesienia. W "Cichej wodzie" wszystko ukrywa się pod powierzchnią.

Jeden dzień w Szkocji. Cały czas pada i kilka osób pozamykanych w domkach nad jeziorem ma wyjątkowo nieudane wakacje. Nic się nie dzieje i dzieje się mnóstwo. Bo nie ma w "Cichej wodzie" klasycznie pojętej fabuły, ale zastępują ją niezwykle pogłebione psychologie bohaterów, wchodzimy w ich myśli, czasem nawet te najbardziej skryte, mieszkamy w zasadzie w głowach tych...

Nawet ciekawa pozycja, którą można przeczytać.

Nawet ciekawa pozycja, którą można przeczytać.

Od pierwszych stron czułam duszny klimat powieści, który zmuszał bohaterów do zamknięcia w wąskich ramach własnych umysłów. A ja byłam uwięziona razem z nimi.
Do moich ulubionych przemyśleń należą te z poniższych rozdziałów:
- mogła biec bez końca
- Zanzibar
- dawniej nad brzegiem
Powolna, mroczna, gorzka, momentami nienawistna. Bardzo ludzka.

Od pierwszych stron czułam duszny klimat powieści, który zmuszał bohaterów do zamknięcia w wąskich ramach własnych umysłów. A ja byłam uwięziona razem z nimi.
Do moich ulubionych przemyśleń należą te z poniższych rozdziałów:
- mogła biec bez końca
- Zanzibar
- dawniej nad brzegiem
Powolna, mroczna, gorzka, momentami nienawistna. Bardzo ludzka.

Fantastyczny klimat deszczowych szkockich wakacji. Szumu wody, trosk i cichej grozy.

Fantastyczny klimat deszczowych szkockich wakacji. Szumu wody, trosk i cichej grozy.

Akcja dzieje się podczas jednego deszczowego dnia w Szkocji.
Napięcie i niepokój rosną, pomimo z pozoru niewinnych wydarzeń. Książka idealna na deszczowy dzień.

Akcja dzieje się podczas jednego deszczowego dnia w Szkocji.
Napięcie i niepokój rosną, pomimo z pozoru niewinnych wydarzeń. Książka idealna na deszczowy dzień.

Sięgamy czasem po coś innego niż kryminał, ale lubimy gdy jest akcja... W tej pozycji jakaś tam jest... Bardziej skupiamy się tu na uczuciach bohaterów, na ich refleksji i samotności... Choć całymi rodzinami spędzają czas w ośrodku wypoczynkowym każdy z nich jest swoiście samotny i tęskni; za młodością, za niezależnością, za prywatnością, za śmiercią... Końcówka książki iście smutna, skłania do refleksji i zadumy.
Polecamy, choć nie ma coś się nastawiać na to napięcie, o którym piszą w opisie pozycji 😉

Sięgamy czasem po coś innego niż kryminał, ale lubimy gdy jest akcja... W tej pozycji jakaś tam jest... Bardziej skupiamy się tu na uczuciach bohaterów, na ich refleksji i samotności... Choć całymi rodzinami spędzają czas w ośrodku wypoczynkowym każdy z nich jest swoiście samotny i tęskni; za młodością, za niezależnością, za prywatnością, za śmiercią... Końcówka książki...

Wiem, że to kryminał, więc nie spodziewałam się uczty literackiej, ale to było tak słabe. Jeżeli to jest jej najlepsza powieść, to nie chce znać najgorszej.

Wiem, że to kryminał, więc nie spodziewałam się uczty literackiej, ale to było tak słabe. Jeżeli to jest jej najlepsza powieść, to nie chce znać najgorszej.