Paniusia pod chwytliwym szyldem tematyki apokaliptycznej, przemyca treści, bez narkozy, wyrwane z jakiegoś kolejnego, stutysięcznego, stereotypowego harlequina...
(...) I ciary przeszły mi po plegarach, i wzięły i ugięły się pode mną kończyny dolnie, gdyż Adrian cud, Adrian miód... i następnie żyli długo i (nie)szczęśliwie. Bla bla... (tFÓ!) Aż szlag mnie trafiał, jak co chwilę musiałem wdeptywać w te... głupawo-nudziarsko-słodkawe, czystej wody, bełkotliwe wynurzenia dla kobiet lub dla osób które czują się kobietami...



Bohaterka jest nawet spoko, choć potrafi czasem strzelić nieuzasadnionego focha w co najmniej, niestosownej chwili. A po za tym, (i tamtym) co mnie obchodzą, silne, piękne dłonie u Stefana, lub cudne, zielone oczęta u Zdzisława? Noż jpl... Gdzie mam se te spektakularne informacje wsadzić?


Owszem przedłużenie gatunku ludzkiego jest niejako celem samym w sobie, ale niestety nie dokończyłem tej powieści, bo nie cierpię żenujących, pustych, ckliwych, miłosnych opisów, powstających w głowach zakochanych kobiet.


Jest apokalipsa, jest zagłada, jest tam wzmianka, o survivalu i o tym, że ludzie zamieniają się w bezmyślne zombie itd.
Gdyby nie intensywne nasycenie treści, maślanymi love story,
całość była by ogólnie OK.
Muszę przyznać, że pani autorka ma bardzo energetyczny wręcz dynamiczny styl, i piszę niezwykle ciekawie wciągając czytelniczkę (czytelnika?) w fabułę.

Daje wysoką notę, bo tej pani jak najbardziej się należy.
Z adnotacją:
UWAGA! To lektura wybitnie dla pań!

Paniusia pod chwytliwym szyldem tematyki apokaliptycznej, przemyca treści, bez narkozy, wyrwane z jakiegoś kolejnego, stutysięcznego, stereotypowego harlequina...
(...) I ciary przeszły mi po plegarach, i wzięły i ugięły się pode mną kończyny dolnie, gdyż Adrian cud, Adrian miód... i następnie żyli długo i (nie)szczęśliwie. Bla bla... (tFÓ!) Aż szlag mnie trafiał, jak co...

Bardzo fajna pozycja o apokalipsie zombie. Super, że bohaterowie nie są nastolatkami, samej książki też bym chyba do młodzieżówki nie zaliczyła, chociaż jest lekka i czyta się ją szybciutko. Postać głównej bohaterki nie irytuje, jest inteligentna i empatyczna. Nie da się nie lubić bohaterów drugoplanowych (z kilkoma wyjątkami). Sama historia nie jest niczym nowym, dodatkowo jest nieco przesłodzona (bardziej skupia się na emocjach i relacjach, więc nie liczcie na rozlew krwi i brutalne sceny),ale dla fanów takiej tematyki będzie w porządku.

Bardzo fajna pozycja o apokalipsie zombie. Super, że bohaterowie nie są nastolatkami, samej książki też bym chyba do młodzieżówki nie zaliczyła, chociaż jest lekka i czyta się ją szybciutko. Postać głównej bohaterki nie irytuje, jest inteligentna i empatyczna. Nie da się nie lubić bohaterów drugoplanowych (z kilkoma wyjątkami). Sama historia nie jest niczym nowym, dodatkowo...