O łajdactwach męskich

Już się dorozumiewam, że moja gawęda będzie jak obiad, złożony z różnych rodzajów potraw; ponieważ nigdy do stołu nie usługiwałam, więc nie wiem, co podać wprzód. Chocia antypasty pojawiły się na świecie, aby apetyty zaostrzać, przecie ja, jedząc, wolę zaczynać od tego, co najsmakowitsze. Dlatego też uraczę cię na początek jednem z najwstrętniejszych bezeceństw jakie znam. Urodziwe oblicze białogłowy od razu podaje się na widok temu, co na nie patrzy. Któżby zabiegał o względy podwiki, wiedząc, że ma ona pod suknią kształt krowy? Przeciwnie, gdy mężczyzna widzi piękną twarzyczkę, zaraz jest skłonny przypuszczać, że i reszta musi być łakomym kęskiem. (...)
Wyszedłszy ma przechadzkę, obaczyła nieboraka, leżącego ma ziemi. Był przemokły do nitki, srodze potłuczony;, wybladły i kudły miał na łbie zjedzone. 'Gorsza sprawa, że kmiecie, biorąc go za jakiegoś znacznego hiszpańskiego granda, otoczyli go, chcąc z mim i z jego towarzyszami uczynić to, co czynią łotrzykowie w gąszczu leśnym z człekiem, odbitym z swojej drogi. Aliści signora, jednem skinieniem głowy hultajów na szubienicę wysławszy, zbliżyła się doń, dobrotliwie i łaskawie go pocie-szyła, zawiodła go do swego pałacu, a potem kazała naprawić statek i z książęcą hojnością obdarować rozbitków. Udała się takoż w odwiedziny do barona, który już swą pyszną minę odzyskał. Jęła słuchać poematów, dyskursów, przysiąg i kazań, z jakiemi się do niej obrócił, upewniając, że zapomni o jej dworności dopiero wówczas, gdy rzeki bieg swój odmienią. - (fragment książki)