Miałam kilka miłych chwil. Trafiłam też na gorzkie ziarna. Nie wiem, czy wpisuję się w opinię większości czytelników, czy to kwestia niskiego progu odczuwania spoilera, ale naprawdę nie oczekuję tutaj streszczeń lub szczegółowych omówień. Niechże coś zostanie na kontakt z książką.
Skutecznie zachęciło mnie to do wykreślenia paru pozycji z krótkiej listy lektur. Poczekam, aż mój Alzheimer odprawi swoje voodoo.
I wisienka na torcie. Dwustronicowe zdjęcie podpisane „Eve przy partyjce szachów z Marcelem Duchampem”, na którym nie ma ani Eve Babitz, ani tym bardziej Marcela Duchampa. Jak można sprawdzić na serwisie gettyimages, skąd zapewne pochodzi, jest to odtworzenie słynnego pierwowzoru. Nie jest to pomyłka obalająca świat z posad, skoro jednak potykamy się na pyle to w co tu wierzyć.

Miałam kilka miłych chwil. Trafiłam też na gorzkie ziarna. Nie wiem, czy wpisuję się w opinię większości czytelników, czy to kwestia niskiego progu odczuwania spoilera, ale naprawdę nie oczekuję tutaj streszczeń lub szczegółowych omówień. Niechże coś zostanie na kontakt z książką.
Skutecznie zachęciło mnie to do wykreślenia paru pozycji z krótkiej listy lektur. Poczekam, aż...

Dobry numer Magazynu. Kilka tytułów książek, zaprezentowanych w tym wydaniu, znalazło się na mojej liście poszukiwanych. Tekst Juliusza Kurkiewicza "Diwie wolno powiedzieć za dużo" o ukazującej się biografii Suzan Sontag uważam za hit numeru.
Za sprawą Kalendarium mogę zaplanować dwa weekendy we Wrocławiu.

Dobry numer Magazynu. Kilka tytułów książek, zaprezentowanych w tym wydaniu, znalazło się na mojej liście poszukiwanych. Tekst Juliusza Kurkiewicza "Diwie wolno powiedzieć za dużo" o ukazującej się biografii Suzan Sontag uważam za hit numeru.
Za sprawą Kalendarium mogę zaplanować dwa weekendy we Wrocławiu.

Pierwszy numer, który kupiłam sobie sama, bo skończyła mi się prenumerata. Utwierdził mnie on w przekonaniu, że zamiast czytać magazyn "Książki", lepiej czytać książki. Czytam Gazetę Wyborczą, ale dostaję to, czego oczekuję, czytam czasem jakieś książki/magazyny o kremach, jak to ładnie określiła kiedyś moja koleżanka z pracy i wiem, że to jest guilty pleasure. Natomiast w przypadku "Książek" ani to pleasure nie jest guilty (nie cierpię tej maniery literackiego wszystkowiedzenia),ani to coś, czym się kieruję, bo opinie o książkach są nader subiektywne i magazyn skupia się głównie na nowościach, tak naprawdę żeby poczytać o nowościach wystarcza mi lubimyczytac, zakładka "nowości" w legimi, w którym mam abonament i tyle, bardziej interesuje mnie odkrywanie klasyki i artykuły okołoksiążkowe. Artykuły w magazynie są tak nadęte, że mam wrażenie, że uprawiam snobizm taki sam, jak wtedy kiedy pomykam z moim plecakiem Liu Jo.
Kilka spoko recenzji książek, jakiś króciutki artykuł o przyjaciołach, felieton szkolny jak zawsze genialny, a cała reszta mnie nie porwała. Kończę recenzję, nie wracam, ale za to idę sobie teraz poczytać sobotnią Wyborczą i tutaj wiem, że będzie bez rozczarowania, jak zawsze.

Pierwszy numer, który kupiłam sobie sama, bo skończyła mi się prenumerata. Utwierdził mnie on w przekonaniu, że zamiast czytać magazyn "Książki", lepiej czytać książki. Czytam Gazetę Wyborczą, ale dostaję to, czego oczekuję, czytam czasem jakieś książki/magazyny o kremach, jak to ładnie określiła kiedyś moja koleżanka z pracy i wiem, że to jest guilty pleasure. Natomiast w...