Książka w porządku, o początkach w przedszkolu Montessori. Co prawda moje dziecko nie jest w tego typu placówce, ale z zaciekawieniem przeczytaliśmy opowieść o Ignasiu. Pewne elementy adaptacji w tej książce miały miejsce w życiu syna, więc lektura nie była stratą czasu. Ilustracje w książce są zwyczajne, bez fajerwerków. I sama treść może być trochę przegadana. Dużo tu tekstu i początkowo czytaliśmy tę książkę na raty, mniejszymi partiami.

Książka w porządku, o początkach w przedszkolu Montessori. Co prawda moje dziecko nie jest w tego typu placówce, ale z zaciekawieniem przeczytaliśmy opowieść o Ignasiu. Pewne elementy adaptacji w tej książce miały miejsce w życiu syna, więc lektura nie była stratą czasu. Ilustracje w książce są zwyczajne, bez fajerwerków. I sama treść może być trochę przegadana. Dużo tu...

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2019/11/adaptacja-nie-zawsze-musi-byc-trudna.html

Bogactwo wspaniałych lektur dziecięcych na rynku wydawniczym sprawia, że dorośli często mają podane gotowe rozwiązania, jakie mogą zastosować, kiedy przed ich dziećmi pojawiają się dylematy czy wyzwania. Książki ułatwiają podjęcie rozmów na trudne zagadnienia, dlatego warto zaopatrzyć się w tytuły, które zbliżone są do sytuacji, w jakiej aktualnie znajduje się nasza pociecha. Mój starszak jeszcze nie uczęszcza do przedszkola, ale prawdopodobnie czeka go to w następnym roku, dlatego sukcesywnie zbieram opowieści zaznajamiające dziecko z tematem.

Ignacy przestępując przez próg przedszkola, wkracza w nowy świat, który jest jednocześnie fascynujący, jak i przerażający. Chłopiec każdego dnia powoli przyzwyczaja się do nowej rzeczywistości, czując ogromne wsparcie ze strony bliskich oraz osób przebywających w przedszkolnej sali. Powolna adaptacja okazuje się dużo przyjemniejsza niż rzucenie dziecka na głęboką wodę.

Książka przybliża dzieciom i rodzicom przedszkolną codzienność placówek działających w duchu Montessori. Ogromną zaletą tej lektury jest możliwość poszerzenia swojej wiedzy, a także przejęcia wybranych zachowań i zastosowanie ich we własnym życiu. Niestety minusem jest dość przykre zderzenie z rzeczywistością, jakie może nastąpić, kiedy dziecko dojdzie do wniosku, że adaptacja w jego przedszkolu wygląda kompletnie inaczej niż w tej lekturze. Do tego mam wrażenie, iż jest to opowieść bardziej kierowana do rodziców, ponieważ duża ilość tekstu oraz słownictwo, jakim posługuje się Ada Olbrycht, raczej nie trafią do najmłodszych czytelników.

Przedszkola Montessori kierują się swoimi zasadami. Grupa jest zróżnicowana wiekowo, zatem 3-latki uczęszczają do niej nawet z 6-latkami - każdy ma możliwość uczenia się w swoim tempie. W przedszkolu nie stosuje się kar i nagród, a współżycia w grupie oraz odpowiedniego zachowania maluchy uczą się głównie poprzez obserwację. Nauczycielki nie narzucają przedszkolakom konkretnych aktywności, jedynie proponują i inspirują. W przedszkolu montessoriańskim brakuje typowych zabawek, które zastąpione są materiałami rozwojowymi podzielonymi na poszczególne działy. Dodatkowo dzieci motywowane są do samodzielności oraz niezależności, ale nigdy nie są do nich zmuszane. Największy nacisk położony jest na wspieranie w rozwoju oraz indywidualne podejście do każdego malucha.

"Ignacy idzie do przedszkola" to książeczka, którą najbardziej poleciłabym nie dzieciom, a ich rodzicom oraz nauczycielom, aby przekonali się, jak powinna wyglądać adaptacja przyjazna maluchom. Nie zawsze jest ona możliwa, ponieważ przedszkola kierują się różnymi regułami, jednak warto przynajmniej spróbować, gdyż od niej zależy dużo więcej niż moglibyśmy przypuszczać.

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2019/11/adaptacja-nie-zawsze-musi-byc-trudna.html

Bogactwo wspaniałych lektur dziecięcych na rynku wydawniczym sprawia, że dorośli często mają podane gotowe rozwiązania, jakie mogą zastosować, kiedy przed ich dziećmi pojawiają się dylematy czy wyzwania. Książki ułatwiają podjęcie rozmów na trudne zagadnienia, dlatego warto zaopatrzyć się w...