Chyba nieco za dużo duchów jak na kryminał ale relaks po kryminałach cieższego kalibru,ok.Poprzednie ksiazki z serii byly bardziej detektywistyczne.

Chyba nieco za dużo duchów jak na kryminał ale relaks po kryminałach cieższego kalibru,ok.Poprzednie ksiazki z serii byly bardziej detektywistyczne.

Bardzo lubię tę serię, delektowałam się książką, aż... rozczarowało mnie zakończenie. Nie tyle pomysł, co wykonanie, jakby pospiesznie i trochę niespójnie dopisane. Nie wiem, jaki był zamysł autorki w dwutorowym prowadzeniu akcji, dla finału nie miało to żadnego znaczenia. Podsumowując, książka przyjemna, ale słabsza na tle pozostałych.

Bardzo lubię tę serię, delektowałam się książką, aż... rozczarowało mnie zakończenie. Nie tyle pomysł, co wykonanie, jakby pospiesznie i trochę niespójnie dopisane. Nie wiem, jaki był zamysł autorki w dwutorowym prowadzeniu akcji, dla finału nie miało to żadnego znaczenia. Podsumowując, książka przyjemna, ale słabsza na tle pozostałych.

Nic nie poradzę, że ma słabość do tej serii - lektury lekkie, łatwe i przyjemne (a mimo to nie wyłączające mózgu),ideał lektury na wakacje. Nie oczekuję porywającego kryminału tylko prowansalskiego klimatu, pięknych okoliczności przyrody i architektury oraz cieszenia się życiem. Tu smaczek w postaci nawiązań do pewnej klasycznej już powieści. Jak zwykle - nie czytajcie na głodniaka.

Nic nie poradzę, że ma słabość do tej serii - lektury lekkie, łatwe i przyjemne (a mimo to nie wyłączające mózgu),ideał lektury na wakacje. Nie oczekuję porywającego kryminału tylko prowansalskiego klimatu, pięknych okoliczności przyrody i architektury oraz cieszenia się życiem. Tu smaczek w postaci nawiązań do pewnej klasycznej już powieści. Jak zwykle - nie czytajcie na...

Nie ukrywam, że lubię ten cykl.

Tym razem poznajemy historię na zmianę: w czasie rzeczywistym (śledztwo tytułowej pary) i w postaci swego rodzaju spowiedzi jednej z zamieszanych postaci. Czy jest to thriller? Z pewnością tak. Czy jest to kryminał? Raczej nie. Tym razem nie ma formalnego śledztwa, jak w innych książkach cyklu. Za to jest mini-przewodnik kulinarny po smakach południa Francji oraz oraz mini-przewodnik dla początkujących miłośników cygar (rzecz jasna - kubańskich).

Nie ukrywam, że lubię ten cykl.

Tym razem poznajemy historię na zmianę: w czasie rzeczywistym (śledztwo tytułowej pary) i w postaci swego rodzaju spowiedzi jednej z zamieszanych postaci. Czy jest to thriller? Z pewnością tak. Czy jest to kryminał? Raczej nie. Tym razem nie ma formalnego śledztwa, jak w innych książkach cyklu. Za to jest mini-przewodnik kulinarny po smakach...

Najmniej kryminalna ze wszystkich tomów część serii. Czytam, jak pewnie większość, z powodu klimatu południowej Francji, a nie intrygi.

Najmniej kryminalna ze wszystkich tomów część serii. Czytam, jak pewnie większość, z powodu klimatu południowej Francji, a nie intrygi.

Lubię szum starej płyty...trochę mi się komplikowały te Sandrine , Marine i Michelle. Gwiazdka dodatkowa za język.

Lubię szum starej płyty...trochę mi się komplikowały te Sandrine , Marine i Michelle. Gwiazdka dodatkowa za język.

Znów pochwała epikureizmu w pięknych okolicznościach Prowansji. Przyjemnie się o tym czyta. Tylko w pewnym momencie zorientowałam się, że w eleganckiej restauracji zachowywałabym się, jak prosty farmer zaproszony na obiad przez nieprzyzwoicie bogatego sędziego Verlaque’a. Nie wiedziałabym, co zamówić, że o winach nie wspomnę, Musiałabym się pytać, co to jest osobucco. Ta konstatacja sprawiła, że przestałam się identyfikować z sympatycznymi skądinąd bohaterami książek M.L. Longworth, Verlaque i Bonnet. Uświadomiłam sobie, że bliżej mi do tego prostego farmera, lub matki Marine Bonnet, która nie ma zwyczaju jadać na mieście a ubrania kupuje w sieciówkach. A może nastąpiło zmęczenie materiału (to już siódmy tom serii)? Zagadka kryminalna i tajemnica starego pałacu toczą się jak zwykle na uboczu biesiad i palenia kubańskich cygar. Wątek sprawcy został nie do końca wyjaśniony i dopisany jakby na chybcika. Czytało się miło, ale czar prysł.

Znów pochwała epikureizmu w pięknych okolicznościach Prowansji. Przyjemnie się o tym czyta. Tylko w pewnym momencie zorientowałam się, że w eleganckiej restauracji zachowywałabym się, jak prosty farmer zaproszony na obiad przez nieprzyzwoicie bogatego sędziego Verlaque’a. Nie wiedziałabym, co zamówić, że o winach nie wspomnę, Musiałabym się pytać, co to jest osobucco. Ta...

Niestety, tym razem wielkie rozczarowanie. Fabuła nieskładna, motywy niejasne, rozwiązanie naciągane….Co prawda nie brak dobrego jedzenia, wina i cygar, do których autorka przyzwyczaiła nas w poprzednich tomach i które tworzą specyficzny klimat serii, ale tym razem i tego klimatu jest mniej niż zwykle. Narracja prowadzona jest dwutorowo, rownolegle do wątku francuskiego mamy opowieść z Nowego Jorku, bez przekonującego uzasadnienia takiej konstrukcji. Pozycja najsłabsza z całej serii, następnej chyba nie kupię.

Niestety, tym razem wielkie rozczarowanie. Fabuła nieskładna, motywy niejasne, rozwiązanie naciągane….Co prawda nie brak dobrego jedzenia, wina i cygar, do których autorka przyzwyczaiła nas w poprzednich tomach i które tworzą specyficzny klimat serii, ale tym razem i tego klimatu jest mniej niż zwykle. Narracja prowadzona jest dwutorowo, rownolegle do wątku francuskiego...

Powieść kryminalna wcale nie musi opisywać mrocznych zbrodni. Do rozwiązania tajemnicy dochodzić można podczas pysznego posiłku. M. L. Longworth pisze tak, że apetyt rośnie, zarówno jeśli chodzi o kuchnię prowansalską, jak i kolejne części serii "Verlaque i Bonnet na tropie".

Powieść kryminalna wcale nie musi opisywać mrocznych zbrodni. Do rozwiązania tajemnicy dochodzić można podczas pysznego posiłku. M. L. Longworth pisze tak, że apetyt rośnie, zarówno jeśli chodzi o kuchnię prowansalską, jak i kolejne części serii "Verlaque i Bonnet na tropie".

W tej książce zaskoczyła mnie narracja - poprowadzona z dwóch różnych perspektyw i miejsc. Ciekawy zabieg, ale trochę utrudniający takie "lekkie" i szybkie czytanie. Brakowało mi też trochę takich malowniczych spacerów po Aix, jak we wcześniejszych książkach z serii.
Tradycyjnie, opowieść zmierza powoli w stronę "zbrodni", napięcie rośnie, a samo przestępstwo jest dość zagadkowe. Klimat tej książki różni się od wcześniejszych, chyba za sprawą narracji właśnie. I ja chyba jednak wolę ten typowy sposób opowiedzenia historii.

W tej książce zaskoczyła mnie narracja - poprowadzona z dwóch różnych perspektyw i miejsc. Ciekawy zabieg, ale trochę utrudniający takie "lekkie" i szybkie czytanie. Brakowało mi też trochę takich malowniczych spacerów po Aix, jak we wcześniejszych książkach z serii.
Tradycyjnie, opowieść zmierza powoli w stronę "zbrodni", napięcie rośnie, a samo przestępstwo jest dość...