Ależ trafnie i pięknie Papież Franciszek opisał rzeczywistość, w której funkcjonujemy już od roku. Pokazał ten czas ogólnoświatowego kryzysu jako próbę dla każdego z nas, dla narodów i w końcu dla całej ludzkości. Czas, w którym możemy odkryć pokłady dobra w innych ludziach i w nas samych, a jednocześnie czas, w którym możemy dopuścić do głosu najgorsze instynkty – obojętność, egocentryzm, chęć wzbogacenia się na krzywdzie innych. „Niektórym bardzo łatwo jest się uczepić jakiejś idei – w tym przypadku na przykład osobistej wolności – i przekształcić ją w ideologię, tworząc pryzmat, przez który można wszystko oceniać.
Nigdy nie spotkasz tych ludzi na proteście przeciwko śmierci George’a Floyda albo demonstracji, że istnieją slumsy, w których dzieciom brakuje wody i dostępu do edukacji, albo dlatego, że są całe rodziny, które straciły swoje dochody. Nie znajdziesz ich na proteście przeciwko zdumiewającym kwotom wydawanym na handel bronią (…) W takich sprawach nigdy by nie protestowali, nie są w stanie wyjść poza swój własny mały świat interesów”.
Zdemaskował postępowanie niektórych polityków, mediów, wykorzystujących obecną sytuację dla własnego zysku lub dla zysku grup wpływu społecznego. „Media w ten sposób przestają mediować, a stają się pośrednikami którejś ze stron zakłamując nam obraz rzeczywistości. Niestety, ten fenomen nie jest obcy niektórym tak zwanym katolickim mediom twierdzącym, że ratują Kościół przed samym sobą”. Pisząc o roli nowych technologii w tym trudnym czasie Ojciec św. zwrócił uwagę, że „Internet umożliwił nam kontakt i komunikację ze sobą, ale zmienił także życie wewnętrzne naszych domów. Niektórzy mówili mi o skutkach nadmiernej ekspozycji cyfrowej, o wyczerpaniu, jakie odczuwali, o poczuciu inwazji cyfrowej, o tym, że nigdy nie znajdują ulgi, »żyjąc online« we wszystkich aspektach. Nadmierna ekspozycja na ekrany to nowe zjawisko, które powinniśmy dokładnie przeanalizować”. Zwrócił uwagę na pozytywne i negatywne, jednostkowe i społeczne skutki konieczności dystansu społecznego oraz kwarantanny. Odwołując się do transcendentalnych wartości, do poczucia naszej odpowiedzialności za siebie, za innych, za otaczający nas świat, kolejny już raz Papież Franciszek przypomniał, że każdy z nas i otaczający nas świat potrzebuje wielokierunkowych, wielopłaszczyznowych zmian oraz „jak ważna jest prac nad zdrowym światem”. Umiejętnie odwołał się do przykładów postaci biblijnych Salomona, Samsona oraz Pawła (Szawła) a także osobistych doświadczeń odpowiadających temu, co jest obecnie udziałem tak wielu ludzi. Doświadczania własnej niemocy, poczucia bezradności, a jednocześnie dobroci, życzliwości i mądrości innych osób, hartowania własnej wiary. Czy Ojciec św. widzi pozytywne owoce naszych osobistych koronawirusów równie niebezpiecznych jak COVID-19? Tak, są to według Niego: „cierpliwość okraszona zdrowym poczuciem humoru , która pozwala nam przetrwać i zrobić miejsce na zmiany”. I tego się trzymajmy, nie tylko podczas lektury tej książki, ale również po jej zakończeniu. Dla mnie to będzie nie tyle lektura roku, ile jedna z „lektur życia”, do której będę wracać.

Ależ trafnie i pięknie Papież Franciszek opisał rzeczywistość, w której funkcjonujemy już od roku. Pokazał ten czas ogólnoświatowego kryzysu jako próbę dla każdego z nas, dla narodów i w końcu dla całej ludzkości. Czas, w którym możemy odkryć pokłady dobra w innych ludziach i w nas samych, a jednocześnie czas, w którym możemy dopuścić do głosu najgorsze instynkty –...