Ta książka to jakby pamiętnik Kajtka, który zapisuje wszystkie ważne rzeczy w zeszycie, który odziedziczył po swoim dziadku. A Kajtek przeżył niesamowitą przygodę. Bo z gry komputerowej, w którą grał, uciekł czarny charakter. Razem z przyjaciółmi ze szkoły musiał go zapędzić z powrotem do gry. Ale to były fajne przygody, chociaż nie chciałbym na żywo spotkać się z Pogorem 😊

No i na koniec Kajtek budzi się ze snu i wygląda to tak, jakby cała historia z Pogorem tylko mu się śniła. A za chwilę dzwoni do niego przyjaciel, że Pogor uciekł, czyli jednak mu się to nie śni. Jakie to zakręcone.

Ja chcę więcej przygód Kajtka :D

Michał lat 10

Ta książka to jakby pamiętnik Kajtka, który zapisuje wszystkie ważne rzeczy w zeszycie, który odziedziczył po swoim dziadku. A Kajtek przeżył niesamowitą przygodę. Bo z gry komputerowej, w którą grał, uciekł czarny charakter. Razem z przyjaciółmi ze szkoły musiał go zapędzić z powrotem do gry. Ale to były fajne przygody, chociaż nie chciałbym na żywo spotkać się z...

Polecam dzieciom i jak zwykle również ich rodzicom. Świat gier komputerowych może zmienić się w koszmar w realu. Może warto wylogować się do rzeczywistości?

Polecam dzieciom i jak zwykle również ich rodzicom. Świat gier komputerowych może zmienić się w koszmar w realu. Może warto wylogować się do rzeczywistości?

Całkiem ciekawa historia, szkoda tylko, że moralizatorstwem trąci. Autorka udowadnia, wkładając słowa w usta nastoletniego bohatera, że życie w realu może być bardziej pasjonujące niż granie w gry komputerowe. Oczywiście, ma rację. A przynajmniej chcielibyśmy, aby młodzi ludzie, tak sądzili. Jednakże, czy ci, którzy nałogowo grają, znajdą czas na lekturę. I czy ona ich przekona? Bardzo mi się podoba, że autorka opisała prawdziwą wieś Luzino, zgadza się wszystko, łącznie z rzeką i imieniem patrona szkoły podstawowej. To sprawia, że tym bardziej jesteśmy skłonni uwierzyć, że Pogor wyrwał się na wolność i teraz rozrabia w rzeczywistym świecie. Lektura wysłuchana z zainteresowaniem przez małoletniego czytelnika. Polecam.

Całkiem ciekawa historia, szkoda tylko, że moralizatorstwem trąci. Autorka udowadnia, wkładając słowa w usta nastoletniego bohatera, że życie w realu może być bardziej pasjonujące niż granie w gry komputerowe. Oczywiście, ma rację. A przynajmniej chcielibyśmy, aby młodzi ludzie, tak sądzili. Jednakże, czy ci, którzy nałogowo grają, znajdą czas na lekturę. I czy ona ich...

feminadomi.blogspot.com
"Z kajetu Kajetana. Pogromcy Pogora" to książka, którą powinny czytać dzieciaki, gdyż zestawia, pokazuje i punktuje dwa światy - wirtualny i rzeczywisty. W subtelny, ale i interesujący dla młodego czytelnika sposób, wskazuje mu wady tego, co w dużej mierze, zajmuje mu współcześnie czas - gry komputerowe/portale/czaty itp. Być może na tych wciągniętych już w rzeczywistość nierzeczywistą nie zrobi ona wrażenia, ale mimo to, uważam, iż dzieciom zawsze warto podrzucać dobre i ciekawe książki, kto wie, która i kiedy wywoła w nich zaciekawienie i zalążek czytelniczej pasji, a ta z pewnością ma na to duże szanse. I jak widać po mnie, podoba się także rodzicom.

feminadomi.blogspot.com
"Z kajetu Kajetana. Pogromcy Pogora" to książka, którą powinny czytać dzieciaki, gdyż zestawia, pokazuje i punktuje dwa światy - wirtualny i rzeczywisty. W subtelny, ale i interesujący dla młodego czytelnika sposób, wskazuje mu wady tego, co w dużej mierze, zajmuje mu współcześnie czas - gry komputerowe/portale/czaty itp. Być może na tych...

Dzięki uprzejmości przesymaptycznej autorki Kasi, jak i wydawnictwa do moich rąk trafiła opowieść dla dzieci o przygodach Kajetana. I to nie byle jaka opowieść, bo tak dobitnie komponująca się w aktualnych czasach i wśród zagrożeń dla młodych ludzi, że lepszej pozycji nie znajduję.
Kajetan – jak przystało na młodego chłopca – bez trosk ogarniających życie dorosłych oddaje się słodkiemu dzieciństwu. Chodzi do szkoły, spotyka się z kolegami, w wolnej chwili sięgają po gry komputerowe, którymi skrupulatnie wypełniają czas. Ach, gdyby jeszcze tak mama nie przeszkadzała wołaniem na obiad akurat w krytycznych momentach gry… Chłopiec wiodąc normalne, beztroskie życie nagle staje się świadkiem niewytłumaczalnych rzeczy, jak również szybko okazuje się, że wirtualna rzeczywistość wyszła daleko poza obszar gry. Pogor – niepokonany wróg z gry chłopców – sieje zamęt i spustoszenie w miejscowości Kajtka, Nicponia, Gamonia, Gangreny i Śmierdzibąka. Dzieci muszą złączyć siły, by wspólnie stawić czoła niewirtualnemu już przeciwnikowi. Tym bardziej, że zły ludzik za cel obrał sobie okoliczną bibliotekę i zbiory książek.
Zabawna książka dla młodych czytelników, ale również poruszająca temat wirtualnej rzeczywistości, po którą obecnie tak skrzętnie sięgają dzieci zatracając się w sieci a gubiąc przy tym błogie, wyjątkowe dzieciństwo, które przecież nie będzie trwało wiecznie. „Z kajetu Kajetana” to historia napisana przejrzyście, o prostym, łagodnym doborze słów z jednoczesnym wątkiem akcji, który może wciągnąć ciekawskiego czytelnika w świat przygód Kajtka i jego rówieśników.

Dzięki uprzejmości przesymaptycznej autorki Kasi, jak i wydawnictwa do moich rąk trafiła opowieść dla dzieci o przygodach Kajetana. I to nie byle jaka opowieść, bo tak dobitnie komponująca się w aktualnych czasach i wśród zagrożeń dla młodych ludzi, że lepszej pozycji nie znajduję.
Kajetan – jak przystało na młodego chłopca – bez trosk ogarniających życie dorosłych oddaje...

Mojemu synowi trzeba podsunąć odpowiednią lekturę, by czytał. Pełna humoru opowieść 5-klasisty Kajetana, miłośnika gier komputerowych okazała się strzałem w dziesiątkę. Szczególnie dla mojego 11-latka, którego od komputera trudno oderwać.

Prócz tego, że historia jest niesamowicie ciekawa i pełna przygód Kajetana i jego przyjaciela, to przemyca również przesłanie, które nie dla każdego nastolatka jest takie oczywiste. Mianowicie, że życie w realu może być równie ekscytujące, jak to w sieci i warto zachować pomiędzy nimi równowagę.

Kajetan wraz z przyjacielem Nickiem codziennie próbują pokonać Pogora. A któż to? Oczywiście postać z gry, której rolą jest niszczenie i robienie psikusów.

Jakie jest ich zaskoczenie gdy odkrywają, że gra jest odwzorowaniem miejscowości, w której mieszkają, a jeszcze większe, gdy straszny Pogor wydostaje się z komputera i zaczyna rozrabiać w realu.

Gdy w ich gminie wydarzenia prześcigają się w swojej dziwności, chłopcy wiedzą, że tylko oni mogą pokonać Pogora, w przeciwnym razie będzie coraz gorzej.

Czy są w stanie zwyciężyć naprawdę, skoro w grze nigdy im się to nie udało? Kto stanie wspólnie z nimi do walki?

Powiem, że i ja uśmiałam się przy tej historii i z pewnością wspólnie z Hubertem będziemy zaczytywać się w kolejnych przygodach Kajetana.

Mojemu synowi trzeba podsunąć odpowiednią lekturę, by czytał. Pełna humoru opowieść 5-klasisty Kajetana, miłośnika gier komputerowych okazała się strzałem w dziesiątkę. Szczególnie dla mojego 11-latka, którego od komputera trudno oderwać.

Prócz tego, że historia jest niesamowicie ciekawa i pełna przygód Kajetana i jego przyjaciela, to przemyca również przesłanie, które...

Kochani, pozwólcie, że przedstawię Wam pewnego chłopca o imieniu Kajetan.
Kajetan to typowy dziesięciolatek, którego dzień wypełniony jest szkołą i… no właśnie, po szkole to już za dużo się nie dzieje. Dlaczego? Kajetan to miłośnik gier komputerowych i jego czas wolny wypełnia Pogor, jedna z jego ulubionych gier. Gra zawładnęła jego życiem do tego stopnia, że chłopak zapomina o swoich domowych obowiązkach, nagminnie spóźnia się na posiłki, nawet ze swoim kolegą nie spotyka się na szkolnym boisku, tylko na czacie. Każdy dorosły powie, że dzieciństwo Kajetana to jakiś koszmar. Na całe szczęście taka sytuacja nie trwa zbyt długo, bo pewnego dnia Pogor wydostaje się z komputera i przenika do realnego świata. Życie w spokojnym do tej pory Luzinie zostaje wywrócone przez niego do góry nogami. Wszystkie samochody zostają poprzestawiane, na boisku pasą się krowy, na drzewie koczują przestraszone koty, a dorośli z niedowierzaniem przecierają oczy ze zdumienia. Czarne dni nastały nad Luzinem, ale czy na pewno? O dziwo trudna sytuacja w mieście spowodowała, że życie Kajetana wróciło do normy. Chłopiec przestał grać, spędza więcej czasu ze swoją rodziną, z kolegami zaczyna spotykać się w realu i to wszystko dzięki Pogorowi. Kajetan jest jedyną osobą, która wie, co tak naprawdę wydarzyło się w mieście i instynktownie czuje, że powinien zachować się jak superbohater i uratować Luzino przed Pogorem. Czy chłopiec podoła temu trudnemu zadaniu dowiecie się z książki Kasi Keller "Z kajetu Kajetana. Pogromcy Pogora". Pozwólcie, że w tym miejscu przedstawię Wam jeszcze jedną suprbohaterkę: Kasię Keller. Nasza autorka jest zagorzałą pogromczynią nudy i pisze książki, które dzieci pochłaniają w całości, łącznie z okładkami ;). Książki Kasi są tak skonstruowane, że same zachęcają dzieci do czytania. Rozdziały są krótkie, ale treściwe, dzięki czemu młody czytelnik nie zmęczy się i nie znudzi czytaniem. Dodatkowo na każdej stronie zaznaczone są grubszą czcionką ważniejsze fragmenty tekstu, co pozwala łatwiej przyswoić treść i dodatkowo ułatwia czytanie. Kasia Keller po prostu wie jak pisać, żeby rozkochać dzieci w książkach.

Kochani, pozwólcie, że przedstawię Wam pewnego chłopca o imieniu Kajetan.
Kajetan to typowy dziesięciolatek, którego dzień wypełniony jest szkołą i… no właśnie, po szkole to już za dużo się nie dzieje. Dlaczego? Kajetan to miłośnik gier komputerowych i jego czas wolny wypełnia Pogor, jedna z jego ulubionych gier. Gra zawładnęła jego życiem do tego stopnia, że chłopak...

Gdzieś pomiędzy wirtualnym, a realnym światem żyje Kajetan. Kajtek wraz ze swoim najlepszym przyjacielem gra w grę. Nie na podwórku, nie w planszówkę, ani nawet nie w karty. Oczywiście grę on-line. Wspólnie ścigają czarny charakter zwany Pogorem i naprawiają wyrządzone przez niego szkody.
Młodzież, chłopak, który ma na wszystko czas, a że gra czasami zabiera mu go nieco więcej… Cóż, każdy uczeń czasami przyniesie do domu uwagę.
To powieść na miarę współczesnego nastolatka. O pani polonistce, która ma zielone jak groszek lakierki, które wydają się bardzo nie wygodne, z pewnością robią się od nich odciski… A jej lepiej na odcisk nie nadepnąć. O szkolnych przezwiskach, o przyjaźni. A przede wszystkim o tym, jak poszukiwanie czarnego charakteru przenosi się z sieci do reala.
Humorystyczna, pełna akcji, nowoczesna. Myślę, że spodoba się dzieciom w wieku 10+

Gdzieś pomiędzy wirtualnym, a realnym światem żyje Kajetan. Kajtek wraz ze swoim najlepszym przyjacielem gra w grę. Nie na podwórku, nie w planszówkę, ani nawet nie w karty. Oczywiście grę on-line. Wspólnie ścigają czarny charakter zwany Pogorem i naprawiają wyrządzone przez niego szkody.
Młodzież, chłopak, który ma na wszystko czas, a że gra czasami zabiera mu go nieco...

Z Kajetu Kajetana jest to książka o bardzo ważnym przesłaniu dla dzieci ,nastolatków i nie tylko. Każdy pewnie wie ,że teraz każde dziecko jest wychowywane w świecie cyfryzacji. Niestety nie jest to dobre dla ich małych rozwijających się móżdżków. Dziecko powinno chłonąć to , co najlepsze z natury, bawić się na świeżym powietrzu. Mieć przyjaciół nie koniecznie tych cyfrowych ,lecz tych realnych. A dlaczego ,tego dowiecie się z tej zabawnej, aczkolwiek pouczającej książki. 🎮
Kajetan to 10-letni chłopiec lubiący grać w gry komputerowe , a w szczególności w jedną "Pogromcy Pogora". Wraz ze swym przyjacielem grają w nią w każdą wolną chwilę. Niestety kiedy zaczynają , to nawet obiad nie jest w stanie ich oderwać od ekranu. Temu Kajetan jada obiad zawsze zimny. Mamie nie uśmiecha się to. Lecz ,kiedy chłopaki odkrywają pewien sekret związany z grą starają się ustalić czy ich przypuszczenia są prawdziwe. Gra wygląda jak ich miasteczko ,co zaciekawiło ich jeszcze bardziej. Pewnego dnia gra się zacina ,a z niej wychodzi Pogor przestępca ,który niszczy wszystko na swej drodze. Chłopcy muszą znaleźć go i wciągnąć z powrotem do gry , ale czy im się uda? Co tak na prawdę odkryją ,kiedy gra jest zepsuta? Czy będą potrzebować pomocy innych graczy? Tego wszystkiego przekonacie się sięgając po książkę 😊
🎮
Książka jest przeznaczona dla każdego ,a w szczególności dla nastolatków lubiących gry. Może dzięki niej oderwą się od świata wirtualnego i zobaczą ile ciekawych i niesamowitych rzeczy można robić w rzeczywistości. Lepiej mieć kolegów czy też koleżanki w realu niż w grach. Jest tyle pięknych miejsc na spotkania ,tyle rzeczy do robienia ,niesamowitych miejsc do oglądania. Ja będąc dzieckiem nie potrafiłam siedzieć w domu. Od rana do wieczora byłam na dworze i powiem wam ,że mimo ,że nie mieliśmy komórek i komputerów , to zawsze wiedzieliśmy gdzie się spotkać. Odkrywaliśmy nowe miejsca i to nas cieszyło. Graliśmy w piłkę , jedziliśmy rowerami nawet po 10-15 kilometrów , wchodziliśmy na drzewa i trzepaki. Było to najlepiej spędzony czas w moim życiu.Teraz rodzice nie zauważają pewnych sygnałów związanych z uzależnieniem swego dziecka. Myślą ,że mają spokój i mogą zająć się swoimi sprawami. Niestety rzeczywistość jest inna. Moje dzieci nie mają komórek ,bo jeszcze nie potrzebują ,a z komputera korzystają po pół godziny. Kiedy widzę ,że zachowują się inaczej niż zwykle nie mogą dotknąć go nawet. To nie te czasy jak moje ,kiedy szlabanem było "nie wychodzisz na dwór", teraz karą jest " wynocha na dwór bawić się ,a nie siedzicie w domu przed komputerem czy telefonem". Ta książka daje do myślenia. Piękne ilustracje i co najważniejsze pięknie napisania. Zapraszam was byście przeczytali ją ,a w szczególności dzieciaki. Jest naprawdę świetna 😊

Z Kajetu Kajetana jest to książka o bardzo ważnym przesłaniu dla dzieci ,nastolatków i nie tylko. Każdy pewnie wie ,że teraz każde dziecko jest wychowywane w świecie cyfryzacji. Niestety nie jest to dobre dla ich małych rozwijających się móżdżków. Dziecko powinno chłonąć to , co najlepsze z natury, bawić się na świeżym powietrzu. Mieć przyjaciół nie koniecznie tych...