Po tych wszystkich pozytywnych opiniach myślałam, że będzie to fajna książka, ale dość mocno się zawiodłam 😑
Una to rzeczywiście silna i niezależna kobieta, ale również niezmiernie uparta i głupia. Większości jej decyzji nie potrafiłam zrozumieć, a te jej ciągłe teksty "jestem najlepsza, najsilniejsza, nie zapominaj z kim masz do czynienia" były co najmniej irytujące. Nero wypada nieco lepiej niż jego wybranka, aczkolwiek też szału nie ma.
W dodatku jakoś kompletne nie było tu czuć napięcia między głównymi bohaterami, żadnych głębszych emocji, po prostu bam! i są ze sobą. Nie tego oczekuję od powieści, która uchodzi za romans🤷 Cóż, mnie nie porwało...

Po tych wszystkich pozytywnych opiniach myślałam, że będzie to fajna książka, ale dość mocno się zawiodłam 😑
Una to rzeczywiście silna i niezależna kobieta, ale również niezmiernie uparta i głupia. Większości jej decyzji nie potrafiłam zrozumieć, a te jej ciągłe teksty "jestem najlepsza, najsilniejsza, nie zapominaj z kim masz do czynienia" były co najmniej irytujące. Nero...

Po pierwszej części już wiedziałam, co mniej więcej sie wydarzy i te przypuszczenia tylko sie potwierdziły. Przez to ta książka wypada nieco gorzej od pierszej części, jednak dalej jest dość intrygująca. Jasne, niektóre elementy mogą wydawać się chore i niezgodne z rzeczywistością, jedank pamiętajmy, że to jest świat wykreowany przez autorkę. Seria ma u mnie wielkiego plusa, bo wyłamuje się ze schematu delikatnej, uległej dziewczyny, zakochującej sie w wielkim szefie mafii. Całość jest utrzymana w spójnym, mrocznym klimacie, gdzie nikt nie może być do końca bezpieczny i to naprawdę czuć.

Po pierwszej części już wiedziałam, co mniej więcej sie wydarzy i te przypuszczenia tylko sie potwierdziły. Przez to ta książka wypada nieco gorzej od pierszej części, jednak dalej jest dość intrygująca. Jasne, niektóre elementy mogą wydawać się chore i niezgodne z rzeczywistością, jedank pamiętajmy, że to jest świat wykreowany przez autorkę. Seria ma u mnie wielkiego...

Okazuje się, że dwie maszyny do zabijania mają jedną, wspólną słabość. Una musi uciekać, to do niej nie podobne i nie może się z tym pogodzić. Jednak zrobi to dla jego dobra.

Okazuje się, że dwie maszyny do zabijania mają jedną, wspólną słabość. Una musi uciekać, to do niej nie podobne i nie może się z tym pogodzić. Jednak zrobi to dla jego dobra.

Było gorzej i bez sensu. Poza tym ktoś, kto morduje dzieci i kobiety, nie zasługuje na HEA, lecz na więzienie.

Było gorzej i bez sensu. Poza tym ktoś, kto morduje dzieci i kobiety, nie zasługuje na HEA, lecz na więzienie.

Jest to druga i zarazem ostatnia część serii Pocałunek śmierci. Z zapartym tchem skończyłam pierwszy tom i od razu zabrałam się za czytanie drugiego nie mogąc doczekać się tego jak potoczy się ich dalsza historia.
Czy będę razem? Czy Unie uda się uciec i przeżyć? Czy Nero zrezygnuje z niej i zacznie dalej żyć?
Te pytania nurtowały mnie przez połowę książki, ale przyznam szczerze – było warto. Emocje, które odczuwałam w pierwszej części są nie do porównania w przypadku drugiej. Byłam zaskoczona całym przebiegiem historii – zaskoczona to mało powiedziane. Byłam zachwycona i oczarowana. Od dawna nie czytałam tak wciągającej i ciekawej książki.
Una ucieka chcąc chronić tych na których najbardziej jej zależy. W tej części mogłam przeczytać, jak zmienią się jej uczucia. Z bezwzględnej maszyny do zabijania przeistacza się w kogoś zupełnie innego. Znowu zaczyna czuć co może doprowadzić do jej zguby – okazała słabość w stosunku do mężczyzny.
Nero robi wszystko, żeby ją znaleźć, a kiedy w końcu mu się to udało znowu ją stracił. To jak szedł po trupach – i to dosłownie – nie oszczędzając kobiet i dzieci ogarnęła mnie ekscytacji. Było dla mnie to do nie wyobrażenia, że aż tak można dla kogoś skoczyć do samego piekła.
W niektórych miejscach miałam wrażenie, że nie wytrzymam napięcia w rozgrywających się scenach.
Emocjonująca książka, która dostarcza wrażeń, przez które nie da się normalnie funkcjonować. Strach, nienawiść, zakazane uczucie, które nie miało prawa się zdarzyć – to wszystko odczuwałam tak bardzo jakbym sama była uczestnikiem tej historii.
Nawet zakończenie było zaskoczeniem. Z reguły bywa tak że główni bohaterzy z czarnych charakterów przeistaczają się w dobrych i potulnych ludzi. W tej sytuacji było inaczej. Oboje pozostali tacy sami – bezwzględni i bezlitośni. Według mnie para idealna do zmieszczenia świata i sprawienia by stanął w płomieniach.
Pełna przemocy, wyrzeczeń i walki o własne szczęście. Nie da się jednak tak łatwo wyrwać z sideł własnej przeszłości. Bohaterzy balansują na krawędzi przez co książka jest jeszcze bardziej fascynująca. Nie mogłam się wprost oderwać.

Jest to druga i zarazem ostatnia część serii Pocałunek śmierci. Z zapartym tchem skończyłam pierwszy tom i od razu zabrałam się za czytanie drugiego nie mogąc doczekać się tego jak potoczy się ich dalsza historia.
Czy będę razem? Czy Unie uda się uciec i przeżyć? Czy Nero zrezygnuje z niej i zacznie dalej żyć?
Te pytania nurtowały mnie przez połowę książki, ale przyznam...

Oh właśnie takiej książki mi brakowało, gdzie oboje to dwie maszyny do zabijania, bez wyrzutów sumienia, mający tylko jedną słabość. Siebie. Po prostu uwielbiam. Nie wiedziałam, że ktoś taki może być aż tak słodki.

,, Ach, morte stęskniłem się. Bez ciebie nawet sen jest nudny "

Akcja też mnie kompletnie zaciekawiła, sprawiała, że byłam ciekawa jak to się wszystko potoczy. Była zdecydowanie nieprzewidywalna.
Ja polecam

Oh właśnie takiej książki mi brakowało, gdzie oboje to dwie maszyny do zabijania, bez wyrzutów sumienia, mający tylko jedną słabość. Siebie. Po prostu uwielbiam. Nie wiedziałam, że ktoś taki może być aż tak słodki.

,, Ach, morte stęskniłem się. Bez ciebie nawet sen jest nudny "

Akcja też mnie kompletnie zaciekawiła, sprawiała, że byłam ciekawa jak to się wszystko...

Ta część jest chyba jeszcze lepsza od pierwszej❤️❤️❤️❤️

Ta część jest chyba jeszcze lepsza od pierwszej❤️❤️❤️❤️

Niestety druga część wypadła gorzej niż pierwsza...

Niestety druga część wypadła gorzej niż pierwsza...

Książka „Krwawa królowa” L.P. Lovell zabiera czytelnika do drugiego tomu cyklu „Pocałunek śmierci”.
Una za wykonane zlecenie ukrywa się. Za jej głowę jest ogromna nagroda. Nero również nie potrafi zrezygnować z kobiety, którą darzy uczuciem. Dodatkowy bonus to ciąża uciekinierki.
Absurdy w tej książce sięgnęły zenitu. Kobieta w ciąży i jej szaleńcze wybryki spowijające ziemię krwią i trupami. Brakowało jeszcze teleportacji.
Książki mafijne powinny mieć zachowany przyziemny rozsądek i realizm, a nie mało realne sceny z cyklu ścieżce fiction.
Książka, której nie pamięta się po pewnym czasie.

Książka „Krwawa królowa” L.P. Lovell zabiera czytelnika do drugiego tomu cyklu „Pocałunek śmierci”.
Una za wykonane zlecenie ukrywa się. Za jej głowę jest ogromna nagroda. Nero również nie potrafi zrezygnować z kobiety, którą darzy uczuciem. Dodatkowy bonus to ciąża uciekinierki.
Absurdy w tej książce sięgnęły zenitu. Kobieta w ciąży i jej szaleńcze wybryki spowijające...

W tej części serii widziany jak Una się zmieniła od czasu kiedy poznała Nero. Zburzyła mur, który zbudowała wokół siebie. Wyciszone uczucia na nowo się obudziły, a właściwie obudził je Nero. Una była gotowa poświęcić swoje życie by ochronić bliskich. Do tego dalej pozostała zdeterminowana, uparta, inteligentna, nieprzewidywalna i odważna.

To co w tej serii podoba mi się najbardziej, oczywiście prócz Uny, to akcja. W pierwszej częściej jest dużo się dzieje, ale w drugiej to jazda bez trzymanki. Nie ma miejsca na odpoczynek i przerwy. Są momenty kiedy wstrzymujemy oddech i zastanawiamy się co będzie dalej, są momenty zaskoczenia.

Jeśli lubicie czytać #mafiaromance to seria Pocałunek smierci musi sama je podobać. Polecam

W tej części serii widziany jak Una się zmieniła od czasu kiedy poznała Nero. Zburzyła mur, który zbudowała wokół siebie. Wyciszone uczucia na nowo się obudziły, a właściwie obudził je Nero. Una była gotowa poświęcić swoje życie by ochronić bliskich. Do tego dalej pozostała zdeterminowana, uparta, inteligentna, nieprzewidywalna i odważna.

To co w tej serii podoba mi się...