Amanda Yates Garcia jest amerykańską czarownicą i uzdrowicielką. Praktykuje jako Wyrocznia w Los Angeles. “Wiedźma. Droga do siebie” to opis drogi życiowej, która skierowała ją do powołania do czarownictwa. Droga ta nie była usłana różami. Wypełniały ją upokorzenia, gwałty, narkotyki i wiele traumatycznych sytuacji. Książka ta ma być nie tylko opisem przejść autorki, ale także przekazaniem ważnych informacji kobietom, które pragną odnaleźć w sobie magię i moc czarownicy.

Przyznaję, że od zawsze interesowała mnie tematyka współczesnej magii, wiedźm i niemożliwych do wyjaśnienia zdarzeń. Z wielką ciekawością podeszłam więc do książki “Wiedźma. Droga do siebie”. Oczekiwałam, że będzie to historia o rozwoju duchowym, o magii, o byciu współczesną wiedźmą oraz o funkcjonowaniu jako Wyrocznia. Niestety mam wrażenie, że magii było w tej książce najmniej. Jedyne fragmenty tej historii, które przypadły mi do gustu i wydawały mi się najciekawsze, to znajdujące się na początku każdego rozdziału 2-3 stronicowe przekazy dotyczące magii i jej historii. Cała reszta była opowiedzianą historią życia autorki pełną urazy, traum i serii niewyobrażalnych zdarzeń. Język Garcii na początku niezwykle ciekawy z każdym rozdziałem zaczynał być coraz bardziej chaotyczny i nieskładny. Autorka przeskakiwała między wydarzeniami, przez co ciężko było zrozumieć chronologię zdarzeń.

“Wiedźma. Droga do siebie” Amandy Yates Garcia to dziwna i chaotyczna książka. Liczyłam na niezwykle magiczną historię a dostałam książkę, którą już po kilku rozdziałach czułam się znużona. Przede wszystkim to nie współczesna magia jest tematem przewodnim tej książki a niemalże biografia autorki, momentami bardzo nieprawdopodobna i wręcz żenująca. Jedyne co przypadło mi do gustu poza początkami rozdziałów są niektóre przemyślenia autorki, których jest niewiele. Niestety, nie jest to pozycja dla mnie.

Amanda Yates Garcia jest amerykańską czarownicą i uzdrowicielką. Praktykuje jako Wyrocznia w Los Angeles. “Wiedźma. Droga do siebie” to opis drogi życiowej, która skierowała ją do powołania do czarownictwa. Droga ta nie była usłana różami. Wypełniały ją upokorzenia, gwałty, narkotyki i wiele traumatycznych sytuacji. Książka ta ma być nie tylko opisem przejść autorki, ale...

Fragmenty o historii czarownic i czarownictwa jako religii czytało mi się dużo lepiej niż te autobiograficzne.

Fragmenty o historii czarownic i czarownictwa jako religii czytało mi się dużo lepiej niż te autobiograficzne.

Autorka książki jest pełnoetatową wiedźmą, opisuje swoją historię, rytuały, inicjacje. Zdradza nam szczegóły poznawania samej siebie, wskazuje drogę i powołanie do czarownictwa, przybliża procesy magiczne, które są oparte na wspólnocie, współpracy i miłości, opisuje także świat podziemi. Uważa, że nadszedł czas, aby domagać się praw dla wiedźm.

Przede wszystkim muszę wspomnieć o tym, że książka nie jest fantastyką! Gdybym sięgała po nią z takim wyobrażeniem, byłabym zawiedziona. "Wiedźma. Droga do siebie" jest to pamiętnik, manifest czarownicy. Jeśli nie bierzemy kwestii magicznych choć trochę na poważnie, książka nie będzie dla nas. Tutaj trzeba być lekko oderwanym od rzeczywistości, posiadać intuicję, wierzyć w to, w co większość bałaby się uwierzyć, inaczej uznamy książkę za stek bzdur.

Autorka zwraca się bezpośrednio do czytelnika. Spodoba się to osobom wrażliwym na tematy przedstawione. Przybliża także postrzeganie rzeczywistości przez dzieci i dorosłych, znajdując przy tym wiele podobieństw między dzieciństwem a rozwojem magicznym. Autorka tłumaczy również, skąd bierze się powołanie w kwestiach magicznych. Moc wiąże ze spleceniem rozumu i intuicją, a także współdziałaniem z otoczeniem i genetyką.

Plusem książki jest obszerne zagłębienie się w temacie, przybliżenie kwestii, które pomogą rozjaśnić czytelnikowi moc czarownictwa, a także wyczuwalne emocjonalne podejście autorki do opisywanych wydarzeń. Minusem jest zaś forma "rozbudowanej, osobistej magisterki", której niektórzy nie spodziewają się po tej książce, skąd z pewnością wiele negatywnych recenzji, ale, według mnie, zabieg jest zrozumiały - trzeba wyjaśnić podstawy, historię i teorię, aby przejść dalej. Mamy więc dużo faktów, które wyjaśniają zjawisko. Później zaś zagłębiamy się w trud dojścia do etapu, na którym znajduje się autorka - wpływu dzieciństwa, problemów rodzinnych, używek, molestowania i chorób na to, kim aktualnie jest. Jest to biografia, która uświadamia, otwiera oczy i pokazuje, jak traumatyczne przeżycia mogą wpłynąć na człowieka i jak ważną rolę w życiu odgrywa czarownictwo.

Jak dla mnie, w tej książce o magii brakuje magii. Poświęciłabym więcej stron działaniom magicznym, jakie praktykuje autorka.

Autorka książki jest pełnoetatową wiedźmą, opisuje swoją historię, rytuały, inicjacje. Zdradza nam szczegóły poznawania samej siebie, wskazuje drogę i powołanie do czarownictwa, przybliża procesy magiczne, które są oparte na wspólnocie, współpracy i miłości, opisuje także świat podziemi. Uważa, że nadszedł czas, aby domagać się praw dla wiedźm.

Przede wszystkim muszę...

Są książki, które głęboko wchodzą w pamięć i min. „Wiedźma. Droga do siebie” jest tego przykładem. Na początku myślałam, że to książka typu czary mary i wiedzmy, które żyją w zgodzie i uwierzcie mi, jakie było moje zaskoczenie jak okazało się, że nie. Magiczny gen odziedziczony po przodkach to jest to, co opisuje autorka w książę. Droga, która nie była drogą prostą a tak, zakreconoą że przyznam się miałam czasem problem ze zrozumieniem, kiedy i co się odgrywa. Wielki trud, ból, niezrozumienie musiała znieść nasza bohaterka gdyż w jej życiu jak i życiu było dużo gwałtów, alkoholu, narkotyków, choroby. Dlatego wrócę do pierwszego zdania myślałam, że to taka lekka książka dla osób chcących dowiedzieć się czegoś od samej czarownicy, bo dla tych, którzy nie wiedzą nasza autorka jest faktycznie czarownicą, która tę książkę napisała w formie pamiętnika i drogę, jaką przeszła żeby wiedzieć to, co dziś wie.
Teraz po przeczytaniu muszę śmiało, powiedzieć, że tak naprawdę to każdy z nas ma ten gen. Już tłumaczę, bo np. życie uczy nas pewnych rzeczy, nasze błędy pokazują, co i dlaczego tak sie stało, że nie ma skutku bez przyczyny wiec po jakimś czasie jesteśmy w stanie po części przewidzieć skutek, bo znamy przyczynę czyż nie? Mama uczy dziecko nie wkładać rączki w ogień, bo dziecko poparzy się, ale oczywiście każde dziecko wie lepiej wiec….. Oczywiście nie chce tego porównywać do autorki umiejętności to zdaje sobie sprawę, że to inny rodzaj czarnowidztwa, leczenia, uzdrowienia, lecz umiejętność naszych dziadków w życiu z przyrodą zawsze przynosiła pozytywne oddziaływanie i równowagę w przyrodzie (no prawie zawsze) Książka ma w sobie dużo tłumaczeń i odniesień do magii, itp., ale dla mnie mało jej było w książce. Z ręką na sercu mówię, że jeżeli wyjdzie coś tej autorki to sięgnę żeby dowiedzieć się czegoś więcej. Tutaj nie ma magicznej mocy taką, jaką znamy z TV, ale jest długa droga usłana cierniami żeby w końcu dojść do tego gdzie dziś jest i kim jest. Pozycja nie dla każdego biorąc pod uwagę chodźmy przykre doświadczenia seksualne autorki.

Są książki, które głęboko wchodzą w pamięć i min. „Wiedźma. Droga do siebie” jest tego przykładem. Na początku myślałam, że to książka typu czary mary i wiedzmy, które żyją w zgodzie i uwierzcie mi, jakie było moje zaskoczenie jak okazało się, że nie. Magiczny gen odziedziczony po przodkach to jest to, co opisuje autorka w książę. Droga, która nie była drogą prostą a tak,...

"Co krok natykamy się na jakieś znaki w naszym życiu. Obieramy zły kierunek wtedy, gdy nie poświęcimy im chwili namysłu. W ten sposób wpadamy znów w stare koleiny, zwracając się ponownie ku krzywdzie zamiast ku uleczeniu".

Amanda Yates Garcia to praktykujaca Wyrocznia Los Angeles, amerykańska uzdrowicielka, czarownica i medium. Przedstawia swoją życiową podróż, odkrywając swoje powołanie do czarownictwa. 🔮

Mam do opowieści autorki bardzo mieszane uczucia...
Życie doświadczyło boleśnie Amandę. Rozbudzenie mocy czarownicy wymaga "zejścia do podziemnego świata" . Takim światem Wyroczni Los Angeles było doświadczenie choroby, molestowania, gwałtu i narkotyków.
Książka ma charakter pamiętnika z domieszką mistyczności. Przepełniona jest przede wszystkim ogromem przykrych doświadczeń autorki. Liczyłam na więcej elementów magicznych. Na kolejnych stronach otrzymujemy odwołania do rozmaitych mitologii, historii i teorii magii (także kilka wytłumaczonych pojęć z tej dziedzinu),nieco opisów doświadczonych wizji, parę odwołań do osiągania jedności z naturą, czy właściwości niektórych ziół.
Z narracji Wyroczni wyłania się feministyczny światopogląd i krytyka oraz niechęć zarówno do patriarchatu, jak i kapitalizmu.
Całościowo pozycja jest nieco chaotyczna, częste przeskakiwanie z wątku na wątek. Styl pisania też nie do końca do mnie trafił, a sam odbiór był nieco nieregularny: niektóre fragmenty mnie wciągały, a przez inne miałam problem przebrnąć. Atutem książki jest zdecydowanie odczuwalny i autentyczny ładunek emocjonalny, który niosą ze sobą kolejne przeżycia Amandy. Duży plusem jest również samo wydanie, okładka jest piękna i klimatyczna.
Nie do końca tego oczekiwałam, ale myślę że warto samemu wyrobić sobie zdanie na jej temat.

"Co krok natykamy się na jakieś znaki w naszym życiu. Obieramy zły kierunek wtedy, gdy nie poświęcimy im chwili namysłu. W ten sposób wpadamy znów w stare koleiny, zwracając się ponownie ku krzywdzie zamiast ku uleczeniu".

Amanda Yates Garcia to praktykujaca Wyrocznia Los Angeles, amerykańska uzdrowicielka, czarownica i medium. Przedstawia swoją życiową podróż, odkrywając...

Hej, hej 🖐🏻

Czytacie biografie, autobiografie, pamiętniki?

Ja bardzo rzadko sięgam po ten gatunek literacki. Po prostu nie przepadam za czytaniem o czyimś życiu, ale nie powiem, czasem sięgam. Częściej nie wiedząc o tym, że to jest ten rodzaj, a czasem po prostu sama z siebie. A jak to jest z Wami?

⭐RECENZJA⭐

Amanda Yates Garcia jest amerykańską uzdrowicielką i czarownicą, która przeżyła piekło na ziemi. Bohaterka opowiada, jak pociągnęła swoje życie w stronę czarownictwa i całej tej magicznej otoczki. Jej życie nie było "usłane różami", wręcz przeciwnie, było "usłane" brutalnością, przemocą, chorobą. I właśnie w całym tym świecie odnalazła siebie.
🪔
Kurcze... Mam ogromny problem z tą lekturą. Spodziewałam się czegoś innego, a dostałam to, co dostałam. Dla mnie osobiście była to dość ciężka powieść, ale również dziwna. Odebrałam ją jako taki rodzaj pamiętnika, ale nie wszyscy mogą się ze mną zgodzić. Jest tutaj opisana droga naszej autorki do świata magii i to jest zadziwiające, lecz nic poza tym. Powieść napisana jest bardzo chaotycznie, język i styl pisarki nie podobał mi się, a wręcz męczył. Jeśli chodzi o całość tej książki, to była ona ciężka, tak jak na początku wspomniałam. Traumatyczne przeżycia pisarki opisane są bardzo dobrze i czuć te jej emocje. Aż dziw, że tyle mogła udźwignąć dziewczyna, ale patrząc na ten świat, który mamy teraz, pełen brutalności, nienawiści, to chyba każdy dźwiga swój "bagaż" życia. Jednym wychodzi to lepiej, innym gorzej, lecz najważniejsze jest to, żeby się nie poddawać i walczyć do końca. W tej lekturze pisarka miesza przeszłość z teraźniejszością, rzeczywistość z magią oraz różnymi legendami. Taki troszkę misz masz, w którym można się pogubić. Niestety powieść nie do końca przypadła mi do gustu. Odrobinkę męczyłam się czytając ją. Lecz wyniosłam z niej co nie co dla siebie i zatrzymałam się chwilę nad swoim życiem. Niemniej jednak nie była to wymarzona lektura. Wydaje mi się, że każdy kto chce wyrobić sobie o niej jakieś zdanie, musi ją przeczytać. Jednym się może spodobać, innym niekoniecznie. Miłego dnia Kochani! 🖤
🪔
Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję @wydawnictwo.kobiece 🖤
🪔

Hej, hej 🖐🏻

Czytacie biografie, autobiografie, pamiętniki?

Ja bardzo rzadko sięgam po ten gatunek literacki. Po prostu nie przepadam za czytaniem o czyimś życiu, ale nie powiem, czasem sięgam. Częściej nie wiedząc o tym, że to jest ten rodzaj, a czasem po prostu sama z siebie. A jak to jest z Wami?

⭐RECENZJA⭐

Amanda Yates Garcia jest amerykańską uzdrowicielką i...

Nie ukrywam, że w pierwszym rzucie zachłysnęłam się wspaniałą okładką. Po przeczytaniu opisu wierzyłam, że Autorka w lekki i przyjemny sposób poda nam jak poczuła, że powołanie do czarownictwa się porządnie rozbudziło. Liczyłam się z tym, że przytoczy pewne fakty ze swojego życia, ale.... czuję się rozczarowana. Nie tak wyobrażałam sobie tę pozycję. Jeśli szukacie tutaj przypisów co można zrobić, albo wskazówek odnośnie samego czarownictwa – tego jak się może pojawić i co się czuje to niestety muszę Was zawieść, bo ta historia niestety tak nie działa.

Oczywiście, wierzę, że znajdą się sympatycy; może ja po prostu się nie znam, więc nie widzę w tym nic dobrego? Jednakże nie wiem czy każdy jest gotowy na taką dawkę przykrości i bólu, jaki spotkał Amandę. Przede wszystkim chcę napisać, że język jakim posługuje się pisarka nie jest zły. Jak na debiut uważam, że jest całkiem nieźle. Jednakże... to swoisty rodzaj pamiętnika, który zdecydowanie powala mocno na kolana. Nasza bohaterka – pisarka opowiada o gwałcie, o narkotykach, toksycznej relacji z matką, żonglerką pecha jaką Los jej zgotował na co dzień. Liczyłam tak po prawdzie, na historię dziewczyny, która pokaże nam jak wyglądały jej pierwsze kroki w magicznym świecie, a dostałam opowieść o tym jak kobieta zostaje zniszczona do cna. Ja nie mam zielonego pojęcia jak Amanda to wszystko dźwignęła i pozostała normalna.

Bolało mnie to ogromnie ile ta kobieta niosła przeżyć na swoich barkach, szczególnie w obliczu tego co obecnie się dzieje (również u nas w kraju). Magii była ledwo szczypta, a chaos, który panował na stronicach tej pozycji dołował mnie ogromnie, a przecież tak to nie powinno wyglądać, prawda? Autorka przytacza pewne wierzenia, ale to jednak za mało dla mnie, by przemóc się i uwierzyć, że to wszystko tak właśnie musiało być. Również obwinianie męskiej populacji świata za jej wszelakie krzywdy uważam za niesłuszne. Nie bronię tu oczywiście wszystkich panów, ale wielu z nich to naprawdę dobrzy ludzie i nie ich wina, że nie trafili na naszą „czarownicę”.

Całościowo uważam, że okładka jest śliczna. Wydawnictwo wykonało przy tej książce, kawał niesamowitej roboty. Szkoda tylko, że nie do końca dowierzam w to, co zadziało się w środku. Chciałam magii, połączenia się z naturą, sposobów na wyciszenie, a może i odkrycia w sobie magicznego drygu lub iskry. W zamian za to dostałam pełną traum, krzywd i dziwnych sytuacji dziennik.

Nie ukrywam, że w pierwszym rzucie zachłysnęłam się wspaniałą okładką. Po przeczytaniu opisu wierzyłam, że Autorka w lekki i przyjemny sposób poda nam jak poczuła, że powołanie do czarownictwa się porządnie rozbudziło. Liczyłam się z tym, że przytoczy pewne fakty ze swojego życia, ale.... czuję się rozczarowana. Nie tak wyobrażałam sobie tę pozycję. Jeśli szukacie tutaj...

Lubicie klimaty czarów, magię, wiedźmy?
Osobiście lubię taką tematykę i skusiłam się na tą książkę. Pomyślałam, że może być to odskocznia od tego co czytam na codzień.
Autorka to amerykańska czarownica i uzdrowicielka, praktykującą jako wyrocznia w Los Angeles.
Książka to poniekąd biografia, pamiętnik, jej przemyślenia. Próbuję przekazać nam czy raczej wtajemniczyć do świata magii, rozbudzić moc czarownicy i korzystać z niej.
Jest to debiut autorki i niech tak pozostanie.
Może lepiej niech już nic nie pisze. Bardzo chaotycznie napisana. Znajomość mitologii przez autorkę idealna,tylko w jakim celu jest tu tyle o niej. Kupiłabym mitologię jakbym chciała ją poznać.
Sama historia życia autorki smutna, wręcz jej życie jest jednym wielkim utrapieniem i ciężką drogą do odnalezienia siebie.
Napewno książka znajdzie odbiorców wśród osób zajmujących się duchowością, magią czy medium.
Spodziewałam się czegoś innego, a przynajmniej jakoś sensownie napisanego. Tym czasem miałam wrażenie jakbym czytala coś napisane pod wpływem i to ostrym. W ogóle to do mnie nie trafiło.
Na plus jest śliczna okładka z mieniącymi się elementami. Ale to tylko okładka.

Lubicie klimaty czarów, magię, wiedźmy?
Osobiście lubię taką tematykę i skusiłam się na tą książkę. Pomyślałam, że może być to odskocznia od tego co czytam na codzień.
Autorka to amerykańska czarownica i uzdrowicielka, praktykującą jako wyrocznia w Los Angeles.
Książka to poniekąd biografia, pamiętnik, jej przemyślenia. Próbuję przekazać nam czy raczej wtajemniczyć do...

Delikatnie mówic jestem zawiedziona. Ksiazka moze zostala zle opisana, marketing zadzialal jak zawsze. Jest to raczej smutna historia, bardzo duzo zlego sie dzieje autorce ale ona sama tez podejmuje bledne decyzje. Swietna znajomosc mitologi ale nie po to czytalam ta ksiazke. Wszystko bardzo chaotecznie napisane

Delikatnie mówic jestem zawiedziona. Ksiazka moze zostala zle opisana, marketing zadzialal jak zawsze. Jest to raczej smutna historia, bardzo duzo zlego sie dzieje autorce ale ona sama tez podejmuje bledne decyzje. Swietna znajomosc mitologi ale nie po to czytalam ta ksiazke. Wszystko bardzo chaotecznie napisane

Jeśli chodzi o treść książki to spodziewałam się reakcji #WOW cóż za historia...a tu klops. Nie przypadła mi do gustu, może dlatego, że dawałam jej więcej przed przeczytaniem 😂 A może dla miłośników #sabrinaspellman będzie to książka 10/10. Niestety mnie nie oczarowała wręcz czułam się zagubiona w tej całej historii.

"Wiedźma. Droga do siebie." To książka, w której czasami przeskok czasowy był chaotyczny, tak że ja jako czytelnik nie mogłam się odnaleźć. I nawet teraz czuję chaos, bo nie wiem co tu pisać 😂. Dla mnie słabe 4/10

Jeśli chodzi o treść książki to spodziewałam się reakcji #WOW cóż za historia...a tu klops. Nie przypadła mi do gustu, może dlatego, że dawałam jej więcej przed przeczytaniem 😂 A może dla miłośników #sabrinaspellman będzie to książka 10/10. Niestety mnie nie oczarowała wręcz czułam się zagubiona w tej całej historii.

"Wiedźma. Droga do siebie." To książka, w której czasami...