RECENZJA 04/09/2022 (67/100)
Przemysław Brych
Być jak konduktor

Dzisiaj przychodzę do Was z krótką recenzją fantastycznej (w przenośni) książeczki, w której Autor przedstawia blaski i cienie pracy konduktora.
Tak, bowiem jak w każdej pracy i ta nie składa się tylko z przyjemnych chwil. Niestety niektóre z tych przykrych generujemy my sami – pasażerowie.
Autor, który sam o sobie mówi, że kolej ma nie tylko we krwi ale również w genach w zabawny sposób opowiada o tym jaką drogą dotarł do miejsca w którym znajduje się obecnie (a raczej w chwili gdy ukazała się ta książeczka).
Ja sama, choć znam od tej drugiej strony, kilka zawodów (głównie dzięki rodzicom) ze zrozumieniem patrzę na niektóre problemy, choć nie ukrywam, że parę razy przez kilka sytuacji sama miałam problem. Dwa przykłady związane z koleją: podróż z przygodami na pogrzeb oraz trafienie na pierwszy dzień remontu dworca w Poznaniu (bodajże w 2006r.)
Jakby nie patrzeć by krytykować czyjeś postępowanie trzeba wiedzieć o czym się mówi. Czasami pozorna bezczynność i wpatrywanie się w ekran to nie siedzenie i nicnierobienie a praca. Tak samo jak wypełnianie papierków…
W sumie… byłby to ciekawy pomysł na serię książeczek o zawodach. Jak kiedyś były bajki z cyklu „Poczytaj mi mamo” to teraz mogłyby być bajki (również dla dorosłych) z serii: „Być jak…”. Z tej serii możnaby poznać tajniki różnych zawodów, dowiedzieć się (tak jak w tym przypadku) co skrywa torba konduktora a także wiele, wiele innych, niby oczywistych, ale jednak zagadkowych dla kogoś nie zaznajomionego z daną profesją, spraw.
Zakończę czymś co nie wszystkim się musi spodobać…
Zdaję sobie sprawę, że nie da się powstrzymać wszystkich samobójców, ale czy naprawdę ktoś kto chce (nie wnikam w przyczyny) odebrać sobie życie musi swoim czynem (mniej lub bardziej skutecznym) narażać na traumę kogokolwiek innego?
I tym „optymistycznym” akcentem…

Za książkę do recenzji dziękuję zawiadowcy grupy #LiterackaPKPJazda

RECENZJA 04/09/2022 (67/100)
Przemysław Brych
Być jak konduktor

Dzisiaj przychodzę do Was z krótką recenzją fantastycznej (w przenośni) książeczki, w której Autor przedstawia blaski i cienie pracy konduktora.
Tak, bowiem jak w każdej pracy i ta nie składa się tylko z przyjemnych chwil. Niestety niektóre z tych przykrych generujemy my sami – pasażerowie.
Autor, który sam o...

Autor wydaje się sympatyczną osobą, widać, że zajaraną tematem kolei. Nie potrafi jednak zaciekawić swoją pracą, stosuje trywialne opisy i wtrącenia, które kojarzą się z notkami blogowymi a niekiedy fragmentami z "Chwili dla Ciebie". Fajnie, że spełnił swoje marzenie, ale czytelnik niewiele wyniesie z takiej lektury.

Autor wydaje się sympatyczną osobą, widać, że zajaraną tematem kolei. Nie potrafi jednak zaciekawić swoją pracą, stosuje trywialne opisy i wtrącenia, które kojarzą się z notkami blogowymi a niekiedy fragmentami z "Chwili dla Ciebie". Fajnie, że spełnił swoje marzenie, ale czytelnik niewiele wyniesie z takiej lektury.

Po lekturze tej książki szczerze powiedziawszy mam mieszane uczucia. Zdecydowanie nie należy porównywać jej do książki "Opóźnienie może ulec zmianie" bo to dwie zupełnie różne pozycje. Na pierwszy rzut oka obie pozycje różnią się już grubością. Nie powiem, ale spodziewałam się trochę czegoś podobnego. Tutaj jednak jak dla mnie mało było samej pracy konduktora. Za to dowiemy się co było przed tym nim autor został konduktorem Przemkiem. A może ja to wszystko od dawna po prostu już wiem i nic mnie tutaj nie zaskoczyło? Mając męża motorniczego wiem jak przeróżne mogą być godziny pracy. i dokładnie tak samo jest na kolei. Żebyśmy mogli komunikacją bezpiecznie dotrzeć do pracy ktoś musi wstać o wiele wcześniej niż my. Sytuacje w takie pracy zdarzają się różnie, ale nie wszystkie można przewidzieć i być na nie przygotowanym.

Po lekturze tej książki szczerze powiedziawszy mam mieszane uczucia. Zdecydowanie nie należy porównywać jej do książki "Opóźnienie może ulec zmianie" bo to dwie zupełnie różne pozycje. Na pierwszy rzut oka obie pozycje różnią się już grubością. Nie powiem, ale spodziewałam się trochę czegoś podobnego. Tutaj jednak jak dla mnie mało było samej pracy konduktora. Za to dowiemy...