To było po prostu rozczarowujące. Szczególnie, że ostatnia książka wzbudziła moje nadzieje, że może być bardzo ciekawie, ale tak się nie stało, wręcz się pogorszyło.

Związek Odwróconego Haremu, który próbowała stworzyć autorka, nie był dobry. W całej tej serii mogliśmy zobaczyć, jak bardzo MK faworyzuje Steele szczególnie w tej książce. Właściwie stworzyła z nim emocjonalną więź i nadała Steele'owi rzeczywistą głębię jego postaci. Autorka moim zdaniem po prostu odsunęła pozostałych chłopaków na bok. Szczególnie Kody’ego. Nawet nie zadała sobie trudu, aby dać mu historię lub jakąkolwiek inną cechę niż ta zabawna. Był właściwie postacią poboczną we wszystkich intencjach i celach, która pojawiała się tylko wtedy, gdy MK chciała sobie ulżyć, a inni byli zajęci. Myślę, że to mnie najbardziej irytowało w tej książce.
Nie podobało mi się też to, że w tej książce nasza czwórka, dosłownie pi...y w każdym rozdziale. To naprawdę szybko stało się frustrujące. Nie było żadnej komunikacji, z wyjątkiem Steele'a. I prawie przeczytałam 460-stronicową książkę o tym, jak cipka MK nie bolała od pieprzenia jej przez trzech facetów przez cały dzień, codziennie, przez całą dobę.
Jedyną dobrą rzeczą, o której mogę powiedzieć w tej książce, było to, że byłam naprawdę zaskoczona odkryciem, kim był prześladowca. Jednak autorka nic nam o tej postaci nie opowiedziała. Skąd wzięła się ta obsesja na punkcie jej matki, a potem MK, NIC, absolutnie zerowa historia w tle.
Zakończenie idealnie nadaje się na oprawę dla kolejnej serii, która nadchodzi, a jest to Hades.

To było po prostu rozczarowujące. Szczególnie, że ostatnia książka wzbudziła moje nadzieje, że może być bardzo ciekawie, ale tak się nie stało, wręcz się pogorszyło.

Związek Odwróconego Haremu, który próbowała stworzyć autorka, nie był dobry. W całej tej serii mogliśmy zobaczyć, jak bardzo MK faworyzuje Steele szczególnie w tej książce. Właściwie stworzyła z nim...